Οι βόλτες..............!!!

Τον τελευταίο καιρό....μου την βάρεσε πάλι με τις βόλτες και τις φωτογραφίες.
Βόλτες πολλές.....κάθε σαββατοκύριακο βουτάω την *μπουμπού* και την κάνω με ελαφρια πηδηματάκια.
Χάνομαι στα βουνά και στα λαγκάδια , ενίοτε και στην θάλασσα. Τώρα τελευταία περισσότερο στην θάλασσα.
Ετσι και το προηγούμενο σαββατοκύριακο, πετάχτηκα μέχρι το Πόρτο Γερμενό.
Το μέρος ήσυχο ακόμα , λίγοι μόνιμοι κάτοικοι , δυο τρεις παρέες απλωμένες στην θάλασσα και ψαράδες.
Η θέα από ψηλά είναι πραγματικά μαγευτική...Δεξιά από τον οικισμό στο τέλος του χωριού ,στο δρόμο προς το Προσήλι υπάρχει μια γραφική ψαροταβέρνα,ο Νίκας.
Σκαρφαλωμένη πάνω στα βράχια ,με τα τραπεζάκια της σχεδόν δίπλα στο κύμα .Λίγοι την γνωρίζουν και μάλλον μόνο οι ντόπιοι γιατί δεν φαίνεται από πουθενά.Τυχαία την ανακάλυψα ένα χρόνο πριν.
Οι φωτογραφίες ακόμα παραμένουν στην φωτογραφική μηχανή. Θα σας της δείξω όταν της βγάλω....
Τα χρώματα εξαίσια, ο ήλιος δυνατός και καυτός ,παρόλο που είναι άκομα Απρίλης. Κάποιοι τολμηροί έκαναν και μπάνιο...
Χάθηκα μέσα στα χρώματα , στις οσμές και την απόλυτη ησυχία. Περπάτησα ξυπόλυτη πάνω στην άμμο ,ξάπλωσα πάνω στα βράχια και το βλέμμα μου χάθηκε στον Κορινθιακό....

Τι περίεργο...όσο τα χρόνια περνούν ,αυτή η απομόνωση και τούτο το χάσιμο του μυαλού και του βλέμματος μου γίνεται όλο και πιο απαραίτητο.

(ΥΓ Η φωτό είναι ιδιοκτησίας του κυρίου Γ.Οι δικές μου θα αργήσουν...)

Ευχές..

Χάθηκα.......

Θέλω να ευχηθώ σε όλους Καλή Ανάσταση .

Τούτες τις ώρες της Μεγάλης Εβδομάδας ,ώρες περισυλλογής , είθε ο καθένας να κάνει την αυτοκριτική του.
Και την Κυριακή, η Ανάσταση να έρθει σε όλο τον κόσμο ,όπως και με όποιον τρόπο ο καθένας επιθυμεί.

Να είστε όλοι καλά.

Αφιερωμένο........

Σε κάποιες μανούλες ....!!!!!

Παιχνίδια ....πάλι.

Δυο χρωστώ....και ήρθε η ώρα να τα ξεπληρώσω ...
Ενα αυτό που με προσκάλεσε η θαλασσομπερδεμένη και που με προσκάλεσε ο Νεουορκέζος

Το ένα λέει να πω τέσσερα αγαπημένα τραγούδια που αφηγούνται ιστορίες , το άλλο πέντε πράγματα που με κάνουν τρελλή!!!

Θα αρχίσω από τα τραγούδια...
Το πρώτο λοιπόν είναι ένα καταπληκτικό τραγούδι ,τραγουδισμένο από έναν καταπληκτικό τραγουδιστή!!
Ξυλούρης λοιπόν και το ήτανε μια φορά ..


Το επόμενο αγαπημένο.....Στα λιμάνια


Ενα άλλο , όχι τόσο αφηγηματικό ..αλλά αγαπημένο.Θαλασσινός Παντελής ....ο πατέρας

Και το τελευταίο ,ούτε κι αυτό πολύ αφηγηματικό...when a man loves a woman.

Για το επόμενο παιχνιδάκι ....αυριο!!!
Τώρα πρέπει να καλέσω μάλλον κι εγώ κάποιον...Δεν ξέρω όποιος θέλει ας πάρει την σκυτάλη.

Πάρκο Αντώνης Τρίτσης!

Επειδή το θεωρώ σημαντικό και για εμάς τους κατοίκους της Δυτικής Αττικής είναι το σπίτι μας. Το επισημαίνω εδώ....για να έχω να θυμάμαι πότε αποφασίστηκε.
Ελπίζω τα λεφτά να πάνε εκεί που πρέπει ,να φτάσουν στο πάρκο και όχι στις τσέπες των απατεώνων.


