Τρίτη, Ιανουαρίου 22

Iδια διαδρομή (3)

....Τις σκέψεις της διέκοψε βίαια ο ήχος της βροχής, πλησίασε το παράθυρο και για κάμποση ώρα έμεινε να χαζεύει την νεροποντή..στο βάθος του ουρανού οι αστραπές έσκιζαν τον ουρανό.. Τι όμορφα χρώματα ...σκέφτηκε ,συγκεντρώθηκε στον ήχο της βροχής ,προσπαθώντας να απομονώσει τους ήχους της πόλης, που πάντα την ενοχλούσαν , αφόρητα.
-Αχ ...αναστέναξε..τι κρίμα...έπρεπε να είχα πάει μαζί του...Αλήθεια τι ώρα να είναι άραγε...?Γύρισε ,κοίταξε το ρολόι...ήταν πια 11,45..έπρεπε από ώρα να είχε φτάσει...Πλησίασε στο τραπέζι ,πήρε το κινητό της...Κανένα μύνημα...Δεν την πήρε....Παραξενεύτηκε και νευρίασε λίγο .Αφησε το κινητό με μια κίνηση απότομη στο τραπέζι ,μονολογώντας...-μην πάρεις...!!! Ουφ πια....Πλησίασε στο τζάκι με το δεύτερο μπουκάλι κρασί,ανακάτεψε τα κούτσουρα και έμεινε εκεί ξαπλωμένη δίπλα στη φωτιά....Δεν ήθελε να ασχοληθεί με αυτό τώρα...τώρα ήθελε να συνεχίσει το ταξίδι της....
Η βροχή που ξέπλενε τους δρόμους,της έφερε στο νου ,μια άλλη βροχερή νύχτα..Στο μυαλό της σχηματίστηκε η εικόνα μιας γυναίκας...της Μαρίας...Η Μαρία ,ήταν η πρώην γυναίκα του Δημήτρη..Ηρεμος άνθρωπος ,αγαπητός σε όλους. Με τον Δημήτρη γνωρίστηκαν στην Αγγλία και μετά από αρκετά χρόνια παντρεύτηκαν...μια βροχερή νύχτα...Την θυμάται εκείνη την μέρα.είχε την τρέλλα και την χαρά,που έχουν όλες οι μέρες των γάμων και ενώ όλα έδειχναν πως το βράδυ τα ήταν γλυκό και ήρεμο...Είχε ξεσπάσει μια καταιγίδα...!!!!σαν την αποψινή.
Ο Δημήτρης ήταν πανέμορφος γαμπρός, ψηλός , μελαχροινός ..πραγματικά πολύ όμορφος.Τον θαύμαζε με όλη την δύναμη της ψυχής της και καμάρωνε που θα στεκόταν πλάι του ,ως κουμπάρα...Τον ακολουθούσε όλη την μέρα με τον βλέμμα της ,όπου κι πήγαινε , ότι κι αν έκανε..Τότε δεν ήξερε γιατί ...αργότερα ....όμως κατάλαβε.
Είχε κάτι στο βλέμμα του, στην όψη του , που δεν μπορούσε τότε να εξηγήσει,θα το εξηγούσε λίγα χρόνια αργότερα...Τότε εκείνη την αίσθηση ,την απόδωσε ,στο άγχος της μέρας...Λίγα χρόνια αργότερα ,θα διαπίστωνε ,πως ο Δημήτρης της απλά ...δεν ήταν ευτυχίσμενος...εκείνη τη νύχτα...
Με τη Μαρία ,έζησαν μαζί τρία χρόνια ,έκαναν κι ένα κοριτσάκι την Αννα ...όλα έδειχναν ήρεμα και κατασταλλαγμένα στην ζωή του..¨Ολα καλώς καμωμένα , όπως συνίθιζε να λέει..Τίποτα δεν προμύνηε το κακό που θα ερχόταν..Μέχρι που ,ένα απόγευμα ,ο κόσμος της γκρεμίστηκε με μιας , ο θαυμασμός της έγινε απέχθεια (προς στιγμή),τον είδε μπροστά της ,σε μια βόλτα στην Πλάκα ,αγκαλιά με άλλη γυναίκα..Πέρασε δίπλα της ,της έριξε ένα έντονο βλέμμα...του στυλ...Φύγε ,προχώρα, θα τα πούμε αργότερα και προσπέρασε σαν να μην έτρεχε τίποτα...Ωρες αργότερα ,θα σκαρφάλωνε από το μπαλκόνι της και θα γλυστρούσε στην κρεβατοκάμαρά της ,όπως τότε που ήταν παιδιά. Τότε που όταν ήθελαν να μην τους πάρουν χαμπάρι..σκαρφάλωνε στο μπαλκόνι της και έμπαινε στο σπίτι κρυφά...
-Δεν τον άκουσε ,τον ένιωσε και γύρισε προς το μέρος του...Το βλέμμα του έβγαζε φωτιές..Δεν την άφησε να αρθρώσει λέξη...Της ανακοίνωσε απλά ,τι σκόπευε να κάνει...
- Την αγάπω ,της είπε ...και θα χωρίσω..Μην προσπαθήσεις να μου πεις τίποτα...Δεν αλλάζω γνώμη..
Και δεν προσπάθησε , δεν ήξερε τι ήταν αυτό που την είχε πονέσει περισσότερο η προδοσία στην οικογένειά του ,ή η προδοσία στην φιλία τους....??Ολα την πονούσαν, μα περισσότερο την πονούσε ...η λατρεία που έβλεπε στην όψη του ,καθώς μιλούσε γι αυτήν την γυναίκα...Δεν τον αναγνώριζε....το πάθος του γι αυτήν ήταν διάχυτο..όλο του το είναι το φώναζε...Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του ,αγρίευαν και γλύκαιναν από την μια στιγμή στην άλλη , όταν ανέφερε το όνομά της..
Τότε ,εκείνη την νύχτα...ήταν η πρώτη κι τελευταία φορά που τον μίσησε με όλη της , την ψυχή...
Νευριασμένη με την ίδια της την σκέψη ,ακόμα της προκαλούσε ένταση αυτή η ανάμνηση, σηκώθηκε κι έψαξε το κινητό της.
Το πήρε και σχημάτισε ένα μύνημα...*Μέχρι πότε θα ζεις με φαντάσματα?*....
(υγ συνεχίζεται)

6 σχόλια:

BUTTERFLY είπε...

Ανυπομονω για τη συνεχεια....

βασίλης είπε...

Μου άρεσε το "...δεν τον άκουσε, τον ένιωσε και γύρισε προς το μέρος του..." πολύ ατμοσφαιρικό και εσωτερικό, σαν ερωτικό κάλεσμα... Ενδιαφέρουσα η εξέλιξη...

H.Constantinos είπε...

Εδώ τώρα πάει το: "Και μετά;"

witchofdaffodils είπε...

καλημέρα, απορώ που θα το πάτε ντίαρ, που θα το πάτε;)

Kόρη ξανθιά, αν θέτε ελάτε chez moi να παραλάβετε πρόσκληση. Δεν είναι για παιχνίδι, promise!

tdjm είπε...

Αχ θα το τελειώσω....

Βασίλη πάντα εύστοχος...

Κωνσταντίνε μου .....

Μάνα μάγισσα ...το βλέπω να μου βγαίνει κάτι σε Φωσκολιάδα...πρέπει λιγο να το μαζέψω..

kiki είπε...

Καλά το πήγες πάντως...