EYXEΣ!!!!

Επειδή το τρέξιμο αυτές τις μέρες είναι...αδιανόητο κι επειδή από την άλλη εβδομάδα την κοπανάω ....θέλω να δώσω σε όλους τις ευχές μου.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ

Εύχομαι ο καινούριος χρόνος να φέρει στον καθένα σας ,αυτό που πραγματικά έχει άναγκη !!

Αντε παιδιά και του χρόνου

Βαθμοί τριμήνου!!!

Αχ...είμαι μια πάρα πολύ περήφανη μάνα. Σήμερα πήραμε βαθμούς τριμήνου.Δεν είναι τόσο οι βαθμοί ,που ως άλλη κουκουβάγια σας παραθέτω σε φωτό...(αφήστε με νά το χαρώ πρώτη φορά είναι), όσο τα λόγια της δασκάλας ...

Τι περίμενες ?

Αριστα.... κι όταν λέμε άριστα ,εννοούμε 10 με τόνο. Αν υπήρχε και 40 θα του έβαζα και 40.

Είναι πολύ καλός ,είναι παιδί πανέξυπνο με κρίση και άποψη.Οι γνώσεις του γύρω από θέματα και πράγματα δεν είναι ανάλογες της ηλικίας του.Γενικά φαίνεται ότι είναι παιδί σωστά δουλεμένο.
Δεν ξέρω αν είναι παιδί που είναι σωστά δουλέμενο , ξέρω όμως ότι είναι αγωνιστής. Ξέρω ότι προσπάθησε και προσπαθεί , μπορεί να μην το κάνει πάντα με διάθεση και θέληση.Γιατί περισσότερο με το παιχνίδι θέλουμε να ασχολούμαστε ,ως 8 χρόνα παιδιά ...Αλλά ξέρω ότι όλο αυτό τον καιρό έδωσε τον καλύτερό του εαυτό και οι κόποι του ,ανταμοίφθηκαν και μαζί και η δική μου ελπίδα.

Γνωρίζω καλά ότι οι βαθμοί δεν είναι τίποτα...Μα μια αναφορά εκτενή στην προσπάθεια και στον χαρακτήρα του παιδιού μου ,του την χρωστούσα!

Συγχαρητήρια αγόρι μου, ευχαριστώ για την χαρά που μας έδωσες ...Κι εγώ και ο μπαμπάς σου είμαστε πολύ περήφανοι για σένα και συγνώμη για όσες φορές σε πίεσα ,παραπάνω από όσο άντεχες ίσως.

Σου εύχομαι πάντα να πραγματοποιείς τα όνειρα σου , πάντα να αγαπάς και να παθιάζεσαι με ότι κι αν καταπιάνεσαι.

Και να θυμάσαι , πως όσο με χρειάζεσαι θα είμαι στο πλευρό σου , να σε βοηθώ και να σου συμπαραστέκομαι.

Να είσαι καλά αγόρι μου γερός και δυνατός .

Καλή σου πρόοδο!!

Μπράβο αγόρι μου, μπράβο που δεν αποτέλεσες ποτέ τον κανόνα ,αλλά πάντα την εξαίρεση!!

(υγ... Για τα παιδιά των μονογονείκών οικογενειών πιστέψτε με πως όλο το παραπάνω αποτελεί μια νίκη.Αποτελεί μια απόδειξη ότι αυτά τα παιδιά , όταν κι εφόσον είναι για τους χωρισμένους γονείς τους το κέντρο του κόσμου τους , μπορούν να καταφέρουν πολλά.Είναι η αγάπη και η ώριμη αντιμετώπιση που χτίζει τελικά.Και μπορεί οι σύντροφοι να χωρίζουν ,αλλά οι οικογένειες μπορούν και μένουν (αν το επιδιώξουν) δεμένες και δυνατές...)

Παραμονές Χριστουγέννων κάποια χρόνια...(πολλά ) πριν!!!

Χτες με έφαγε το καμάρι μου...άντε καλέ μαμάαααα εμείς πότε θα στολίσουμε το δέντρο..????