Θυμήθηκαν το πάρκο «Α. Τρίτσης» 13 χρόνια μετά
Του Γιωργου Λιαλιου

Παρεμβάσεις με καθυστέρηση 13 ετών ανακοίνωσε χθες το ΥΠΕΧΩΔΕ για το εγκαταλελειμμένο Πάρκο «Αντώνης Τρίτσης». Ο μεγαλύτερος πνεύμονας πρασίνου μέσα στη δυτική Αττική ξεκίνησε ως πρότυπος χώρος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και κατέληξε... μια ρυπαρή αλάνα, παρά τα εκατομμύρια ευρώ που διατέθηκαν για τη δημιουργία του και τις εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ που ελάμβαναν ετησίως οι δήμαρχοι της περιοχής για τη φροντίδα του.

Το Πάρκο Περιβαλλοντικής Ευαισθητοποίησης «Αντώνης Τρίτσης» (γνωστότερο ίσως ως Πύργος Βασιλίσσης) δημιουργήθηκε το 1996 ως το... «Μέγαρο Μουσικής» της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, κοστίζοντας περισσότερα από 5 δισ. δραχμές (15 εκατ. ευρώ), 75% των οποίων προήλθε από κοινοτικές χρηματοδοτήσεις. Ωστόσο, παρά τα φιλόδοξα αρχικά σχέδια, το πάρκο εγκαταλείφθηκε στην τύχη του, με αποτέλεσμα τη σταδιακή του απαξίωση. Κι αυτό παρά τη χρηματοδότηση των 200.000 ευρώ που ελάμβανε ετησίως ο φορέας διαχείρισης του πάρκου (σύμφωνα με το ΥΠΕΧΩΔΕ), επικεφαλής του οποίου ήταν διαδοχικά δήμαρχοι της ευρύτερης περιοχής. Η τύχη των χρημάτων δεν φάνηκε να απασχόλησε ιδιαίτερα το ΥΠΕΧΩΔΕ, το οποίο -κατά την κοινή του πρακτική- επί χρόνια απλώς «απέστρεφε το βλέμμα». Οι δημοτικές αρχές διαμαρτύρονταν για την κατάσταση του χώρου και επρόκειτο να πραγματοποιήσουν συγκέντρωση την επόμενη Πέμπτη στο ΥΠΕΧΩΔΕ.

Ισως και αυτή να ήταν η αφορμή που χθες ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Γ. Σουφλιάς αίφνης κάλεσε τους εκπροσώπους της περιοχής [τον πρόεδρο της ΤΕΔΚΝΑ δήμαρχο Αιγάλεω κ. Δ. Καλογερόπουλο, τον πρόεδρο του ΑΣΔΑ (Αναπτυξιακός Σύνδεσμος Δυτικής Αθήνας) δήμαρχο Αγίας Βαρβάρας κ. Λ. Μίχο και με τους δημάρχους Αγ. Αναργύρων κ. Ν. Σαράντη, Ιλίου κ. Ν. Ζενέτο, και Καματερού κ. Ν. Καμαρινόπουλο] και τους ανακοίνωσε την άμεση χρηματοδότηση του πάρκου με 1,4 εκατ. ευρώ (το 50% από δωρεά του Ιδρύματος Λάτση), προς αποκατάσταση ζημιών και την ετήσια υποστήριξή του με 400.000 ευρώ. Νέος πρόεδρος του φορέα διαχείρισης του πάρκου ορίστηκε η πρόεδρος του Οργανισμού Αθήνας κ. Κατερίνα Συκιανάκη. Το ΥΠΕΧΩΔΕ επίσης ανακοίνωσε ότι θα εκπονήσει μελέτη για τη βιωσιμότητα του πάρκου, κρίνοντας ότι οι προηγούμενες ανταποδοτικές δραστηριότητες απέτυχαν. Οσον αφορά τις παρεμβάσεις, θα αφορούν την εξασφάλιση των απαραίτητων ποσοτήτων νερού, την αποκατάσταση της περίφραξης, του ηλεκτροφωτισμού και των λοιπών υποδομών.

Πηγή Καθημερινή

Αντε να δούμε μήπως τα εγγόνια μας μπορέσουν να έχουν τον τόπο που τους αξίζει.

Ιστορίες καθημερινής τρέλας!!

Αυτό τον καιρό ...εν όψει βαθμών τριμήνου στο σχολείο, βολοδέρνουμε ανάμεσα στα διαγωνίσματα. Πολλά διαγωνίσματα .Από μαθηματικά σε γλώσσα ,από γλώσσα σε θρησκευτικά ,από Αγγλικά σε Ιστορία και πάει λέγοντας.....

