EYXEΣ!!!!

Επειδή το τρέξιμο αυτές τις μέρες είναι...αδιανόητο κι επειδή από την άλλη εβδομάδα την κοπανάω ....θέλω να δώσω σε όλους τις ευχές μου.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Εύχομαι ο καινούριος χρόνος να φέρει στον καθένα σας ,αυτό που πραγματικά έχει άναγκη !!

Αντε παιδιά και του χρόνου

Βαθμοί τριμήνου!!!

Αχ...είμαι μια πάρα πολύ περήφανη μάνα. Σήμερα πήραμε βαθμούς τριμήνου.Δεν είναι τόσο οι βαθμοί ,που ως άλλη κουκουβάγια σας παραθέτω σε φωτό...(αφήστε με νά το χαρώ πρώτη φορά είναι), όσο τα λόγια της δασκάλας ...

Τι περίμενες ?

Αριστα.... κι όταν λέμε άριστα ,εννοούμε 10 με τόνο. Αν υπήρχε και 40 θα του έβαζα και 40.

Είναι πολύ καλός ,είναι παιδί πανέξυπνο με κρίση και άποψη.Οι γνώσεις του γύρω από θέματα και πράγματα δεν είναι ανάλογες της ηλικίας του.Γενικά φαίνεται ότι είναι παιδί σωστά δουλεμένο.
Δεν ξέρω αν είναι παιδί που είναι σωστά δουλέμενο , ξέρω όμως ότι είναι αγωνιστής. Ξέρω ότι προσπάθησε και προσπαθεί , μπορεί να μην το κάνει πάντα με διάθεση και θέληση.Γιατί περισσότερο με το παιχνίδι θέλουμε να ασχολούμαστε ,ως 8 χρόνα παιδιά ...Αλλά ξέρω ότι όλο αυτό τον καιρό έδωσε τον καλύτερό του εαυτό και οι κόποι του ,ανταμοίφθηκαν και μαζί και η δική μου ελπίδα.

Γνωρίζω καλά ότι οι βαθμοί δεν είναι τίποτα...Μα μια αναφορά εκτενή στην προσπάθεια και στον χαρακτήρα του παιδιού μου ,του την χρωστούσα!

Συγχαρητήρια αγόρι μου, ευχαριστώ για την χαρά που μας έδωσες ...Κι εγώ και ο μπαμπάς σου είμαστε πολύ περήφανοι για σένα και συγνώμη για όσες φορές σε πίεσα ,παραπάνω από όσο άντεχες ίσως.

Σου εύχομαι πάντα να πραγματοποιείς τα όνειρα σου , πάντα να αγαπάς και να παθιάζεσαι με ότι κι αν καταπιάνεσαι.

Και να θυμάσαι , πως όσο με χρειάζεσαι θα είμαι στο πλευρό σου , να σε βοηθώ και να σου συμπαραστέκομαι.

Να είσαι καλά αγόρι μου γερός και δυνατός .

Καλή σου πρόοδο!!

Μπράβο αγόρι μου, μπράβο που δεν αποτέλεσες ποτέ τον κανόνα ,αλλά πάντα την εξαίρεση!!

(υγ... Για τα παιδιά των μονογονείκών οικογενειών πιστέψτε με πως όλο το παραπάνω αποτελεί μια νίκη.Αποτελεί μια απόδειξη ότι αυτά τα παιδιά , όταν κι εφόσον είναι για τους χωρισμένους γονείς τους το κέντρο του κόσμου τους , μπορούν να καταφέρουν πολλά.Είναι η αγάπη και η ώριμη αντιμετώπιση που χτίζει τελικά.Και μπορεί οι σύντροφοι να χωρίζουν ,αλλά οι οικογένειες μπορούν και μένουν (αν το επιδιώξουν) δεμένες και δυνατές...)

Παραμονές Χριστουγέννων κάποια χρόνια...(πολλά ) πριν!!!

Χτες με έφαγε το καμάρι μου...άντε καλέ μαμάαααα εμείς πότε θα στολίσουμε το δέντρο..????

Η αλήθεια είναι ,ότι εδώ και κάποια χρόνια δεν μου κάνει αίσθηση να στολίζω δέντρα και τα συναφή..αλλά αρχηγού παρόντος...πάσα αρχή....παυσάτω ! Η κάπως έτσι ....

Ανέβηκα λοιπόν στο αναθεματισμένο πατάρι...πήρα βαθιές ανάσες ...γιατί είμαι και υψοφοβική και κατάφερα μετά πολλών βασάνων και αχ βαχ ,να το κατεβάσω..

