Βοήθειαααα μαμά....ένας ενήλικας!!!

Τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει , ένα μπλιαααχχχχ με τους ενήλικες ρατσιστές εναντίον των παιδιών. Δεν εννοώ αυτούς που εγκληματούν κυριολεκτικώς (βιάζουν , βασανίζουν ,σκοτώνουν παιδιά ) ,αλλά τους άλλους που πίσω από τα ευγενικά τους χαμόγελα κρύβουν την απέχθειά τους για τα παιδιά.
Γι αυτούς που έχουν άποψη και γνώμη για το πόσο * ηλίθια* , *κακομαθημένα* ,*αγενή *, *απαίσια * είναι τα παιδιά του κοσμάκη. Και βέβαια που τολμούν να την εκφράζουν προφορικά και γραπτά ,αναλύοντας με αμπελοφιλοσοφίες την συμπεριφορά ή την ψυχοσύνθεση των παιδιών.
Οι άνθρωποι αυτοί ενοχλούνται από πολλά , από το ό,τι ας πούμε ,τρώνε σε μια ταβέρνα και τα παιδιά παίζουν δίπλα τους, τους ενοχλεί που φωνάζουν , τους ενοχλεί που υπάρχουν παιδιά στις καφετέριες , τους ενοχλεί που υπάρχουν παιδιά γενικά σε δημόσιους χώρους και κατά την άποψη τους δεν θα έπρεπε..κλπ κλπ...
Επειδή ,πολύ σοβαρά μιλώντας, με έχουν πιάσει και 4 και 5 μπλιάχχχχχχχ ένα θα πω.....
Με ενοχλούν οι ψηλοί , με ενοχλούν γενικά οι κοντοί γιατί αναγκάζομαι να τους κοιτάω από ψηλά και πιάνεται ο σβέρκος μου, με ενοχλούν οι παπαροφιλοσοφίες του στυλ * το ηλίθιο γιατί ουρλιάζει έτσι* ,αν δεν μπορείς να το ακούς κάτσε σπίτι σου, άνοιξε το παράθυρό σου και άκου τις κόρνες των αυτοκινήτων που δεν σε ενοχλούν καθόλου ή πήγαινε στο κλάμπ ή το σκυλάδικο να ακούσεις την μουσική που γουστάρεις χωρίς να μας ανεβάζεις την πίεση.
Με ενοχλεί που δεν βρίσκω να παρκάρω το αυτοκίνητό μου ,ούτε έξω από το σπίτι μου , με ενοχλεί που κάθε Σαββατόβραδο στου Ψυρρή γίνεται της Φώφης , με ενοχλεί που εσείς οι υπεράνω παιδιών ενήλικες ,ενοχλείστε με τα παιδιά του κοσμάκη ....Με ενοχλούν πολλά...αλλά ποιός χέστηκε?
Και τι μπορώ να κάνω γι αυτό? Καμιά φορά σκέφτομαι να πάρω το κακομαθημένο ,ηλίθιο , καμάρι μου να βγώ στην γύρα...και να του πω.....
Γιωργάκηηηηηηη ντουυυυυυ παιδί μου , ντουυυυυυ και κλωτσιά στο καλάμι ,μήπως και έρθουν τα μυαλά μας στην θέση τους τελικά....

Αχ τα είπα και ξεθύμανα!!!

Δεν με ενοχλούν τα κακομαθημένα παιδιά...μόνο που ως παιδιά τα λυπάμαι γιατί είναι σίγουρο πως όταν μεγαλώσουν θα γίνουν κακομαθημένοι ενήλικες που θα ενοχλούνται από παιδιά....

Ασυναρτησίες!!!

