Τρίτη, Σεπτεμβρίου 30

Λίγη σιωπή!!!!


Εχω πολλά νεύρα τελευταία!
Ναι καλά, θα μου πείτε και ποιός δεν έχει????
Τα βράδυα που ρημαδοξαπλώνω ,προσπαθώ όπως πάντα άλλωστε να το αναλύσω. Να δω τι μου φταίει ,πού στην ευχή είναι η ρίζα του κακού. Που μου καρφώνει τα μυαλά στα κάγκελα και δεν με αφήνει να ησυχάσω!!!
Ξυπνώ το πρωί και έχω έτοιμο το ζωνάρι για καυγά!!
Νευριάζω που δεν μπορώ να ανοίξω το μάτι μου από την κούραση!
Νευριάζω που σκέφτομαι ότι αφού αφήσω τον μικρό στο σχολείο θα πρέπει να διανύσω μια απόσταση 15 λεπτών σε τρία τέταρτα!!
Νευριάζω με το αφεντικό μου ,που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου όλη την ημέρα και το μόνο που τον νοιάζει ,αν μαζέψαμε λεφτά. Από που ρε χάνε ,να τα μαζέψω ,αφού δεν ξεκουνάς τον απαυτό σου να φέρεις κανέναν πελάτη στην εταιρεία???
Νευριάζω με τις συναδέλφους ,που και οι δυο είναι στην κοσμάρα τους. Η μια στα 48 και θυμήθηκε ότι θέλει να κάνει παιδί και έχουν τρελλαθεί οι ορμόνες της . Και μας βγάζει την παναγία στα λάθη. Η άλλη τα παίρνει γιατί τα σ/κ έρχονται στο σπίτι τα παιδιά του καλού της και αρχίζει την γκρίνια.
Νευριάζω που απέναντι από το παραθυρό μου βλέπω μόνο πολυκατοικίες .
Νευριάζω που μόλις τελειώσω την δουλειά ,τρέχω σαν τον φούστη να προλάβω να διαβάσει ο μικρός και να αρχίσουν τα Αγγλικά ,Γαλλικά , Ποδόσφαιρα και τα λοιπά!!
Νευριάζω που αν δεν είμαι κοντά του , χαζεύειιιιιιιιιιιιι με τα φύλλα της λεμονιάς έξω από το παράθυρο...
Νευριάζω μαζί του , που ακόμα το μυαλό του τρέχει σε ακρογιαλές καλοκαίρια και δεν στρώνεται!
Νευριάζω όταν κατά τις 10,30 το βράδυ πέφτω να ξεραθώ και στην ρημαδοτηλεόραση βλέπω τα άσχετα!
Νευριάζω με την αδερφή μου ,που δεν μπορεί να κουμαντάρει τα παιδιά και είναι συνέχεια μέσα στην φωνή!
Νευριάζω με την μάνα μου ,που την έκανε μαμόθρεπτη .
Νευριάζω που έχω να ανεβοκατεβάσω χειμωνοκαλοκαιρινά και δεν γουστάρω καθόλου.
Νευριάσα για μια ακόμα φορά ,το Σάββατο που ανέβηκα στην Πάρνηθα και είδα πάλι τα καμμένα .
Νευρίασα με κάτι βλαμμένους στο καταφύγιο του Μπάφι ,που περίμεναν να εξυπηρετηθούν και μόνο που δεν είχαν πέσει πάνω στον μοναδικό υπάλληλο να τον φάνε.
Ασε δε που έσπρωχναν για να πάρουν κουταλοπίρουνα λες και θα τελείωναν .
Νευριάσα με αυτούς που έχουν το καταφύγιο και δεν έχουν ανθρώπους να εξυπηρετήσουν τον κόσμο.
Νευρίασα τις προάλλες με την βενζίνη.
Νευριάζω με την ακρίβεια!
Νευριάσα με τον Θεό την Κυριακή στο μνημόσυνο της φίλης μου. Αλλα δυο μνημόσυνα που γίνονταν αφορούσαν ανθρώπους κάτω των 50.
Νευριάζω κάθε μέρα με τον καρκίνο!! Δεν υπάρχει μέρα που να μην ακούσω κάτι για κάποιον.
Νευρίασα με τη δασκάλα ο θεός να την κάνει στο άρθρο που διάβασα στο λινκ της mamma