Η αλήθεια είναι ,ότι εδώ και κάποια χρόνια δεν μου κάνει αίσθηση να στολίζω δέντρα και τα συναφή..αλλά αρχηγού παρόντος...πάσα αρχή....παυσάτω ! Η κάπως έτσι ....

Ανέβηκα λοιπόν στο αναθεματισμένο πατάρι...πήρα βαθιές ανάσες ...γιατί είμαι και υψοφοβική και κατάφερα μετά πολλών βασάνων και αχ βαχ ,να το κατεβάσω..

Το πήραμε το πηγαμε στην θέση που θα το στολίζαμε και αρχίσαμε να το φτιάχνουμε . Βάλε και αυτό το κλαδί ,βάλε και το άλλο . Εβαζα και τελειώμο δεν είχε , 1,80 δέντρο ,που να τελειώσει..Ασε που μετά, για να το στολίσω έβαλα και την σκάλα,γιατί αν δεν σας το έχω πει είμαι και πολύ ψηλή γυναίκα..

Με αυτά και αυτά, κάποια στιγμή το καταφέραμε . Μετα πολύ κόπου έβαλα και το αστέρι . Ασυναίσθητα έκανα και την ευχή μου ..*Θεἐ μου έχε τους όλους καλά....!!!

Πάει και τ αστέρι...και ήρθε η ώρα για τα λαμπιόνια...βάλαμε μια γύρα ,βάλαμε και δεύτερη ,βάλαμε και τρίτη...

Κλείσαμε φώτα και ετοιμαστήκαμε να πατήσουμε τον διακόπτη...Πατήσαμε τον διακόπτη ,αλλά τζίφος ...τίποτα ούτε φως ,ούτε φωτάκι...

Φτου Ξανθιά ,σκέφτηκα από μέσα μου ,πρώτα τα δοκιμάζουν και μετά τα βάζουν στο δέντρο.Και εκεί που ήμουν έτοιμη να εκραγώ...ακούω το καμάρι μου...*Μαμά μην στεναχωριέσαι ,θα βάλουμε από κάτω κεράκια και θα είναι και πιο όμορφο....* και με μιας ξέσπασα στα γέλια..

Τι γελάς καλέ ? ρώτησε ο μικρός...

Εγώ είχα πέσει κάτω και χτυπιόμουν, με ακούει από το δίπλα διαμέρισμα η μάνα μου ,μ παίνει μέσα...Τι έπαθες παιδί μου...??

Ακου μάνα τι μου είπε ο εγγονός σου , να βάλουμε κάτω από το δέντρο κεράκια για να έχει φως...Η μάνα μου κούνησε το κεφάλι και είπε ....Μπα δεν είναι σωστή η παροιμία που λέει *Νύφη που θα γεννηθεί της πεθεράς θα μοιάσει* ,κανονικά έπρεπε να λέει *Γιος που θα γεννηθεί της μάνας του θα μοιάσει* κι άρχισε κι αυτή να γελάει.

Εντωμεταξύ τα νεύρα του παιδιού κρόσσια ,τι γελάτε και τι γελάτε ,κι είχε αρχίσει να νευριάζει.

Τον πήρα αγκαλιά και του διηγήθηκα ,μια ιστορία, πως πολλά χρόνια πριν , ένα άλλο παιδάκι είχε ακριβώς την ίδια ιδέα ,μόνο που εκείνο ήταν πιο τολμηρό και τα έβαλε τα κεράκια κάτω από το δέντρο , με αποτέλεσμα να φουτουλιάσει το δεντράκι και η κουρτίνα και το χαλί του σαλονιού και να τρέχουν οι περίοικοι να σβήσουν την φωτιά με τα λάστιχα...

Ελά ρε μαμά ....ρώτησε εμβρόντητος ο μικρός?!! Και ποιό ήταν αυτό το παιδάκι ???

Η μάνα σου , η αλλοπαρμένη ...πετάχτηκε κι είπε η γιαγιά κλείνοντας την πόρτα.