Καλά σήμερα ξύπνησα με ένα άγχος….άστα να πάνε!!
Μου την δίνει …που δεν προλαβαίνω…πολλά μέτωπα ρε παιδί μου και τί να πρωτοκάνεις?
Να μην ξεχάσεις αυτό , να μην παραλείψεις το άλλο, να προλάβεις να πας εκεί.
Και έχεις να πας και αλλού…..Τι χάλι και αυτό…να τρέχεις και στο τέλος να τα αφήνεις όλα μισά…..Να σπέρνεις εκκρεμότητες.
Αναρωτιέμαι…είμαι άραγε η μόνη , ή ανήκω σε αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων που τα κάνουν όλα από λίγο…που δεν έχουν τάξη…
Μετά πάλι σκέφτομαι ,πως χωρίς τάξη δεν μπορώ ,γιατί αγχώνομαι πολύ, όχι υπερβολές , μια λογική τάξη και καταλήγω πως δεν είναι αυτό…
Κάτι άλλο είναι ,που μου διαφεύγει…και πρέπει να το βρω…και να το λύσω.
Από παιδί ,έπρεπε να τα έχω όλα λυμένα (τα προβλήματα) ..για να μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια….(μπα τελικά δεν αλλάζει ο άνθρωπος)
Μου αρέσει το πρόγραμμα…μου προσφέρει ασφάλεια. Θέλω να ξέρω τι θα κάνω σήμερα ,αύριο ,μεθαύριο…και μην νομίζετε ότι άμα δεν τα καταφέρνω σκάω κιόλας ,απλά βάζω καινούργιο πρόγραμμα .Το πόσο εύκολα προσαρμόζομαι δεν περιγράφεται….
Πάντως κάτι δεν πάει καλά….(με μένα εννοώ)…και πρέπει να το βρω…το γιατί ακόμα δεν το ξέρω…(για να καλυτερέψω τις συνθήκες της ζωής μου ίσως)
Όμως έχω και την αμυδρά υποψία …ότι δεν είναι πάντα στο χέρι μου.
Κάποιος μου είπε ότι φταίνε οι ρυθμοί της ζωής μας….ανοησίες …
Εγώ ένα ξέρω…..πως δεν υπάρχει δεν μπορώ….υπάρχει μόνο δεν θέλω…
Και εδώ έρχομαι να ρωτήσω …αφού υπάρχει μόνο δεν θέλω…εγώ ? Γιατί δεν θέλω?

Σας είπα ότι οι φίλοι μου με αποκαλούν απόλυτη?

Σαν πολλές ασυναρτησίες έγραψα μου φαίνεται…..ρε τι σου κάνει ένα στραβό ξύπνημα!!!

Καλημέρα μας.

Αγγιγμα ψυχής

Πάντα μου άρεσε να μαγειρεύω, αν και μεταξύ μας δεν τα πολυκατάφερνα , εκτός από δύο τρία φαγητά – γλυκά , το κέικ μου για παράδειγμα , η κοτόσουπα μου και το μοσχαράκι μου το κοκκινιστό. Για όλα τ άλλα δεν θα κοκορευόμουν κιόλας.
Κατά την περιήγησή μου λοιπόν στο κόσμο του ίντερνετ ,μέσα σε διάφορα άλλα
Το πρώτο που ξεχώρισα και μπήκε κατευθείαν στα αγαπημένά μου ,ήταν το blog
Hungry for life. Oχι τόσο για τις ενδιαφέρουσες συνταγές και την βοήθεια που μου δόθηκε όταν την χρειάστηκα …αλλά περισσότερο για το ταξίδι και το τρατάρισμα που δέχτηκα . Κέρασμα ψυχής ,όπως εγώ το αποκαλώ..
Τι να πω γι αυτούς τους ανθρώπους.
Ο τρόπος που γράφουν….? Ταξίδι γαλήνιο και ήρεμο σε μέρη που το κυρίαρχο στοιχείο είναι η παρέα .
Να διαβάζεις και να βρίσκεσαι δίπλα τους, να ακούς τα κατσαρόλια και τα ντετζερέδια να κάνουν θόρυβο…Να λες…βάλε λίγο αλάτι ακόμα ,δεν έχει πιάσει .
Να τρέχεις , να γυρίσεις το ψητό να μην αρπάξει στο σοτάρισμα .Να διαβάζεις τις λέξεις γλυκό , ξινό ,πικρό και να νιώθεις στο στόμα τις γεύσεις.
Να μυρίζεις το κέικ σοκολάτας που ψήνεται., να αισθάνεσαι το τυρί να λιώνει στο στόμα…Να ανοίγεις φύλλο και να παίζεις με τα κορίτσια με τα αλεύρια..
Να διπλώνεις τα τυροπιτάκια ,να πλάθεις τα κεφτεδάκια και να αισθάνεσαι στα χέρια σου την ζύμη …
Κι ύστερα την άλλη ώρα , να βρίσκεσαι σε ένα τραπέζι στην βεράντα της Λαμπρινής , στο κήπο της Χουανίτα , στην κουζίνα της Ροξ, ή στο μπαλκόνι της Ονειρο…να ατενίζεις το τοπίο στην ομίχλη... και εκεί όλες μαζί να δοκιμάζετε αυτά που φτιάξατε , να πίνετε τα λικεράκια σας ,να γελάτε και να κουτσομπολεύετε…με θέματα τα πάντα…
Λίγοι άνθρωποι μπορούν να το καταφέρουν αυτό….λίγοι .
Άνθρωποι που η τέχνη τους …δεν σταματά στην μαγειρική τους .
Άνθρωποι που η κυριότερη τέχνη τους …είναι ν αγγίζουν την ψυχή σου.

