Πέμπτη, Ιανουαρίου 24

Ιδια διαδρομή (4)


.....Κράτησε για λίγο στα χέρια της το κινητό,περισσότερο από βαριεμάρα ,παρά από αναμονή...εξάλλου ήταν σίγουρη πως δεν θα της απαντήσει.Ποτέ δεν έγραφε μυνήματα..δεν τα γούσταρε..μόνο μια κλήση έκανε καθώς έμπαινε στο χωριό ,για να την ενημερώσει ότι είχε φτάσει καλά.....και μετά σιωπή.Και αυτή δεν έμπαινε στον κόπο να του απαντήσει..δεν ήθελε να τον ενοχλεί, τα συγκεκριμένα σαββατοκύριακα στο χωριό ήταν δίκα του, ήταν η προίκα του.Γι αυτόν ήταν ,όπως με μανία υποστήριζε , η ανάσα του...αυτή τα χαρακτήριζε νεκρά
...Κάποτε είχε τολμήσει και να αστιευτεί,αλλά στην αίσθηση της αγριεμένης του όψης ,είχε μαζευτεί βιαστικά,σκεπτόμενη ..* Αστο , δεν το σώζεις τώρα*
...Η αλήθεια είναι πως στην αρχή ,νευρίαζε πολύ που δεν της απαντούσε , με τον καιρό όμως το συνίθισε.Γύρισε στην θέση της δίπλα στο τζάκι, γέμισε το ποτήρι της με κρασί και άφησε το βλέμμα της να χαθεί πέρα από το παράθυρό , μέσα στο μαύρο του ουρανού και της νύχτας.......Από τα μάτια της περνούσαν εικόνες, που της προκαλούσαν μια αίσθηση δυσάρεστη ,τα ανοιγόκλεινε μήπως και φύγουν ,αλλά αυτές δεν τις έκαναν το χατήρι
.......Οι μέρες που ακολούθησαν μετά από εκείνο το βράδυ ,ήταν βασανιστικές,Είχε επιλέξει να απομακρυνθεί, υποστηρίζοντας πως δεν θα εμπλεκόταν σε ότι θα γινόταν εκείνες τις μέρες. Εξάλλου δεν άντεχε να λέει ψέμματα και στην Μαρία.Η αλήθεια όμως ήταν άλλη...δεν άντεχε να τον νιώθει να βασανίζεται ,για κάποια άλλη!!Οι εξελίξεις βέβαια ήταν γοργές,ήταν αλλωστε του χαρακτήρα του να δίνει σαφείς και ξεκάθαρες λύσεις,έστω κι αν αργούσε για λίγο.
...Ο πανικός που επικράτησε ήταν .απερίγραπτος, γονείς χαμένοι να προσπαθούν να τον μεταπείσουν, φίλοι ,συγγενείς...όλοι πάνω του , Μαρία ,το παιδί και εκείνος ένα ερείπιο,ένας άνθρωπος που έψαχνε την λύτρωση
...Η ίδια δεν αναμείχτηκε καθόλου κι όταν η Μαρία την κατηγόρησε πως το ήξερε ,κατέβασε το κεφάλι και έφυγε ,δίχως να πει λέξη
...Εκείνο τον καιρό ,τον απέφευγε ,όπως ο διάολος το λιβάνι.Περίμενε να φύγει πρώτος για την δουλειά,και μετά έφευγε αυτή, μην τυχόν και τον συναντήσει. Τα απογεύματα κλεινόταν στο σπίτι . Μέχρι και το αυτοκίνητο πάρκαρε στο άλλο στενό...Τον παρακολουθούσε όμως...από μακρυά.Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες,εκείνος ήταν καταβεβλημένος, αδύνατος ,σκυθρωπός.
...Την όψη του ,την είδε λίγο ανακουφισμένη όταν η Μαρία φόρτωσε και τα τελευταία πράγματα από το σπίτι και έφυγε.Μετά τον έχασε,περίμενε να κάνει αυτός την πρώτη κίνηση...
Τον περίμενε κάθε βράδυ με την μπαλκονόπορτα ανοιχτή...*Που θα πας ,σκεφτόταν , θα έρθεις...κάποια στιγμή θα φανείς..* και ο καιρός περνούσε