Ο δε μικρός ,άρχισε κι αυτός να γελάει.....κι ώς άλλος παπαγάλος μιμήθηκε την έκφραση που κατά καιρούς χρησιμοποιώ....Ρε τι σου είναι αυτά τα γονίδια!!!!

Καλημέρα!

Ευχαριστώ ..

Η αλήθεια είναι ότι μια κρισάρα την πέρασα ....κι ακόμη την περνάω.
Αλλά....τα πάντα εν σοφία εποίησε...
Για μια ακόμη φορά...διαπίστωσα ,ότι στις κρίσεις τα καταφέρνω μια χαρά..

Ρε τι βίτσιο είναι κι αυτό...εκεί που περνάς την κρισάρα και θες να χαθείς, εκεί να διαπιστώνεις ότι τα βγάζεις πέρα καλύτερα κι από όταν είσαι ήρεμος .
Ααα... θα πάω να το κοιτάξω αυτό....!!!
Εγωιστής άνθρωπος παιδί μου...θα το παλέψει μέχρι να πέσει τα ανάσκελα......

Καλημέρα...σιγά, σιγά όλα καλύτερα!

Τώρα θα επιθυμούσα να ήμουν εδώ

...........

Είναι οι λεπτομέρειες ...τελικά που μας πονούν περισσότερο!!!!

Χρόνια πολλά!!

Το πως πάει έτσι , δίπλα δίπλα η ζωή με τον θάνατο ποτέ δεν το κατάλαβα!!!
Σήμερα λόγω μιας κακής στιγμής ,ήθελα να γράψω κάτι για να αποχαιρετήσω έναν φίλο που μας άφησε χτες ,στα νερά του Αιγαίου!!!
Ηθελα όμως να ευχηθώ και στον πατέρα του παιδιού μου ,που γιορτάζει...Χαρά και λύπη μαζί....Τι να πεις ...αυτή είναι η ζωή....


Χρόνια πολλά λοιπόν ,Νικόλα , εύχομαι να είσαι πάντα γερός και δυνατός , να δεις τα όνειρα σου να πραγματοποιούνται και να δεις το παιδί μας όπως επιθυμείς...

Πολύχρονος , υγιής και του χρόνου διπλός....(όσοι ξέρουν θα γελάνε τώρα)

Δεκέμβριος - Ιανουάριος

Αυτοί οι δυο μήνες είναι οι αγαπημένοι μου , από παιδί πάντα τους περίμενα με λαχτάρα και προσμονή . Θες επειδή έχω γεννηθεί στην καρδιά του χειμώνα , θες επειδή τελειώνει κάτι παλιό και αρχίζει κάτι νέο....Θες επειδή είναι Χριστούγεννα .Δεν ξέρω...Ημουν πάντα παιδί του χειμώνα...

Ο Δεκέμβρης και ο Γενάρης είναι πάντα οι πιο δημιουργικοί μου μήνες...
Ολες μου οι αισθήσεις λειτουργούν στο έπακρο τους σημείο, όσφρηση ,αφή ,όραση και η ψυχή μου πάντα αυτούς τους μήνες , κάνει σχέδια ,ταξιδεύει ,βάζει στόχους και στοιχήματα για την νέα εποχή που έρχεται..
Πως εσείς περιμένετε το καλοκαίρι....εεε έτσι εγώ περιμένω τον Δεκέμβρη και τον Γενάρη.

Και όλο αυτό το τοπίο έρχεται να το συμπληρώσει το γεγονός ,ότι σαν δια μαγείας , όλοι μου οι αγαπημένοι άνθρωποι , οι άντρες μου ,ο μεγάλος και ο μικρός , η μαμά μου , ο μπαμπάς μου , εγώ, η καλύτερη μου φίλη , η κόρη της ,το κοριτσάκι μου και τα μπουμπουκάκια μου (τα παιδιά της αδερφής μου) .όλοι γιορτάζουν ή έχουν γενέθλια μέσα σ αυτούς τους δυο μήνες..

Είναι να μην τους λατρεύεις μετά......???

Πεθερές!!