Χτες μέσα σε έναν τέτοιο παραλογισμό, καθώς διαβάζαμε Ιστορία έλαβε μέρος ο παρακάτω διάλογος.
Εγώ : Τι γνωρίζεις για τον Περικλή αγόρι μου.
Το αγόρι μου : Ο Περικλής έζησε στην Αθήνα τον 5 αιώνα πχ. Ηταν ένας άνθρωπος με πολλά χαρίσματα ,ο οποίος θέλησε να κάνει την Αθήνα πνευματικό κέντρο των Ελλήνων. Επειδή ήθελε να παρακινήσει τους Αθηναίους να ασχοληθούν με τα θέματα της πόλης ,θέσπισε ένα νόμο που έλεγε ότι όποιος είχε κάποιο αξίωμα θα πληρωνόταν.
Εγώ: Μάλιστα . Τίποτα άλλο ξέρεις αγόρι μου για τον Περικλή....
(Ο μικρός σκέφτεται λίγο και απάντα το θεικό ...)
Το αγόρι μου: αααααααααααααααα Ήταν και επίτροπος στον ναό του Αγίου Παντελεήμοντα στην Χίο.
Ηρθα και κόντεψα να πέσω από την καρέκλα,από τα γέλια.

Την προηγούμενη μέρα ,προχτές δηλαδή ,διαβάζαμε για το διαγώνισμα των θρησκευτικών , για τον κύριο Γιάγκο από την Χιο .
Τι να σου κάνει και το παιδάκι ,έτσι όπως τους τα βάζουν τα διαγωνίσματα ..τα έκανε όλα σαλάτα....
Τώρα τι θα γράψει στο διαγώνισμα ...ένας Γιάγκος στρατηγός και ένας Περικλής επίτροπος το ξέρουν.

Αντε το ζήσαμε κι αυτό , να είμαστε καλά να δούμε και το Ερέχθειο ,εργοστάσιο ανακύκλωσης ,μιας και την Δευτέρα γράφει διαγώνισμα στην Μελέτη!

Kάποιοι ....κάπου θα διαμαρτυρηθούν!!!

Με παρακάλεσε η φίλη μου η Λυγερή να βοηθήσω κι εγώ σε αυτήν την διαμαρτυρία.

Πάμε λοιπόν...

Κάλεσμα σε κινητοποίηση για την Ψυχική Υγεία

Ημερομηνία: 4 Μαρτίου 2009
Ώρα: Από τις 7 το πρωί και για όσο χρειαστεί
Τόπος: έξω από το Υπουργείο Υγείας
Τρόπος: Με αντίσκηνα, καρέκλες, φαγητό, μουσική, πανό, τηλεβόες και ό,τι άλλο σκεφτεί το κάθε σωματείο εργαζομένων, ο κάθε εργαζόμενος...

Και βέβαια ένα βροντερό κείμενο από τον Πηγαιμό

Αφιερωμένο.....!!!

Το παρακάτω είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Μάρως Βαμβουνάκη , οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο.

Κάποιος σήμερα ,για κάποιον λόγο μου το θύμισε....Το έχω διαβάσει 20 χρόνια πριν.
Αυτό το τελευταίο πολύ μου κακοφάνηκε...Καλέ πότε πέρασαν 20 χρόνια??? Ημαρτον!

Αφιερωμένο λοιπόν.
_____________________________________________________________________________________
Α! Οι παλιές αγάπες πεθαίνουν.
...Πεθαίνουν και πάνε στον παράδεισο στολισμένες απ'την καλοσύνη της αγίας μνήμης που θέλει να ξεχνά κάθε πίκρα τους, κάθε ώρα κακιά. Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο καθαγιασμένες, εξωραϊσμένες, καταξιωμένες μέσα σε σύννεφα νοσταλγίας που ακούραστα μνημονεύει τη δόξα τους και την ανεπανάληπτη ομορφιά τους.
Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο και δεν ανασταίνονται πια. Πεθαίνουν μέσα στο ίδιο το σώμα που τις γέννησε, στο σώμα που, αργότερα, από φάτνη έμεινε τάφος ξερός. Τάφος με πολλές και διάφορες επιτύμβιες επιγραφές που, με τον καιρό, αλλάζουν και γίνονται όλο και περισσότερο γενναιόδωρες.
____________________________________________________________________________________
(υγ Η φωτογραφία ανήκει http://jeff-hayes-painting.blogspot.com)

OΓΑ ...το μεγαλείο σου!

Θυμάστε που σας έλεγα για την γιαγιά....???Την βγάλαμε την γιαγιά από το νοσοκομείο.
Με βάση λοιπόν την ασθένεια της γιαγιάς ,οι γιατροί έκριναν, ότι χρήζει αναπνευστικής βοήθειας στο σπίτι.
Κοινώς ,θέλει οξυγόνο.
Είπαμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε τα δικαιώματα του ταμείου της γιαγιάς.
ΟΓΑ ,ο ασφαλιστικός της φορέας.
Επικοινώνησα σήμερα με μια ευγενέστατη κυρία στο τηλεφωνικό κέντρο του ΟΓΑ, η οποία που έδωσε τις πληροφορίες που ζητούσα. Οι οποίες, πληροφορίες, είναι αναρτημένες και στο site του οργανισμού και σας τις παραθέτω...

ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΠΑΡΟΧΕΣ

Ο ΟΓΑ αποδίδει στους ασφαλισμένους του τη δαπάνη παροχών Υγειονομικής Περίθαλψης, όπως:

- Οξυγονοθεραπεία στο σπίτι (φιάλη οξυγόνου, νεφελοποιητής, ενοίκιο συμπυκνωτή, Β-ΡΑΡ, C-PAP, αναπνευστήρας όγκου).

Δικαιολογητικά - Έκταση πρόσθετων παροχών:
Για όλες τις πρόσθετες παροχές, (κεφ. ΙΙΙ) που προαναφέραμε, πλην των δύο τελευταίων περιπτώσεων, προκειμένου να αποδοθεί από τον ΟΓΑ η νόμιμη δαπάνη, θα πρέπει ο ασφαλισμένος να προσκομίσει:
- Αίτηση
- Γνωμάτευση Κρατικού Θεραπευτηρίου, θεωρημένη από τον Ελεγκτή Γιατρό ΟΓΑ, από την οποία να προκύπτει η αναγκαιότητα χορήγησης του είδους ή διενέργειας της εξέτασης και θεωρημένη για το γνήσιο της υπογραφής από τη Διοικητική Υπηρεσία του Νοσοκομείου.
- Πρωτότυπο τιμολόγιο αγοράς ή δελτίο παροχής υπηρεσιών, θεωρημένο από τον Ελεγκτή Γιατρό ΟΓΑ.
- Βιβλιάριο υγείας ή σχετική βεβαίωση του Ανταποκριτή ΟΓΑ,

Καλά ως εδώ....?
Να επισημάνω ,ότι ο ελεγκτής ιατρός του ΟΓΑ βρίσκεται στην Λ. Αλεξάνδρας ,οπού εκεί ανήκει και το νοσοκομείο. Το νοσοκομείο είναι το Αγία Ολγα στην Ν. Ιωνία.
Πάμε παρακάτω γιατί εδώ είναι και το ζουμί.

Επιπλέον των προαναφερθέντων δικαιολογητικών, απαιτούνται κατά περίπτωση:
α) Για αναπνευστικές συσκευές και ειδικότερα:

- Για αγορά συσκευής Β-PAP καθώς και αναπνευστήρα όγκου
Από την ιατρική γνωμάτευση θα πρέπει να προκύπτει:
- Το προσδόκιμο επιβίωσης του ασθενή.
- Η δυνατότητα χρησιμοποίησης της συσκευής από το οικογενειακό
περιβάλλον του ασθενή.
- Προσφορές δύο εταιρειών και της εταιρείας από την οποία προμηθεύεται τη συσκευή. Για χρήση οξυγόνου, η αποδιδόμενη μηνιαία δαπάνη ανά ασφαλισμένο δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσόν των 180,00 € συμπεριλαμβανομένης και της δαπάνης μεταφοράς του οξυγόνου.
----------------------------------------------------------------------------------
Αναρωτιέμαι..αν αυτή η γυναίκα ήταν ολομόναχη στον κόσμο και δεν είχε κανέναν να τρέξει για όλα αυτά ,τα κωλόχαρτα ,τι θα γινόταν?
Αν δεν είχε τα χρήματα να αγοράσει το οξυγόνο ,τι θα συνέβαινε?
Η γιαγιά θα ήταν καταδικασμένη να πεθάνει από ασφυξία????
Κι τι είναι αυτό το ....προσδόκιμο επιβίωσης του ασθενή??????
Ωπα παιδιά, ...περιμένετε γιατί δεν έχω καλό σήμα με τον παράδεισο!!!
Τι λένε ρε οι άνθρωποι?
Και όλα αυτά για 180 ευρώ μηνιαίως?

Αι σιχτήρ .....πάλι με έβγαλαν έξω από τα ρούχα μου..
Τελείωσε ...είμαστε το κράτος της απαξίωσης.
------------------------------------------------------------------------------------
Τα συμπεράσματα δικά σας....
Τα γιαούρτια τα κερνάω εγώ!!

Χαιρετισμός! συνομωτικός.

Είναι όλα τόσο απλά τελικά....