......Η ζωή της είχε πάρει τους κανονικούς της ρυθμούς. Η δουλειά ,το σπίτι ,οι βόλτες και ἐνα καινούργιο φλερτ ,που έμελε να γίνει και ο μελλοντικός της σύζηγος...την είχαν συνεπάρει για λίγο από το θέμα *Δημήτρης*.
Ωσπου ένα πρωί,.την ξύπνησε ένα ελαφρύ αεράκι που έμπαινε από το μισάνοιχτο παράθυρο.Ανασηκώθηκε τεμπέλικα και κοίταξε προς την μπαλκονόπορτα,ήταν σίγουρη πως την είχε κλείσει το προηγούμενο βράδυ.όταν ,τον ένιωσε για άλλη μια φορά και πριν της μιλήσει ,βρισκόταν στην πόρτα της κουζίνας και τον χάζευε
.......Συνεχίζεις ακόμα να μην βάζεις ζαχαρη στον καφέ,την ρώτησε χωρίς να γυρίσει ή άλλαξε κάτι???
.....Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ ,του απάντησε φεύγοντας για το μπάνιο...Και καθώς εκείνος γέμιζε τα φλυτζάνια του καφέ,αναρωτήθηκε πόση ώρα άραγε να βρισκόταν στο σπίτι....
Η ικανοποίηση της δεν περιγραφόταν,χοροπηδούσε μέσα στο μπάνιο και ούρλιαζε από χαρά χωρίς να ακούγεται .....Ηρθες ...τελικά δεν άντεξες ...ήρθες.....
(υγ..Συγχωρήστε με αν σας κουράζω...αλλά...όσο γράφω τόσο περισσότερο μου έρχονται εικόνες...θα το τελειώσω όμως...Λίγη υπομονή...και εύχομαι να σας ανταμοίψω

11 σχόλια:

H.Constantinos είπε...

Δεν μας κουράζετε, παρακαλώ συνεχίστε! Με την ησυχία σας!

BUTTERFLY είπε...

Ειναι υπεροχη ιστορια και δεν χρειαζεται να τη χαλασεις με βιασυνες κτλ. Οπως σου ερχεται απλα και αβιαστα ειναι τελεια!

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου καλή μου...όχι δε μας κουράζεις τί λες;; καθόλου..μας αρέσει αυτό το...'σασπένς'...!!μας εξάπτει τη φαντασία καλά κάνεις.. ωραία συνέχεια...πολύ ωραία..και κάπου μου θύμισε και λίγο τον εαυτό μου...σε μιά παρόμοια κατάσταση που ζώ εγώ εδώ και οχτώ μήνες...με έναν άντρα...(η συμπεριφορά του Πέτρου και της κοπέλας εννοώ)...και κείνος έτσι 'κινήται'...(όπως ο Πέτρος).. πολλές φορές έχει τύχει να μη μου απαντήσει σε μνμα που του έχω στείλει...εκείνος δεν στέλνει ποτέ ο ίδιος από μόνος του..πάντα στέλνω εγώ...και πολλές φορές δεν απαντά...όμως εγώ δεν επιμένω ποτέ δεν στέλνω άλλο ή απανωτά μνματα.. τον αφήνω απλά...και θεωρώ ότι έχει κάποιους λόγους που δεν απαντά τους οποίους εγώ πρέπει να σεβαστώ...(και αυτό κάνω πάντα)ή
έχει ανάγκη τη σιωπή ή την ηρεμία ίσως...βέβαια θέλει πολύ κουράγιο γιανά αντέξεις την διαβολεμένη επυθυμία να στείλεις κι άλλα μνματα που δε παλέυεται τόσο έυκολα....αλλά...πρέπει να το κάνω το ξέρω...θέλει απλά το 'χώρο'του.. Αθανασία.

witchofdaffodils είπε...

μα που θα το πάτε τελικά? πάντως να ξέρετε, οταν τελειώσουν τα κύματα των συναισθημάτων που μας βουτάτε, θα μου κακοφανεί!

tdjm είπε...

Σας ευχαριστώ όλους.Για τα καλά σας λόγια!!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Μην το βιάσεις το τέλος... Δούλευε με την ησυχλια σου για να υπάρχει συνοχή

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες

Ανώνυμος είπε...

την καλησπέρα μου :)

If...ιγένεια είπε...

Συνέχισε.. :)

kiki είπε...

Αναμένουμε με υπομονή. Τόσο καιρό δεν προλάβαινα να τα διαβάσω και το σκ τα διάβασα όλα μαζί. Ρώτα τον Κωνσταντίνο...ξέρει από κάτι τέτοια...

witchofdaffodils είπε...

θέλουμε το 5 - θέλουμε το 5 !

βασίλης είπε...

Συνέχισε το, έχει πλοκή και συναίσθημα. Καλημέρα σου