Από καιρό ήθελα να το κάνω....σήμερα λοιπόν θα την αφιερώσω την μέρα...στις μαμάδες των καλών μας.
Και τι δεν ακούμε πια γι αυτές τις πεθερές, λογιών -λογιών γυναίκες...Πέρα από το κοντές-ψηλές , χοντρές -λεπτές , άσχημες- όμορφες , η εξωτερική τους εμφάνιση δηλαδή , μας απασχόλεισαι κατά καιρούς και η παιδεία τους, η μόρφωσή τους , ο χαρακτήρας τους ,η ψυχοσύνθεσή τους εν ολίγοις και ως γιατροί μικροβιολόγοι , τις βάλαμε στο μικροσκόπιο ,σαν ιούς , αρχίσαμε την εξέταση ως άλλοι ειδήμονες..και τους αλλάξαμε τον αδόξαστο.Για κάθε δε, *ανωμαλία* που βρίσκαμε (για εμάς ανωμαλία) . βάζαμε και μια ταμπέλα.Διάφορες ταμπέλες έχουν κατα καιρούς στολίσει αυτό το συγκεκριμένο είδος ανθρώπων...όπως...

Η κακιά πεθερά...κοινότυπο είδος και εξαιρετικά διαδεδομένο.Ξύπνησε δηλαδή ένα πρωί και είπε: Ρε αντί να φτιάξω καμιά πίτα ,δεν καταστρώνω σχέδιο εξόντωσης της νύφης μου??? Και άρχισε την οργάνωση του σχεδίου...
Η τσιγκούνα πεθερά ...αυτή ξέρετε που τα κάνει μασούρι ..για να τα πάρει μαζί της...Λες και η ιδιότητά της ως μάνα του καλού μας , της προσδίδει αυτόματα και την ιδιότητα του χρηματοδότη χορηγού μας.
Η ανοικοκύρευτη πεθερά..πωπω ...μα καλά κανείς δεν της έχει μάθει την τάξη και την καθαριότητα...και ξεχνάμε επιμελλώς πως η συγκεκριμένη γυναίκα είχε να νοικοκυρέψει ,έναν ( τον καλό μας), δυό (τον δικό της καλό),τρεις (μια κόρη ή και έναν άλλο κανακάρη) , τέσσερα μια μάνα η μια πεθερά...αδιαμαρτύρητα και αγόγγυστα...και πως μετά από τόσα χρόνια φροντίδας , ρε παιδί μου , μπορεί να κουράστηκε...
Η τάδε πεθερά ,η δείνα πεθερά...είναι πολλές κι αν τις πιάσω όλες...θα ξημερωθούμε , μάλιστα κατά κάποιες καθωσπρέπει νύφες , εξαπλώνονται γρήγορα και είναι κι ανθεκτικές σε οποιοδηπωτε είδους δηλητήριο η μέθοδο εξόντωσης...Βλέπε νύφη αράχνη...