Το πήραμε το πηγαμε στην θέση που θα το στολίζαμε και αρχίσαμε να το φτιάχνουμε . Βάλε και αυτό το κλαδί ,βάλε και το άλλο . Εβαζα και τελειώμο δεν είχε , 1,80 δέντρο ,που να τελειώσει..Ασε που μετά, για να το στολίσω έβαλα και την σκάλα,γιατί αν δεν σας το έχω πει είμαι και πολύ ψηλή γυναίκα..

Με αυτά και αυτά, κάποια στιγμή το καταφέραμε . Μετα πολύ κόπου έβαλα και το αστέρι . Ασυναίσθητα έκανα και την ευχή μου ..*Θεἐ μου έχε τους όλους καλά....!!!

Πάει και τ αστέρι...και ήρθε η ώρα για τα λαμπιόνια...βάλαμε μια γύρα ,βάλαμε και δεύτερη ,βάλαμε και τρίτη...

Κλείσαμε φώτα και ετοιμαστήκαμε να πατήσουμε τον διακόπτη...Πατήσαμε τον διακόπτη ,αλλά τζίφος ...τίποτα ούτε φως ,ούτε φωτάκι...

Φτου Ξανθιά ,σκέφτηκα από μέσα μου ,πρώτα τα δοκιμάζουν και μετά τα βάζουν στο δέντρο.Και εκεί που ήμουν έτοιμη να εκραγώ...ακούω το καμάρι μου...*Μαμά μην στεναχωριέσαι ,θα βάλουμε από κάτω κεράκια και θα είναι και πιο όμορφο....* και με μιας ξέσπασα στα γέλια..

Τι γελάς καλέ ? ρώτησε ο μικρός...

Εγώ είχα πέσει κάτω και χτυπιόμουν, με ακούει από το δίπλα διαμέρισμα η μάνα μου ,μ παίνει μέσα...Τι έπαθες παιδί μου...??

Ακου μάνα τι μου είπε ο εγγονός σου , να βάλουμε κάτω από το δέντρο κεράκια για να έχει φως...Η μάνα μου κούνησε το κεφάλι και είπε ....Μπα δεν είναι σωστή η παροιμία που λέει *Νύφη που θα γεννηθεί της πεθεράς θα μοιάσει* ,κανονικά έπρεπε να λέει *Γιος που θα γεννηθεί της μάνας του θα μοιάσει* κι άρχισε κι αυτή να γελάει.

Εντωμεταξύ τα νεύρα του παιδιού κρόσσια ,τι γελάτε και τι γελάτε ,κι είχε αρχίσει να νευριάζει.

Τον πήρα αγκαλιά και του διηγήθηκα ,μια ιστορία, πως πολλά χρόνια πριν , ένα άλλο παιδάκι είχε ακριβώς την ίδια ιδέα ,μόνο που εκείνο ήταν πιο τολμηρό και τα έβαλε τα κεράκια κάτω από το δέντρο , με αποτέλεσμα να φουτουλιάσει το δεντράκι και η κουρτίνα και το χαλί του σαλονιού και να τρέχουν οι περίοικοι να σβήσουν την φωτιά με τα λάστιχα...

Ελά ρε μαμά ....ρώτησε εμβρόντητος ο μικρός?!! Και ποιό ήταν αυτό το παιδάκι ???

Η μάνα σου , η αλλοπαρμένη ...πετάχτηκε κι είπε η γιαγιά κλείνοντας την πόρτα.

Ο δε μικρός ,άρχισε κι αυτός να γελάει.....κι ώς άλλος παπαγάλος μιμήθηκε την έκφραση που κατά καιρούς χρησιμοποιώ....Ρε τι σου είναι αυτά τα γονίδια!!!!

Καλημέρα!

Ευχαριστώ ..

Η αλήθεια είναι ότι μια κρισάρα την πέρασα ....κι ακόμη την περνάω.
Αλλά....τα πάντα εν σοφία εποίησε...
Για μια ακόμη φορά...διαπίστωσα ,ότι στις κρίσεις τα καταφέρνω μια χαρά..

Ρε τι βίτσιο είναι κι αυτό...εκεί που περνάς την κρισάρα και θες να χαθείς, εκεί να διαπιστώνεις ότι τα βγάζεις πέρα καλύτερα κι από όταν είσαι ήρεμος .
Ααα... θα πάω να το κοιτάξω αυτό....!!!
Εγωιστής άνθρωπος παιδί μου...θα το παλέψει μέχρι να πέσει τα ανάσκελα......

Καλημέρα...σιγά, σιγά όλα καλύτερα!

Τώρα θα επιθυμούσα να ήμουν εδώ

...........