Καλημέρα
Ευχαριστώ

Μπλουμπλού

Γλυκάκι από κράνα

Υλικά



Κράνα (όσα μπορούμε να μαζέψουμε)
1 ξυλαράκι καννέλας
1 κουταλιά λεμόνι
ζάχαρη (για κάθε 2 ποτήρια χυμό -3 ποτήρια ζάχαρη)


Εκτέλεση ( εκτελούμε την συνταγή στα 2 μέτρα)


Καθαρίζουμε τα κράνα και τα βράζουμε μέχρι να λιώσουν .
Σουρώνουμε και τον χυμό ,την ζάχαρη ,την κανέλλα και το λεμόνι
τα βράζουμε πάρα πάρα πάρα πολύ καλά ,εώς να δέσει το σιρόπι.
Βάζουμε το υλικό σε γυάλες (αποστειρωμένες) και αφήνουμε να
κρυώσει..
Την επόμενη μέρα , το γλυκό έχει σταθεροποιηθεί (λέμε τώρα)
Τρώγεται με το κουταλάκι ή ως συνοδευτικό με γιαούρτι και καρυδάκια ή αμύγδαλα..


Εγώ θα το δοκιμάσω και σαν μαρμελάδα.

Σπανακόπιτα εκ Καλομοίρας!!

Λίγα θα πω...
Καλά εεεε ανέβηκε η ψυχολογία μου τώρα...
Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως ήρθε από το χωριό
η σπανακόπιτα..
Καλά για την συνταγή θα γράψω άλλη φορά.
Το πως μπορεί να σου φτιάξει το ηθικό μια σπανακόπιτα δεν μπορώ
να κατανοήσω.
Αχ κυρία μου Ρίτσα μου , θαύματα κάνουν τα χεράκια σου.
Μαλακώνουν την ψυχή και ταξιδεύουν το μυαλό..
Να σαι καλά..

Επόμενη μέρα

Από το ταψί...έμειναν 3 κομμάτια...

Χριστέ μου....χλαπάκιασα τουλάχιστον 3500 θερμίδες..

Ήταν όμως ότι χρειαζόμουν...βάλσαμο. Το δε βράδυ κοιμήθηκα

ωσάν πουλάκι....(χοντρό)

Γίνεται ρώτησα την Κυρία Ρίτσα...να με γαλήνεψε μια σπανακόπιτα?

Γίνεται *φιτσιόρου*, μου είπε , όλα γίνονται όταν είναι φτιαγμένα με *βριάρι*

φιτσιόρου = παιδί μου

βριάρι = αγάπη.