Εγώ όμως ,δεν θέλω να μιλήσω γι αυτές.,για τις άλλες θέλω να πω.,για αυτές που εκεί που τις βάζεις εκεί κάθονται,που κρέμονται από τα μάτια σου και το στόμα σου , γιατί θέλουν το καμάρι τους να είναι ευτυχισμένο, γι αυτές που σχεδόν πάντα ,κάνουν τα στραβά μάτια στις δικές μας παραξενιές....Αλλά ξέχασα εμείς είμαστε τέλειες.....
Αυτές οι άλλες....είναι πολλές , τόσες πολλές ρε παιδί μου ,που κάποιες φορές σε κάνουν να θέλεις να βρεις,μια τρύπα να κρυφτείς.,γιατί τόση καλοσύνη δεν την αντέχεις ,και δεν έχεις και ποιόν να κατηγορήσεις για τα κακώς κείμενα της σχέσης σου , του γάμου σου ,του δεσμού σου...
Πόσες φορές, δεν έχουμε πει όλες μας, εκείνο το περιβόητο..Εμ ,δεν φταίει αυτός..η μάνα του φταίει που τον έκανε τέτοιον...Αυτόν τον τέτοιο όμως.,εμείς τον έχουμε ερωτευθεί και τον έχουμε επιλέξει για σύντροφο,αλλά....η μάνα του φταίει για όλα...
Τώρα πως γίνεται το παραπάνω ,δεν ξέρω, πως γίνεται να ερωτεύεσαι αυτόν ,που η μάνα του τον έκανε σαν τα μούτρα της και εσύ τον ερωτεύτηκες (συνιθίζεται να τους ερωτευόμαστε για αυτό που είναι, έτσι τουλάχιστον λέμε όλες μας), εγώ δεν το καταλαβαίνω...
Στην ζωή μου, είχα την τύχη να έχω πάντα μια πολύ καλή σχέση με τις * πεθερές* , εγώ ανήκα σε μια άλλη κατηγορία νυφών...(σε αυτές που ενω τα πάνε καλά με τις πεθερές ,τα χαλάνε με τους γιους τους) ναι μην γελάτε ,υπάρχει και αυτό το είδος νύφης....Οι γυναίκες που συνάντησα ως πεθερές , με αντιμετώπισαν με αγάπη , γιατί πάντα η λογική μου μου έλεγε, ότι δεν μπορείς να αγαπάς έναν άνθρωπο ,αν δεν αγαπάς ότι αυτός κουβαλάει μαζί του.Δεν γίνεται ,πως να το κάνουμε .....αυτό ειναι το φυσικό...
Τελοσπάντων ,για όλες τις άλλες τις πεθερές λοιπόν , εγώ έχω ένα ευχαριστώ....που υπάρχουν ,που είναι δίπλα μας , που μας αγαπούν με τα στραβά και τα ανάποδά μας,που μας υποστηρίζουν.Και δοθείσης της ευκαιρίας , επειδή χρωστάω κάτι στην πρώην πεθερά μου , να της ζητήσω ένα ταπεινό συγνώμη...για όσες φορές βαρούσα το σαμάρι ,ενώ μου έφταιγε ο γάιδαρος...(ξέρει αυτή) και ένα ευχαριστώ που την συνάντησα. Να είσαι καλά Κυρία Μ....γερή και δυνατή πάντα ..Σου χρωστάω.....!!!

