Κάνε μια ευχή!!!!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ,ευχές δίνουν και παίρνουν. Ολοι ,κλείνουν τα μάτια δυνατά και εύχονται.
Τούτα τα Χριστούγεννα μας βρίσκουν λίγο μαζεμένους ,λίγο απογοητευμένους.
Ξέρω, σημεία των καιρών.....!

Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι άσχημα ,τούτα τα Χριστούγεννα .Πως το μυαλό μου γυρνά πάλι πίσω ,σε άλλες χρονιές και δυστυχώς τις βρίσκω καλύτερες.
Είμαι όμως ξανθιά....και επίμονη. Και περισσότερο από όλα με τρομάζει η απουσία ελπίδας. Και μυρίστηκα πως, τούτη την χρονιά προσπάθησαν να μου πάρουν ,ένα μέρος των ονείρων μου και της ελπίδας που είχα.....Αλλά γελάστηκαν..

Είμαι εδώ ,μπορεί στεναχωρημένη, μπορεί απογοητευμένη...αλλά είμαι εδώ, ζωντανή και τα θέλω μου ,τα ελπίζω μου, όσο και αν προσπάθησαν να μου τα θάψουν κάτω από σκοπιμότητες και δολοπλοκίες , δεν τα κατάφεραν.
Γιατί δεν μου αρέσει να ζω ,χωρίς ελπίδα .

Φέτος λοιπόν ,μπορεί το τραπέζι μου να είναι φτωχικό ,μπορεί το δέντρο μου να έχει μια γύρα από λαμπιόνια (οικονομία και εκεί), μπορεί και από τα δώρα μου να έκοψα διάφορα....η καρδιά μου όμως είναι ακόμα ανοιχτή και κρύβει μέσα της μια δύναμη τεράστια .Τόσο μεγάλη ,ικανή να αγκαλιάσει όλον τον κόσμο...
Να μπει ο κόσμος ,να κουρνιάσει εκεί μέσα , να πάρει δύναμη και να γιατρευτεί.

Αυτή είναι και η ευχή μου για φέτος...
Να είναι πάντα η αγκαλιά μου μεγάλη και αν γίνεται να μεγαλώσει κι άλλο για να χωρέσει ακόμα περισσότερους ανθρώπους!

Καλά Χριστούγεννα και Καλή χρονιά σε όλους!

Γιατί υπάρχουν κι άτομα.......!!!

Κυριακή πρωί ,βγήκα στους δρόμους , να περπατήσω μια συνήθεια που για αρκετά χρόνια ,ήταν ξεχασμένη....όπως και τόσα άλλα.
Γυρνούσα στις γειτονιές της περιοχής μου ,σπίτια κλειστά και άνθρωποι μετρημένοι στους δρόμους...
Ξένη ανάμεσα σε ξένους.......
--------------------------------------------------------------------------------
Κάτι άλλαξε μέσα μου με όλα αυτά.Κάτι μου πήραν που δεν μπορούν να μου το ξαναδώσουν πίσω.Κάποιους άφησα να με κάνουν κομμάτια. Και όταν είσαι 15 ή 16 και παλεύεις , είναι δυνατόν ,να την σώσεις την αθωότητά σου .¨Οταν όμως είσαι σαράντα και προσπαθείς να διατηρήσεις την παιδικότητά σου ,επειδή είναι, ίσως το μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει να κρατηθείς και να παλέψεις .....και αυτή η παιδική αθωότητα χάνεται ξάφνου....τότε είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα!
-------------------------------------------------------------------------------

Δεν ξέρω να πω ,ποιός με απογοήτευσε περισσότερο.Μάλλον με τον εαυτό μου τα έχω...που έφτασα σαράντα κι ανήκω ακόμα σε αυτήν την συνομωταξία ανθρώπων.....σε αυτούς που μπορούν ακόμα να γίνονται κομμάτια.

Σε όλους αυτούς λοιπόν,σε αυτούς που γίνονται κομμάτια αφιερωμένο το παρακάτω .....



Κοντά στα κύματα

θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ' αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες
μου φάγανε τα χρόνια


Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια


Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το 'πε αδυναμία
που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία

Σιωπή!!

Θα είχα πολλά να πω ,όπως όλοι άλλωστε ,για την κατάντια .
Ως μάνα όμως και συγκεκριμένα ως μάνα ,ενός αυριανού 15χρονου εν δυνάμει αντιεξουσιαστή ή μη ,εν δυνάμει αστυνομικού ,εν δυνάμει ανέργου από τις καταστροφές ,εν δυνάμει επιχειρηματία , εν δυνάμει δημοσιογράφου κοράκι ,εν δυνάμει ανέντιμου πολιτικού ,υπουργού ,πρωθυπουργού ......έχω χρέος να σιωπήσω!!

Να σιωπήσω και να αναλάβω τις ευθύνες μου.
Είναι αργά για να διορθώσω τα λάθη μου ,τουλάχιστον ας προσπαθήσω να μην ξανακάνω άλλα....

Σιωπή και σκέψη...αυτό αρμόζει στην περίπτωση!!

Γιατί όταν σπέρνεις ανέμους , θερίζεις θύελες!

In accidental order or...... rather no!

Στην διάταξη των μπλογκς ,που καθημερινά παρακολουθώ, χωρίς κανένα άλλο κριτήριο, πέρα από το *τυχαία σειρά* ,μπήκε ,τότε που πρωτοξεκίνησα ,το μπλογκ ενός αξιοθαύμαστου ανθρώπου και μοναδικού πατέρα!!

Του πατέρα της Λυδίας!

Διαβάζω πάντα τα μπλογκς με την σειρά που εμφανίζονται στο μπλογκ μου ...τελευταίο είναι το μπλογκ της Λυδίας.
Τυχαίνει πάρα πολλές φορές να θέλω ,να γράψω κάτι που με έχει νευριάσει ,πληγώσει ,αναστατώσει ή χαροποιήσει......
Τελειώνοντας όμως την περιήγησή μου στην blogosfaira με το μπλογκ της Λυδίας ,υπάρχουν φορές που μετανιώνω και δεν γράφω.
Είτε γιατί λυπάμαι , είτε γιατί χαίρομαι ,είτε γιατί ντρέπομαι και έτσι απλά το βουλώνω....

Μια από αυτές τις μέρες είναι και η σημερινή....
Και με πλήρη συνείδηση του τι ,σημαίνει αυτή η παραδοχή για έναν άνθρωπο τόσο εγωιστή όσο η αφεντιά μου ,παραδέχομαι πως ίσως να είναι και ο μόνος άνθρωπος πάνω σε τούτο τον κόσμο που μπορεί να με κάνει να το βουλώνω!!

Με τις υγείες μου λοιπόν γιατί ,πάλι ήμουν έτοιμη ,κάτι να πω ,κάτι να περιγράψω ,για κάτι να παραπονεθώ ,για κάτι να γκρινιάξω...ξεχνόντας για μια ακόμη φορά ...πολλά και σοβαρά!!

Ευχαριστώ πατέρα...!!!