Γενικά νευριάζω με όλα!!!
Και προσπαθώ αλλά άκρη δεν βγάζω. Την λύση την γνωρίζω ,αλλά και πάλι νευριάζω γιατί δεν μπορώ να την πραγματοποιήσω!!

Θέλω να φύγω από αυτήν την κωλοπόλη που μου τρώει τα συκώτια! Θέλω να πάω στο χωριό . Να ανοίγω το παράθυρό μου και να βλέπω έλατα και οξιές.Να βόσκω πρόβατα και γελάδια. Να έχω κήπο . Να μαγειρεύω . Να προλαβαίνω να αγκαλιάζω και να φιλώ τους αγαπημένους μου ανθρώπους .
Να κερνώ τους περαστικούς , λικεράκι και γλυκό του κουταλιού , φτιαγμένο από τα χέρια μου!!
Τα βράδια να ανάβω το τζάκι μου και να χάνομαι στις φλόγες.
Θέλω να μην νευριάζω , θέλω λίγη ηρεμία .
Λίγη σιωπή!!!!

Κατά τα άλλα όλα καλά!!!

(υγ η φωτό είναι από το νετ)

14 σχόλια:

witchofdaffodils είπε...

ξανθιά,
όταν με το καλό την κάνετε για το χωριό, σφυρίξτε κι από΄δω :)

ΥΓ: καλά όλα τα άλλα, αλλά και με το παιδί που χαζεύει τη λεμονιά και σκεφτεται θάλασσες, κακώς θυμώνετε...

Θα πρέπει τότε να θυμώσετε και με την αφεντιά μου που όλη την ΄ωρα σκέφτομαι γαρδένιες και μπουγαρίνια;)

mamma είπε...

Εγώ. Δεν έχω νεύρα :) Επιτέλους δλδ γιατί είχα αρχίσει να τα βάζω και με τον εαυτό μου κι αυτό ήταν ψυχοφθόρο.

Από τη λύση του χωριού προτίμησα τη λύση του δεσμού [με άντρα εννοώ]. Ζεεεεενννννννννννννννννν!

tdjm είπε...

Mάγισσα δίκιο έχεις...κακώς νευριάζω με πολλά ...Το θέλω λες???? Από μόνο του έρχεται!!!


Μαμμά μου και με αυτόν νευριάζω!!!
Σιγά μην την γλύτωνε αυτός!! χαχαχαχα

Ανώνυμος είπε...

Συμπάσχουμε, αγαπητή ξανθιά. Δεν αντέχεται τούτη η παλιόπολη. Αλλά αυτά που μας κρατάνε εδώ ακόμα είναι αρκετά ισχυρά. Μακάρι να φέρναμε λεφτά στα αφεντικά μας από ένα λάπτοπ με γρήγορο Ιντερνετ στα Τζουμέρκα ή στα Χανιά ή δεν ξέρω γω πού, μακάρι πάλι να μην είχαμε ανάγκη από λεφτά και αφεντικά.

Μικρή συμβουλή, κλείσε την τηλεόραση και άκου ραδιόφωνο. 11 με 12 τον Πάνο Χρυσοστόμου στο Δεύτερο πρόγραμμα 103,7 ή Εν Λευκώ 87,7 ή Σίτι 99,5. Το βράδυ, αν δεν κοιμάσαι πριν τις 12 έχει καλό πρόγραμμα.

Μάνος από τη σκάλα

Ανώνυμος είπε...

Πάρε και ένα τραγουδάκι

http://www.youtube.com/watch?v=BYQaD2CAi9A&feature=related

tdjm είπε...