Είναι οι λεπτομέρειες ...τελικά που μας πονούν περισσότερο!!!!

Χρόνια πολλά!!

Το πως πάει έτσι , δίπλα δίπλα η ζωή με τον θάνατο ποτέ δεν το κατάλαβα!!!
Σήμερα λόγω μιας κακής στιγμής ,ήθελα να γράψω κάτι για να αποχαιρετήσω έναν φίλο που μας άφησε χτες ,στα νερά του Αιγαίου!!!
Ηθελα όμως να ευχηθώ και στον πατέρα του παιδιού μου ,που γιορτάζει...Χαρά και λύπη μαζί....Τι να πεις ...αυτή είναι η ζωή....


Χρόνια πολλά λοιπόν ,Νικόλα , εύχομαι να είσαι πάντα γερός και δυνατός , να δεις τα όνειρα σου να πραγματοποιούνται και να δεις το παιδί μας όπως επιθυμείς...

Πολύχρονος , υγιής και του χρόνου διπλός....(όσοι ξέρουν θα γελάνε τώρα)

Δεκέμβριος - Ιανουάριος

Αυτοί οι δυο μήνες είναι οι αγαπημένοι μου , από παιδί πάντα τους περίμενα με λαχτάρα και προσμονή . Θες επειδή έχω γεννηθεί στην καρδιά του χειμώνα , θες επειδή τελειώνει κάτι παλιό και αρχίζει κάτι νέο....Θες επειδή είναι Χριστούγεννα .Δεν ξέρω...Ημουν πάντα παιδί του χειμώνα...

Ο Δεκέμβρης και ο Γενάρης είναι πάντα οι πιο δημιουργικοί μου μήνες...
Ολες μου οι αισθήσεις λειτουργούν στο έπακρο τους σημείο, όσφρηση ,αφή ,όραση και η ψυχή μου πάντα αυτούς τους μήνες , κάνει σχέδια ,ταξιδεύει ,βάζει στόχους και στοιχήματα για την νέα εποχή που έρχεται..
Πως εσείς περιμένετε το καλοκαίρι....εεε έτσι εγώ περιμένω τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη.

Και όλο αυτό το τοπίο έρχεται να το συμπληρώσει το γεγονός ,ότι σαν δια μαγείας , όλοι μου οι αγαπημένοι άνθρωποι , οι άντρες μου ,ο μεγάλος και ο μικρός , η μαμά μου , ο μπαμπάς μου , εγώ, η καλύτερη μου φίλη , η κόρη της ,το κοριτσάκι μου και τα μπουμπουκάκια μου (τα παιδιά της αδερφής μου) .όλοι γιορτάζουν ή έχουν γενέθλια μέσα σ αυτούς τους δυο μήνες..

Είναι να μην τους λατρεύεις μετά......???

Πεθερές!!

Από καιρό ήθελα να το κάνω....σήμερα λοιπόν θα την αφιερώσω την μέρα...στις μαμάδες των καλών μας.
Και τι δεν ακούμε πια γι αυτές τις πεθερές, λογιών -λογιών γυναίκες...Πέρα από το κοντές-ψηλές , χοντρές -λεπτές , άσχημες- όμορφες , η εξωτερική τους εμφάνιση δηλαδή , μας απασχόλεισαι κατά καιρούς και η παιδεία τους, η μόρφωσή τους , ο χαρακτήρας τους ,η ψυχοσύνθεσή τους εν ολίγοις και ως γιατροί μικροβιολόγοι , τις βάλαμε στο μικροσκόπιο ,σαν ιούς , αρχίσαμε την εξέταση ως άλλοι ειδήμονες..και τους αλλάξαμε τον αδόξαστο.Για κάθε δε, *ανωμαλία* που βρίσκαμε (για εμάς ανωμαλία) . βάζαμε και μια ταμπέλα.Διάφορες ταμπέλες έχουν κατα καιρούς στολίσει αυτό το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων...όπως...