Υγ ( το παραπάνω είναι αφιερωμένο σε μια άλλη αγαπημένη πεθερά...την Κυρία Ρ...έναν αγωνιστή της ζωής ....στην Μάνα του αγαπημένου μου ανθρώπου...)

update Mαστογραφίας!!

Ολα καλά με την μαστογραφία.... τώρα θα κοιμάμαι σαν το μωρό της φωτογραφίας.

Αντε και του χρόνου πάλι.

Είσαι ελληνάρας και φαίνεσαι!!!!

Από πέρυσι το πάλευα και τελικά φέτος τα κατάφερα να πάω θέατρο!! Πήρα παρέα την αδερφούλα μου και πηγαμε να δούμε την πρεμιέρα του *Μπαμπά ...μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή*.
Ηταν η πρεμιέρα όπως είπα και ένας ψιλοπανικός γινόταν , στηθήκαμε λοιπόν στην ουρά ,πήραμε το εισητήριο μας και αφού χαζέψαμε τις κυρίες με τις οξυζενέ κουρούπες και τα χρυσαφικά μπήκαμε στην αίθουσα.Γινόταν το έλα να δεις και να θαυμάσεις ... Οι άνθρωποι του θεάτρου ,επειδή ακριβώς ήταν η πρεμιέρα ,σε κάθε κάθισμα είχαν αφήσει από ένα σακουλάκι με διάφορα δώρα γνωστής εταιρίας καλλυντικών.Επεσαν πάνω στην σακούλα σαν τα ζώα...τις έπαιρναν τρεις -τρεις , δεν τους αρκούσε το δώρο της θέσης τους ,έπαιρναν και το δώρο της διπλανής και της πίσω και της μπροστά...Μιλάμε για ...το κόμπλεξ..Στην έξοδο πέτυχα μια κυράτσα που τις είχε βάλει την μια μέσα στην άλλη τις σακούλες...Εμείς βέβαια δεν πήραμε ,αφού είχαν πέσει οι ακρίδες... Αλλά λέω ρε παιδί μου ...τόση πείνα πια...για μια παλιοσακούλα....και σε μια εκδήλωση που έρχεσαι για να θαυμάσεις τον καλλιτέχνη....?
Να σπρώχνονται .....και να γίνεται ...της φουτάνας το κάγκελο..Οταν πια βρήκαμε θέση και καθίσαμε....η αδερφή μου ,πράγμα παράξενο για την ίδια , περισσότερο από εμένα θα το περίμενα ,τα πήρε τόσο πολύ....που ρώτησε την διπλανή κυράτσα που κρατούσε 5 σακουλάκια ....Που τα βρήκατε ? Βέβαια απάντηση δεν πήρεεεε.....γιατί η άλλη έκανε πως δεν την άκουσε.
Τελοσπάντων....παρακολουθήσαμε το έργο...κατά την δική μου άποψη ,ήταν ωραίο αλλά στο τέλος λίγο κουραστικό ....Ο Τσαρούχας πολύ καλός ,καθώς επίσης και η Βογιατζάκη ...καταπληκτική.
Πάντως είναι κρίμα ρε παιδί μου , να πηγαίνεις να δεις ένα θεατρικό έργο και από όλη την βραδιά να σου μένει η* γυφτιά * (ας με συγχωρήσουν οι γύφτοι) ,του διπλανού σου ή της διπλανής σου.
Αλλά είπαμε είμαστε Ελληνάρες και δεν παυούμε στιγμή να το δείχνουμε!

To αποφάσισα.....και ζήτω!!!!

Η προτροπή μιας καλής φίλης ,με βαρύ ιστορικό κληρονομικότητας στον καρκίνο , με έκανε να αποφασίσω να την κάνω επιτέλους την ρημαδομαστογραφία.Για την φίλη τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα.Το είχα στο μυαλό μου εδώ και καιρό αλλά περίμενα τα 40.
Είπα λοιπόν να μην περιμένω ,αφού πια...οι γυναίκες πρέπει να εξετάζονται από τα 35 εως τα 40 μια φορά και μετά κάθε χρόνο.

Διάβασα και στο νετ, ότι λόγω της έγκαιρης πρόγνωσης , το ποσοστό θνησιμότητας των γυναικών από τον καρκίνο του μαστού ,έπεσε στο 3 %. Ε λοιπόν ουδεμία καθυστέρηση πια..

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι έχω λίγο φοβηθεί , γιατί η κληρονομικότητα καλώς κρατεί και στην δική μου οικογένεια.Αλλά λέω πως μάλλον πρέπει να μαγειρέψω πριν πεινάσω.

Πάντως το μυαλό παίζει πολλά παιχνίδια, από την στιγμή που το αποφάσισα ,ένα τράβηγμα κάτω από την μασχάλη το αισθάνομαι. Ενα ψηλάφισμα κάθε μέρα ,το κάνω.Χτες με έπιασα να ψηλαφίζω το στήθος μου ,πάνω από την μπλούζα , την ώρα που περίμενα να σχολάσει ο μικρός από τα αγγλικά του , μέσα στο σκοτάδι.

Οκ όμως , την άλλη Παρασκευή θα έχουμε και τα αποτελέσματα.

Εγώ το αποφάσισα και ως γνήσια Αιγόκερως ,το προγραμμάτισα και για άμεσα!

Εσείς Κυρίες μου?

Πρωταγωνιστές!