Χτες το μεσημέρι ,παραβρέθηκα σε μια κηδεία. Κάπου σε ένα νεκροταφείο εκεί ψηλά...
Στο δρόμο της επιστροφής ,έτυχε να βρίσκομαι πρώτη σε ένα δρόμο με πυκνή ροή.
Καθώς κατέβαινα λοιπόν , ένα περιπολικό και μια τροχονόμος ,μας σταματούν πεζούς και αυτοκίνητα αμέσως.
Απο το στενό και με ταχύτητα και με ύφος ,οι Μερσέντες , τα περιπολικά και οι ζητάδες άρχισαν να περνούν με κατεύθυνση ένα κοντινό ξενοδοχείο.
Σταματημένη κοιτούσα...
Ασυναίσθητα άρχισα να μετράω δευτερόλεπτα , ένα , δύο ,τρία...Εκεί στο τρία απάνω και χωρίς να το καλοσκεφτώ βρέθηκα στην μέση του κάθετου δρόμου.
Η τροχονόμος με την σφυρίχτρα με πλησίασε ..
-Τι κάνετε κυρία μου?
-Πηγαίνω στην δουλειά μου .
-Μα δεν βλέπετε?
-Τι πράγμα ?
-Περνούν οι επίσημοι.Γυρίστε πίσω, σας παρακαλώ.
Με κοιτά οπισθοχωρώντας ,σίγουρη πως η παράκληση -εντολή της ,θα εκτελεστεί ...
Μένω ακίνητη με τις Μερσεντές να περνούν δίπλα μου ....Η τροχονόμος πλησιάζει...
Σας παρακαλώ μην με αναγκάζετε....
Σηκώνω το κεφάλι ,βγάζω τα γυαλιά και με ύφος δεν ξέρω εγώ τι ...της απαντώ..
Θα τους σταματήσεις εσύ ή εγώ???
Χάζεψε η τροχονόμος ....Λέγε της λέω...εκεί στη μέση του δρόμου...
Εσύ ή εγώ??
Απάντηση δεν περίμενα να πάρω....Συνέχισα με ελαφρύ βηματισμό το άλλο μισό του δρόμου.
Μια Μερσεντές σταμάτησε απότομα μπροστά μου και με περίμενε να περάσω...
Φτάνοντας στο απέναντι πεζοδρόμειο ,γύρισα και έκλεισα το μάτι στην τροχονόμο...
Κι αυτή ...κοιτώντας με έκανε κάτι που με εξέπληξε περισσότερο κι από την δική μου πράξη...
Σήκωσε το χέρι και με χαιρέτησε ...
Ξέρετε , όπως χαιρετούν τους ανωτέρους τους,όπως οφείλουν να χαιρετούν τον κάθε πολίτη.

Χαμογελώντας ...απομακρύνθηκα.
Στο μυαλό μου ... μια εικόνα σχηματίστηκε..
Δυο κορίτσια ,ένα ξανθό κι ένα μελαχροινό , από τελείως διαφορετικές πλευρές , σήμερα κάπου συναντήθηκαν. Και με τον μόνο τρόπο που οι άνθρωποι μπορούν ,κατάφεραν να συννενοηθούν . Εστω συνομωτικά.!!!

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους ...όπου και όπως λύκους!!

Ο Σφακιανάκης δεν είναι και από τους αγαπημένους μου τραγουδιστές.Ούτε κρύο ,ούτε ζέστη.

Το τραγούδι όμως .....χτες που το ξανακουσα μου έκανε κάτι.


Βάλαμε ένα λύκο να φυλάει τα πρόβατα
σ' ένα άσπρο σπίτι να μη λέμε ονόματα
κάποια προβατάκια πολεμούν μοναχά τους
πολεμούν τον λύκο που μπήκε στο κοπάδι τους.

Πρόβατα ξυπνάτε η σειρά μας έρχεται
κι εσείς τσομπανάκια βρε άιντε να κουρεύεστε
πρόβατα ξυπνάτε πιάστε τα υψώματα
λύκοι θα υπάρχουν όσο υπάρχουν πρόβατα

Ήταν μια αρκούδα που το λύκο φύλαγε,
φύλαγε το λύκο που τη παραφύλαγε.
Λύκε η αρκούδα δεν είναι ακίνδυνη
τώρα πληγωμένη είναι επικίνδυνη.

Τον τελευταίο καιρό δεν μιλάω πολύ...Σίγουρα όχι γιατί δεν έχω κάτι να πω.
Είναι που φυλάγομαι συνεχώς από λύκους .Φυλάγομαι και παρατηρώ....

Ουφφφφφφφ Κουτσοφλέβαρος!!