Η Θεία η Σία

Είναι πραγματικά απροσδιόριστο ,το πώς , αλλάζει η ζωή σου από την μια στιγμή στην άλλη.
Σάββατο απογευματάκι μετά από ένα λουκούλλειο γεύμα και εκεί που είσαι ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς στον καναπέ σου και πάνω που είναι να σε αγκαλιάσει ο μορφέας….ντριννννν χτυπά το τηλέφωνο.
Φτου ρε γαμώτο ,σκέφτεσαι ,αμφιταλαντεύεσαι όπως πάντα στο να το σηκώσεις η όχι και όπως πάντα το σηκώνεις.
Παρακαλώ…
Από την άλλη πλευρά ,,μια φωνή που μιλάει σχεδόν ακαταλαβίστικα και ασθμαίνει σαν το τρενάκι των Καλαβρύτων ,φέρνοντας σου στο μυαλό αυτήν την πανέμορφη διαδρομή, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας , κάτι προσπαθεί να σου πει…
Σιγά απαντάς , ποιος είναι ? δεν καταλαβαίνω τίποτα?
Η φωνή από την άλλη μεριά , παίρνει μια βαθιά ανάσα…και αρχίζει από την αρχή…
Ντίνα τρέξε ,η θεία η Σίαααα, μάλλον έπαθε έμφραγμααααα, έχουμε καλέσει ασθενοφόρο…αλλά αργεί…και μετά παύσηηηηηη
Τι έγινε αναρωτιέσαι ,ποιος ήρθε….
Και σαν να σε χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα ,πετάγεσαι κι αρχίζεις να φοράς ότι βρεθεί μπροστά σου ..παίρνεις τα κλειδιά και τρέχεις…
Η απόσταση από το σπίτι σου μέχρι το σπίτι της θείας ….ένα τέταρτο με το αυτοκίνητο….και στα αυτιά σου ξεφωνίζει κάποιος …
ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩΩΩΩ
Σκάσε επιτέλους ,σκάσε…και προχώρα…
Να προλάβωωωω σου λέει τώρα λίγο πιο σιγά..
Μετά από αυτό το δεκαπεντάλεπτο ,που μοιάζει με μήνα …φτάνεις επιτέλους στην θεία…
Κόσμος έξω από το σπίτι μαζεμένος , δεν σε παραξενεύει όμως ..έτσι είναι πάντα έξω από το σπίτι της θείας.
Παραμερίζεις και μπαίνεις ,η ξαδέρφη η Μαρία κίτρινη σαν το πανί σε κοιτάει και τα μπήγει, όπως τα μπήγει το παιδί σου , όταν δεν τον αφήνεις να δει τηλεόραση.
Προχωράς στην κρεβατοκάμαρα και να σου η θεία , ξαπλωμένη με όψη πεθαμένου και μισολιπόθυμη.
Και τότε …παθαίνεις αυτό που λένε …πέρασε όλη μου η ζωή μπροστά από τα μάτια μου ….
Γυρνάς πίσω ,τότε που ήσουν μωρό, 3 χρονών και εκεί στην μικρή κουζινούλα πήγες και έβαλες τον κώλο σου πάνω στην σόμπα υγραερίου ,πήρε φωτιά το βρακί σου και έτρεχε αλαφιασμένη η καημένη η θεία για να σου σβήσει τον απαυτό.
Τότε που σε γλίτωνε, από τα χέρια της γιαγιάς που σε κυνηγούσε γύρω -γύρω στον κήπο της αυλής με τα γεράνια και τις ορτανσίες ,για να μην τις φας, επειδή δεν έπινες το γάλα..
Τότε που τα απογεύματα ,μαζευόταν η γειτονιά στο πεζούλι της θείας και αρχίζανε τα πασατέμπα και το κουτσομπολιό.
Και στις Κυριακές …που κλείδωνε το καμαράκι ..για να κοιμηθείς λίγο παραπάνω γιατί η κακούργα η γιαγιά ,σε ξυπνούσε άγρια χαράματα για την εκκλησία.
Θυμάσαι ακόμα …τότε που κάθε μέρα ανέβαινε από το σπίτι της στο δικό σου για να κάνει την ένεση στον πατέρα σου.
Θυμάσαι πως εκείνος ,πριν πεθάνει , κάτι της εκμυστηρεύτηκε ,που ποτέ δεν έμαθες.
Θυμάσαι γάμους ,βαφτίσια ,γιορτές και εκδρομές….Θυμάσαι και το κόκκινο το φόρεμα…
Με αυτά και με αυτά …..βρίσκεσαι έξω από την εντατική…με έναν τύπο με άσπρη μπλούζα να σου λέει πως, η θεία η Σία έπαθε 3 εμφράγματα ,πως τα 2/3 της καρδιάς είναι κατεστραμμένα και πως πρέπει να είσαι προετοιμασμένη για τα πάντα…
Ποιά πάντα αναρωτιέσαι …για τι πράγμα να προετοιμαστώ…?
Για το μοιραίο ,απαντά…ο ασπροφορεμένος…
Τι λες ρε μεγάλε….η θεία μου ,είναι σκυλί Αγαρηνό….θα τα καταφέρει ..
Εξάλλου ….της χρωστάω κάτι …κι αν δεν της το δώσω …δεν πρόκειται να πάει πουθενά….

Υγ ..Ο Σεπτέμβρης δεν ήταν ποτέ ο μήνας μου.

Καλή αρχή!

Χαίρετε.

Καινούργια στα λημέρια των blogs.
Λίγα θα πω για αρχή.
Εύχομαι να έχουμε όλοι ,ένα όμορφο
φθινόπωρο και έναν ακόμη ομορφότερο
χειμώνα!

Καλή μου αρχή ...λοιπόν.