Για άλλο θέμα θα έγραφα σήμερα , γι άλλο θα γράψω . Δεν βαριέσαι .
Τον τελευταίο καιρό , λόγω φόρτου εργασίας , πολύ διάβασμα με τον μικρό ,αργώ να τελειώσω και όπως είναι φυσικό ,τηλεόραση γιοκ...(να κι ένα καλό).
Χτες βράδυ λοιπόν, εκεί κατά τις 11,30 , ξάπλωσα στον καναπέ μου και άνοιξα το ρημαδοκούτι.Εκανα το σχετικό ζάπινγκ , ένα ,δυο ,τρία κλικ...και ωπ ,έπεσα πάνω στους πρωταγωνιστές, δεν θυμάμαι τον δημοσιογράφο. Μου έκανε εντύπωση όμως ο πρόλογος του και σταμάτησα να τον παρακολουθήσω...Είπε ...άλλο θέμα είχαμε κι άλλο μας προέκυψε ,ο άρχοντας του Κολωνακίου μπορεί να περιμένει.
Μου άναψε λοιπόν την περιέργεια και έκατσα να το δω.
Το θέμα του ήταν οι πρόσφυγες και συγκεκριμένα μια οικογένεια από το Αφγανιστάν η το Ιράκ ,δεν θυμάμαι καλά. Είχαν έρθει το πρωί από την Τουρκία και θα έμεναν στην Πλατεία Αττικής για όλο το βράδυ, αφού ,ούτε που να κοιμηθούν είχαν ,αλλά ούτε κι είχαν φάει τίποτα όλη την ημέρα. Ο δημοσιογράφος προσφέρθηκε να τους πάει σε ένα ξενοδοχείο να κοιμηθούν και να φάνε....η ιστοριά διακόπηκε εκεί ..για να συνεχιστεί σε άλλη μέρα , για τους γνωστούς εμπορικούς λόγους.
Τίποτα από όλα αυτά δεν μου έκανε εντύπωση , ούτε ότι στην Πλατεία Αττικής είναι μαζεμένες όλες οι φυλές του κόσμου , ούτε ότι τα παιδιά έπαιζαν ποδόσφαιρο με τον δημοσιογράφο , ούτε και οι άλλοι οι Ελληνες που φωνάζουν για το γιατί και το πως ήρθαν αυτοί οι άνθρωποι στην χώρα μας και για το πως θα ζήσουν και για το αν είναι καλοδεχούμενοι...
Με συγκλόνισε ,το ύφος αυτής της γυναίκας, το κατεβασμένο κεφάλι , ο φόβος της ,που δεν εκφραζόταν με λόγια ,αφού πολύ λίγα έλεγε, αλλά που ήταν έκδηλος σε όλες της ,τις κινήσεις.
Παρακολουθούσα τα παιδιά να χαζεύουν την κάμερα ,αμέριμνα και ούτε τα ενοιαζε αν σε λίγο θα έπιανε βροχή . Ο πατέρας και η μάνα όμως ....ήταν τραγικοί.
Παρατηρούσα αυτούς τους ανθρώπους και ειδικά αυτήν την μάνα , κοιτούσα στον διπλανό καναπέ και έβλεπα το αγγελούδι μου να κοιμάται αποκαμωμένο και ήρεμο , μέσα στην ζεστασιά του , κολλούσε το βλέμμα μου πάνω του και ξανά κοιτούσα εκείνα τα παιδιά και μετά πάλι την μάνα και τον πατέρα....
Και όπως χάζευα την φωτιά στο τζάκι , μέσα από τις φλόγες της ξεπηδούσαν εικόνες.....τρομαχτικές.....
Τι θα έκανα εγώ στην θέση αυτών των ανθρώπων , πως θα προστάτευα το παιδί μου...?
Τρόμαξα...όχι στην σκέψη που έκανα....αλλά στη δύναμη αυτής της σκέψης....
Θα σκότωνα....είναι τόσο απλό.

Σημαντικές ημερομηνίες!!!

Ζήλεψα κι εγώ και προς τιμή του know us better είπα να μας βάλω να παίξουμε καινούργιο παιχνίδι....
Το παιχνίδι των ημερομηνιών.
Σίγουρα όλοι έχουμε ,ημέρες ,μήνες ,χρονιές που με τον έναν η τον άλλο τρόπο ,σημάδεψαν την ζωή μας και την πορεία μας σε αυτήν.....
Αρχίζω λοιπόν και όσοι πιστοί προσέλθετε.
Ουσιαστική αφορμή για αυτό το παιχνίδι μου έδωσε η σημερινή ημερομηνία, θα καταλάβετε παρακάτω γιατί.