Τρέχουν τα γεγονότα και δεν τα προλαβαίνω.
Και τις σφαλιάρες τις μετράω μια μια...
Και δυστυχώς και σε θέματα υγείας!
Απο που να αρχίσω.....
Μας ανησύχε λίγο η μαμά με μια ανεπάρκεια βαλβίδας της καρδιάς που πρέπει να παρακολουθείτε και που μάλλον την προκάλεσε μια ίωση του αναπνευστικού.
Αχ ρε μάνα ....!! Δεν ακούς.
Ο γιατρός δεν είναι ανησυχος ..θα το παρακολουθούμε είπε ,αλλά εμάς μας τρώει η αγωνία και το αγχός ...Είναι που έχουμε καεί ..από απώλειες γι αυτό...! Και που την έχουμε μια και λιμάνι και δύναμη και ασφάλεια.
Μετά ...είναι και η γιαγιά του καλού μου ,που μια βδομάδα είναι στο νοσοκομείο. Μετά ήρθε και το τρακάρισμα και πάει το αυτοκίνητο, ευτυχώς ο Χ δεν χτύπησε.
Και μετά είναι και η φίλη μου ,που κάποιος της γ.....ε τη ζωή με τον χειρότερο τρόπο.(θα επανέλθω σε αυτό)
Και μόλις πριν... μια αδιαθεσία του πατέρα του Χ ,μας έστειλε πάλι στον καρδιολόγο, που βρίσκει πρόβλημα σοβαρό .....!!
Και εκρεμμούν και κάποιες δικές μου εξετάσεις!!!

Ουφ......έχασα την μπάλα.
Είναι πολλά και είναι μαζεμένα....Ευχομαι να περάσουν γρήγορα.
Θυμήθηκα το σοφό που πετάει η γιαγιά κατά καιρούς ...
Καλή είναι η συμφορά , μα να έρθει μοναχή της ,μην έρθει με την μάνα της και με την αδερφή της.

Να είστε όλοι ΚΑΛΑ..

Να μ αγαπάς.

Υπέροχο τραγούδι!
Το άκουσα σήμερα το πρωί και μου έφτιαξε την μέρα...
Εστίασα δε σε ένα στίχο του!!

Να μ’ αγαπάς εαυτέ μου σ’ έψαχνα παντού
Κι ενώ ενοχές κι αντοχές μου ‘δίναν ραντεβού
απ’ τα ακριβά μου στα πιο φθηνά
κι απ’ τη φωλιά μου στο πουθενά
συναντηθήκαμε στη μέση του καιρού

Ευχομαι να φτιάξει και το δικό σας απόγευμα!

Στίχοι Νικολακοπούλου
Πρώτη εκτέλεση Τρίφωνο

Με τίμησαν!!

Μου έδωσαν βραβείο..... Το βραβείο Proximidade. Με τίμησε ο αγαπημένος μου Μώλντερ, μεταξύ άλλων!
Τον ευχαριστώ πολύ, αν και ξέρω πως είναι περιττό ....
Χαίρομαι που, χωρίς να το επιδιώξω ,κατάφερα να έρθω κοντά με ανθρώπους που μας ενώνουν κοινά όνειρα .Που ίσως ποτέ δεν θα τα φτάσουμε ,αλλά που.όπως λέει και το τραγούδι ,αν τα φτάναμε και τα πραγματοποιούσαμε όλα ,δεν θα ήταν όνειρα.Θα ήταν προοπτικές.
Η τιμή δεν είναι το βραβείο .Η τιμή είναι ,πως Ανθρωποι όπως ο Φώτης , η Κική ,η Γλαρένια , ο Κωνσταντίνος ,ο Μάνος ,ο Στέλιος ,η Μάνα Μάγισσα , η Ξυπόλητη ,η Μάμμα και όλοι όσοι βρίσκονται στα δεξιά του ιστιολογίου ,(δεν είναι τυχαία η θέση, είναι η θέση της καρδιάς), μπαίνουν στον κόπο να μπουν και να με διαβάσουν!

Το βραβείο πρέπει να το δώσω κι εγώ λοιπόν σε 8 bloggers ,άντε τώρα να διαλέξεις!
Ας είναι, μόνο οκτώ λοιπόν..
Πρώτα από όλα στα φωτογραφικά μου, που με ταξιδεύουν σε τόπους ονειρεμένους στην Κική και στον Κωνσταντίνο λοιπόν.. βραβείο.
Βραβείο και στην ξυπόλητη (ξέρει αυτή γιατί) και στην stronge single mama για όλα όσα μαθαίνω από αυτήν.
Οι επόμενοι είναι ο Μάνος και ο Στέλιος ή και αντίστροφα (χαχα) γιατί κατάφερα να με αποκαλούν *Ξανθιά μου*.
Στην Αnna Silia για τις υπέροχες σκέψεις και αναμνήσεις της , που μοιράζεται μαζί μας και που για μένα είναι θησαυρός ανεκτίμητος.
Και τελευταίο άφησα έναν πατέρα ...τον πατέρα της Λυδίας ,χωρίς κανένα σχόλιο.

Και βέβαια επισυνάπτω το κείμενο για το βραβείο.
«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις. Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά. Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι. Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο! Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες. Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς! Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ’ ένας τους κ.ο.κ.». Προτείνεται το κείμενο να το συμπεριλάβετε στην αναρτησή σας.

Proximidade is described as follows:
“This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships.These blogs are exceedingly charming.These kind bloggers aim to find and be friends.They are not interested in prizes for self-aggrandizement!Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated.Please give more attention to these writers!This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites”You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.

