...Ποτέ δεν φανταζόμουν, τί ήταν εκείνο το θαύμα, που ξεπρόβαλε μπροστά στα μάτια μου ,δέκα χρόνια πριν ,ένα μεσημέρι Πέμπτης.
Τώρα ξέρω και είμαι σίγουρη, πως ακόμα έχω πολλά να μάθω και να δω ...το εύχομαι τουλάχιστον.
Μεσημέρι Πέμπτης ,λοιπόν ,πριν δέκα χρόνια...ένα μικροσκοπικό πλασμάτακι με κατακίτρινα μαλλιά, (λες και κάποιος γνώριζε πως το αγαπημένο μου χρώμα είναι το κίτρινο), άνοιξε τα χέρια του σε μια αγκαλιά ,που μέσα της τώρα πια ,κρύβει τον κόσμο όλο...
Το γνώριζα ,πως κάπως έτσι ήταν τα συναισθήματα ,μα δεν το αισθανόμουν ,δεν το μύριζα ,δεν το άκουγα....Τώρα πια ξέρω
...Σε κοιτώ και προσπαθώ να καταλάβω ,που πήγε εκείνο το μικρό πλασματάκι, που τα βράδια και τις μέρες, κοιμόταν πάνω στο στήθος μου .Και πρέπει να σου πω ,πως ήταν ο πιο ήσυχος ύπνος που έκανα ποτέ ,εκείνος.
Απο τότε πέρασαν δέκα ολόκληρα χρόνια...και πέρασαν σαν το νερό...
...Χαίρομαι που μεγαλώνεις και μπροστά στα μάτια μου ,δημιουργείται ένας άνθρωπος όμορφος με καλά και κακά στοιχεία....
...Είμαι ευτυχισμένη ,που είμαι δίπλα σου και μέσα από σένα ,μαθαίνω να γίνομαι καλύτερος άνθρωπος, καλύτερη γυναίκα ,καλύτερη μάνα.
...Ξέρω πως όλα αυτά τα χρόνια ,είχαμε και τις δύσκολες στιγμές μας.Γι αυτές λυπάμαι πολύ και σου ζητώ συγνώμη.
Για τις άλλες, τις όμορφες όμως ,δεν μου φτάνει μια ζωή για να σε ευχαριστήσω...
ΘΕΛΩ να είσαι πάντα γερός ,δυνατός . Να γίνεις καλός άνθρωπος .Μα πάνω από όλα, θέλω να σου πω ,πως στη ζωή σου ,θα μπορέσεις να αποκτήσεις ότι κι αν θες...αρκεί να το επιθυμήσεις πολύ . Να κυνηγάς τα όνειρα σου , να μην εγκαταλείπεις , να ρωτάς για να μαθαίνεις, να συμμερίζεσαι , να μην είσαι εγωιστής, να παλεύεις .Και μέσα σε όλα αυτά ,όποτε νιώσεις πως δεν μπορείς άλλο , πως λυγίζεις ...εγώ θα είμαι εκεί. Να σου δίνω το χέρι ή την ώθηση ,να πας παρακάτω...
Εκεί, με δύναμη και σθένος, μα πάνω από όλα με αγάπη.
Χρόνια πολλά παιδί μου με υγεία!!!!!!!!!!!
Η περίφημη πύλη των Λεόντων
Ο τάφος του Ατρέα
Το Παλαμήδι
Η θέα από το Παλαμήδι 
Αναρτήσεις