Η κακιά πεθερά...κοινότυπο είδος και εξαιρετικά διαδεδομένο.Ξύπνησε δηλαδή ένα πρωί και είπε: Ρε αντί να φτιάξω καμιά πίτα ,δεν καταστρώνω σχέδιο εξόντωσης της νύφης μου??? Και άρχισε την οργάνωση του σχεδίου...
Η τσιγκούνα πεθερά ...αυτή ξέρετε που τα κάνει μασούρι ..για να τα πάρει μαζί της...Λες και η ιδιότητά της ως μάνα του καλού μας , της προσδίδει αυτόματα και την ιδιότητα του χρηματοδότη χορηγού μας.
Η ανοικοκύρευτη πεθερά..πωπω ...μα καλά κανείς δεν της έχει μάθει την τάξη και την καθαριότητα...και ξεχνάμε επιμελλώς πως η συγκεκριμένη γυναίκα είχε να νοικοκυρέψει ,έναν ( τον καλό μας), δυό (τον δικό της καλό),τρεις (μια κόρη ή και έναν άλλο κανακάρη) , τέσσερα μια μάνα η μια πεθερά...αδιαμαρτύρητα και αγόγγυστα...και πως μετά από τόσα χρόνια φροντίδας , ρε παιδί μου , μπορεί να κουράστηκε...
Η τάδε πεθερά ,η δείνα πεθερά...είναι πολλές κι αν τις πιάσω όλες...θα ξημερωθούμε , μάλιστα κατά κάποιες καθωσπρέπει νύφες , εξαπλώνονται γρήγορα και είναι κι ανθεκτικές σε οποιοδηπωτε είδους δηλητήριο η μέθοδο εξόντωσης...Βλέπε νύφη αράχνη...
Εγώ όμως ,δεν θέλω να μιλήσω γι αυτές.,για τις άλλες θέλω να πω.,για αυτές που εκεί που τις βάζεις εκεί κάθονται,που κρέμονται από τα μάτια σου και το στόμα σου , γιατί θέλουν το καμάρι τους να είναι ευτυχισμένο, γι αυτές που σχεδόν πάντα ,κάνουν τα στραβά μάτια στις δικές μας παραξενιές....Αλλά ξέχασα εμείς είμαστε τέλειες.....
Αυτές οι άλλες....είναι πολλές , τόσες πολλές ρε παιδί μου ,που κάποιες φορές σε κάνουν να θέλεις να βρεις,μια τρύπα να κρυφτείς.,γιατί τόση καλοσύνη δεν την αντέχεις ,και δεν έχεις και ποιόν να κατηγορήσεις για τα κακώς κείμενα της σχέσης σου , του γάμου σου ,του δεσμού σου...
Πόσες φορές, δεν έχουμε πει όλες μας, εκείνο το περιβόητο..Εμ ,δεν φταίει αυτός..η μάνα του φταίει που τον έκανε τέτοιον...Αυτόν τον τέτοιο όμως.,εμείς τον έχουμε ερωτευθεί και τον έχουμε επιλέξει για σύντροφο,αλλά....η μάνα του φταίει για όλα...
Τώρα πως γίνεται το παραπάνω ,δεν ξέρω, πως γίνεται να ερωτεύεσαι αυτόν ,που η μάνα του τον έκανε σαν τα μούτρα της και εσύ τον ερωτεύτηκες (συνιθίζεται να τους ερωτευόμαστε για αυτό που είναι, έτσι τουλάχιστον λέμε όλες μας), εγώ δεν το καταλαβαίνω...
Στην ζωή μου, είχα την τύχη να έχω πάντα μια πολύ καλή σχέση με τις * πεθερές* , εγώ ανήκα σε μια άλλη κατηγορία νυφών...(σε αυτές που ενω τα πάνε καλά με τις πεθερές ,τα χαλάνε με τους γιους τους) ναι μην γελάτε ,υπάρχει και αυτό το είδος νύφης....Οι γυναίκες που συνάντησα ως πεθερές , με αντιμετώπισαν με αγάπη , γιατί πάντα η λογική μου μου έλεγε, ότι δεν μπορείς να αγαπάς έναν άνθρωπο ,αν δεν αγαπάς ότι αυτός κουβαλάει μαζί του.Δεν γίνεται ,πως να το κάνουμε .....αυτό ειναι το φυσικό...
Τελοσπάντων ,για όλες τις άλλες τις πεθερές λοιπόν , εγώ έχω ένα ευχαριστώ....που υπάρχουν ,που είναι δίπλα μας , που μας αγαπούν με τα στραβά και τα ανάποδά μας,που μας υποστηρίζουν.Και δοθείσης της ευκαιρίας , επειδή χρωστάω κάτι στην πρώην πεθερά μου , να της ζητήσω ένα ταπεινό συγνώμη...για όσες φορές βαρούσα το σαμάρι ,ενώ μου έφταιγε ο γάιδαρος...(ξέρει αυτή) και ένα ευχαριστώ που την συνάντησα. Να είσαι καλά Κυρία Μ....γερή και δυνατή πάντα ..Σου χρωστάω.....!!!

Υγ ( το παραπάνω είναι αφιερωμένο σε μια άλλη αγαπημένη πεθερά...την Κυρία Ρ...έναν αγωνιστή της ζωής ....στην Μάνα του αγαπημένου μου ανθρώπου...)