Μώλντερ έχετε τα φιλιά μου!

Κύκλοι ......!!!

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ,πάντα με κόπο και προσπάθεια κέρδιζα ό,τι κέρδιζα στην ζωή.
Από παιδί ακόμα κλήθηκα να παλέψω με την απώλεια ,να την ξορκίσω και να την προσπεράσω.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνει αλλιώς?
Στα 40 μου χρόνια ,κοιτώ πίσω και κάνω τον απολογισμό μου.
Και δυστυχώς μετρώ απώλειες.
Αλλες εκούσιες και άλλες όχι. Και οι δυο πονέσαν το ίδιο και οι δυό έγραψαν στην ψυχή μου το δικό τους κατάστιχο.
Παρατηρώ δε, πως πάντα κατά την διάρκεια της ζωής μου ,σχεδίαζα στρογγυλά σχήματα που κατέληγαν σε κύκλους..Κάνενα σχήμα δεν έμεινε ανοιχτό.
Σχήματα στρογγυλά που έπρεπε οπωσδήποτε να κλείσουν . Και όλα γίνονταν κύκλοι.
Αλλοι σωστά σχεδιασμένοι με ακρίβεια διαβήτη και άλλοι σχεδιασμένοι ελαφριά ..
Πολλές δε φορές ,έκλειναν βιαστικά ,πριν ακόμη διαγράψουν την τροχιά τους....
Αν μετάνιωσα??
Γι όσους δεν ήταν στο δικό μου χέρι,το κλείσιμό τους ...νιώθω θυμό ..ακόμα.
Γι όσους σχεδίασα εγώ και τους έκλεισα βιαστικά ,νιώθω λύπη...
Υπήρχαν και οι άλλοι κύκλοι που ναι μεν έκλειναν βιαστικά ,αλλά σωστά.
Κι αυτό γινόταν από ένστικτο και όχι από γνώση. Ε ...,γι αυτούς νιώθω ανακούφιση.

Προσπαθούσα φαίνεται να τα έχω όλα τακτοποιημένα ,να μην έχω χρωστούμενα .Γι αυτό και τους έκλεινα όλους. Λες και αυτά που ζεις ,μπορείς να τα κλείσεις σε κουτάκια και να ξεχάσεις κάπου στο πατάρι.
Η αλήθεια είναι πως , κάποια από αυτά ,τα έθαψα αλλά δεν τα λησμόνησα...
Τώρα ,που καλούμε να κλείσω άλλον έναν κύκλο....αναρωτιέμαι τελικά αν έκανα καλά..Γιατί την μανία μου να τους κλείνω δεν την ξέχασα....
Την συγκεκριμένη στιγμή,υπάρχει μπροστά μου ένα ανοιχτό σχήμα, εν δυνάμει κύκλος. Το ένστικτό μου ,το θέλω μου ,μου λέει να τον κλείσω γρήγορα...

Αραγε τι συναισθήματα θα μου φέρει ,αυτό το κλείσιμο (βλέπετε την απόφαση την έχω πάρει...θα τον κλείσω κι αυτόν) . Νομίζω ότι την απάντηση την ξέρω...

Θα με θυμώσει επειδή θα με λυπήσει, αλλά στο τέλος θα με ανακουφίσει....
Γιατί αυτή είμαι εγώ!

Eπανέρχομαι!!!!!

Μια βλάβη με έχει κρατήσει εκτός αυτήν την εβδομάδα....
Επανέρχομαι δριμύτερη όμως...
Εύχομαι να είστε όλοι καλά!!!!


Σας φιλώ

Να προσέχετε!!

Μαμά!!!

Αυτός ο μήνας ο Γενάρης είναι αφιερωμένος σε αγαπημένα πρόσωπα!
Και επειδή χτες τα έκλεισα τα σαράντα και επειδή χτες γιόρταζε και η μητέρα μου και επειδή στις 17 έχει τα γενέθλιά της ,θα της αφιερώσω το παρακάτω τραγουδάκι που μπορεί να είναι λίγο μελαγχολικό αλλά κρύβει μέσα του την αλήθεια μας.

Ευχαριστώ μάνα ,που είσαι εσύ ,που είσαι όπως είσαι ,που με έμαθες να είμαι αυτή που είμαι και εύχομαι να είμαστε κοντά για πολλά πολλά χρόνια....

Χρόνια πολλά μαμά μου!




Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα.

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Σαράντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Ανήσυχό μου αλάνι!!!

Σήμερα γιορτάζει ο αντράκος μου και επειδή μια τρέλα με το παρακάτω τραγούδι την έχει του το αφιερώνω ...


Πολύχρονος αγόρι μου ,υγιής ,ευτυχισμένος και τυχερός...
Ευχομαι πάντα στην ζωή σου να είσαι αλάνι ,όπως λέει και το τραγούδι που σου αρέσει....

Φιλιά
Σε αγαπώ πολύ.