Μάνο μου ευχαριστώ για το τραγούδι!

Σιγά μην κοιμάμαι....μετά από τόσο τρέξιμο ...ένα τρίωρο το θέλω μέσα στο νερό για να χαλαρώσω!!

Xenia είπε...

ευτυχως που δεν νευριαζεις και με εμενα γιατι θα με επιανε ανησυχια οτι θες γιατρο!! :p

Juanita La Quejica είπε...

Μέχρι να μπορέσεις να πραγματοποιήσεις το όνειρό σου (εγώ πάλι θέλω σπίτι στο Μεξικό, γιατί και το χωριό το αηδίασα μετά από τις απαίσιες αντιδράσεις του στο θάνατο ενός νέου δικού μου ανθρώπου πριν 13 χρόνια), δεν δοκιμάζεις τα Quiet Life της Lanes; Φυτικά είναι, βαλεριάνα και τα συναφή. Βοηθούν, σε μια δύσκολη στιγμή. Και δεν λειτουργούν εθιστικά. Δεν χρειάζονται συνταγή. Θα τα βρεις στο φαρμακείο.

kiki είπε...

Τώρα έχεις άδικο με όσα νευριάζεις νομίζεις; Πάντως όταν τα λες, νιώθεις καλύτερα. Εσυ;

Ανώνυμος είπε...

Για να είμαι ειλικρινής, κι εγώ θα νευρίαζα με πολλά από αυτά... Προσπάθησε να μην τα παίρνεις πολύ στα σοβαρά. Και όταν κάτι σε νευριάζει, κάνε θετικές σκέψεις! Όπς αυτές για τη ζωή στο χωριό. Θα σε βοηθήσει (νομίζω)!

Masterpcm είπε...

Κάνε τη, κοπάνα την, φύγε από κεί, στο λέω εγώ που όταν υποχρεώνομαι να έλθω στην πρωτεύουσα κάνω τη δουλειά μου και εξαφανίζομαι αμέσως μόλις τελειώσω, κι ας είναι 3 το πρωΐ (ακόμα καλύτερα, μ΄αρέσει να οδηγώ τη νύχτα).
Και μένω βέβαια σε χωριό.. ξέχασα να σου πώ.

Μια ακόμα καληνύχτα από μένα.

Ανώνυμος είπε...

Γειάσου αγαπητή ξανθιά..ούυυφ ναί έχεις δίκιο..έκανα τόσο καιρό να περάσω από δώ και τώρα που είπα να έρθω τελικά...ανοίγω το μπλόγκ σου και σε βλέπω έτσι...αλλά έχεις απόλυτο δίκιο έχω να πώ...και ποιός δε νευριάζει;;;...και γώ έτσι είμαι τελευταία...ούυυφ καλή μου κάνε λίγο κουράγιο..και ρίχτο και λίγο στην τρελλή που λένε!μη τα παίρνεις όλα 'τοις μετρητοίς'.. γιατί αλλιώς θα καταλήξεις δεμένη με το άσπρο ζακετάκι του ψυχιατρίου έτσι όπως το πας...κατάλαβες;;;θέλει και λίγο αδιαφορία το θέμα...άντε φιλάκια,τώρα και ηρέμησε λίγο χαλάρωσε και λίγο οκ;;;;Αθανασία.

http://despoinasdecoupage.blogspot.com είπε...

Ξανθούλα μου; Τι λες...Να Ψάξω για σπιτι μόλις γυρίσω;

Άντε... Τώρα που έμαθα ( Ναι τώρα..Και δεν ντρέπομαι καθόλου)να φτιάχνω μαρμελάδες και γλυκά του κουταλιού, θα σου μάθω και σένα...Και άμα... Πετύχουν...Έμενα να με χέσεις χαχαχα...

stelios είπε...

Δεν αντέχονται αυτοί οι ρυθμοί ζωής.