Κάνε μια ευχή!!!!

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή ,ευχές δίνουν και παίρνουν. Ολοι ,κλείνουν τα μάτια δυνατά και εύχονται.
Τούτα τα Χριστούγεννα μας βρίσκουν λίγο μαζεμένους ,λίγο απογοητευμένους.
Ξέρω, σημεία των καιρών.....!

Η αλήθεια είναι πως αισθάνομαι άσχημα ,τούτα τα Χριστούγεννα .Πως το μυαλό μου γυρνά πάλι πίσω ,σε άλλες χρονιές και δυστυχώς τις βρίσκω καλύτερες.
Είμαι όμως ξανθιά....και επίμονη. Και περισσότερο από όλα με τρομάζει η απουσία ελπίδας. Και μυρίστηκα πως, τούτη την χρονιά προσπάθησαν να μου πάρουν ,ένα μέρος των ονείρων μου και της ελπίδας που είχα.....Αλλά γελάστηκαν..

Είμαι εδώ ,μπορεί στεναχωρημένη, μπορεί απογοητευμένη...αλλά είμαι εδώ, ζωντανή και τα θέλω μου ,τα ελπίζω μου, όσο και αν προσπάθησαν να μου τα θάψουν κάτω από σκοπιμότητες και δολοπλοκίες , δεν τα κατάφεραν.
Γιατί δεν μου αρέσει να ζω ,χωρίς ελπίδα .

Φέτος λοιπόν ,μπορεί το τραπέζι μου να είναι φτωχικό ,μπορεί το δέντρο μου να έχει μια γύρα από λαμπιόνια (οικονομία και εκεί), μπορεί και από τα δώρα μου να έκοψα διάφορα....η καρδιά μου όμως είναι ακόμα ανοιχτή και κρύβει μέσα της μια δύναμη τεράστια .Τόσο μεγάλη ,ικανή να αγκαλιάσει όλον τον κόσμο...
Να μπει ο κόσμος ,να κουρνιάσει εκεί μέσα , να πάρει δύναμη και να γιατρευτεί.

Αυτή είναι και η ευχή μου για φέτος...
Να είναι πάντα η αγκαλιά μου μεγάλη και αν γίνεται να μεγαλώσει κι άλλο για να χωρέσει ακόμα περισσότερους ανθρώπους!

Καλά Χριστούγεννα και Καλή χρονιά σε όλους!

Γιατί υπάρχουν κι άτομα.......!!!

Κυριακή πρωί ,βγήκα στους δρόμους , να περπατήσω μια συνήθεια που για αρκετά χρόνια ,ήταν ξεχασμένη....όπως και τόσα άλλα.
Γυρνούσα στις γειτονιές της περιοχής μου ,σπίτια κλειστά και άνθρωποι μετρημένοι στους δρόμους...
Ξένη ανάμεσα σε ξένους.......
--------------------------------------------------------------------------------
Κάτι άλλαξε μέσα μου με όλα αυτά.Κάτι μου πήραν που δεν μπορούν να μου το ξαναδώσουν πίσω.Κάποιους άφησα να με κάνουν κομμάτια. Και όταν είσαι 15 ή 16 και παλεύεις , είναι δυνατόν ,να την σώσεις την αθωότητά σου .¨Οταν όμως είσαι σαράντα και προσπαθείς να διατηρήσεις την παιδικότητά σου ,επειδή είναι, ίσως το μόνο που μπορεί να σε βοηθήσει να κρατηθείς και να παλέψεις .....και αυτή η παιδική αθωότητα χάνεται ξάφνου....τότε είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα!
-------------------------------------------------------------------------------

Δεν ξέρω να πω ,ποιός με απογοήτευσε περισσότερο.Μάλλον με τον εαυτό μου τα έχω...που έφτασα σαράντα κι ανήκω ακόμα σε αυτήν την συνομωταξία ανθρώπων.....σε αυτούς που μπορούν ακόμα να γίνονται κομμάτια.

Σε όλους αυτούς λοιπόν,σε αυτούς που γίνονται κομμάτια αφιερωμένο το παρακάτω .....



Κοντά στα κύματα

θα χτίσω το παλάτι μου
Θα βάλω πόρτες
μ' αλυσίδες και παγώνια
Και μες στη θάλασσα
θα ρίξω το κρεβάτι μου
γιατί κι οι έρωτες
μου φάγανε τα χρόνια


Να κοιμηθώ στο πάτωμα
να κλείσω και τα μάτια
γιατί υπάρχουν κι άτομα
που γίνονται κομμάτια


Ξυπνώ μεσάνυχτα
κι ανοίγω το παράθυρο
κι αυτό που κάνω
ποιος σου το 'πε αδυναμία
που λογαριάζω
το μηδέν μου με το άπειρο
και βρίσκω ανάπηρο
τον κόσμο στα σημεία