7 Ιανουαρίου : Η μέρα γέννησης μου, σημαντική αφού γεννήθηκε μια ψυχή τε και σώματι ξανθιά, σημαντικότερη δε ,γιατί γεννήθηκε ανήμερα της ονομαστικής εορτής πατρός και μητρός αυτής (της ξανθιάς εννοώ).

31 Οκτωβρίου : Η σημαντικότερη ημερομηνία όλων, ο θάνατος ενός λατρεμένου ανθρώπου , του μπαμπά μου.

7 Μαϊου : H γέννηση του μονάκριβού μου!!!

12 Απριλίου : H εύρεση της αδερφής ψυχής!


Αυτές είναι οι δικές μου σημαντικές ημερομηνίες και καλώ στο παιχνίδι μου την witch of daffodils ,την oneiromageiremata και την κουμπάρα μου

Eίμαι κατενθουσιασμένη !!!! UPDATE

Και ναι είναι γεγονός την έφτιαξα την κρεμούλα..και κάνω και σαν χαζό παιδί χαρά γεμάτο.

Την δοκίμασα και είναι πάρα πολύ καλή και το δερματάκι μου είναι μια χαρά.

Εχω να παρατηρήσω πως μου βγήκε λίγο κιτρινωπή και όχι άσπρη όπως της μάγισσας.Μάλλον θα φταίει ότι έβαλα λίγο παραπάνω λάδι από όσο χρειαζόταν.

Μάγισσα ευχαριστώ για τις συμβουλές. Περιμένω βαθμολογία!

To know us better!!

Για να γνωριστούμε καλύτερα λοιπόν, αποδέχτηκα την πρόσκληση της αγαπημένης μου μάγισσας.
Γύρισα λοιπόν σπίτι χτες και καταπιάστηκα να βρω τα αγαπημένα μου αντικείμενα! Πόθου ,πόνου, αγάπης , πάθους, εξάρτησης και έρωτα!
Το παράδοξο είναι πως όταν τα συγκέντρωσα είδα ότι ήταν πολύ λίγα, παράδοξο γιατί έπρεπε να το περιμένω, γνωρίζοντας καλά πως οι αυτάρκεις άνθρωποι ,με λίγα, πολύ λίγα πράγματα δένονται γερά και δυνατά, τα οποία και δεν αποχωρίζονται ποτέ . Και αυτό το ποτέ είναι απόλυτο! Τουλάχιστον όσον αφορά εμένα!
Πάμε λοιπόν ...με ένα γενικό πλάνο.

Αυτά τα λίγα!! Δύο λατρεμένες φωτογραφίες, ένα δακτυλίδι, δύο μπουκαλάκια από την συλλογή μου , το άρωμα μου, τα κλειδιά μου και την ταμπακιέρα μου.Κάποια από αυτά μετρούν ......αιώνες! ,πάνω μου και γύρω μου.!!!
Τώρα θέλω να τα βάλω σε μια σειρά!
Αντικείμενο ζωής που δεν το αποχωρίζομαι ποτέ ακόμα και όταν αλλάζω δωμάτιο ύπνου ,είναι η κορνίζα με την φωτογραφία του φύλακα άγγελού μου , του πατέρα μου!
Η συγκεκριμένη φωτογραφία με ακολουθεί παντού, στα μεγάλα και στα μικρά μου ταξίδια...στα δύσκολα αλλά και στα εύκολα.

Αντικείμενα εξάρτησης : η κορνίζα με την φωτογραφία του γιού μου, η ταμπακιέρα μου και τα κλειδιά μου. Εξαρτάμαι απόλυτα και από τα τρία.

Αντικείμενα έρωτα : το άρωμα μου , το δακτυλίδι του καλού μου (ερωτευμένη με αυτό ) και τα μπουκαλάκια της συλλογής μου.

Αυτή είναι όλη κι όλη η κινητή μου περιουσία.Το καθένα από αυτά έχει μια ξεχωριστή ιστορία . Σημαντική.Και χτες έτσι όπως τα έβλεπα συγκεντρωμένα ,συγκινήθηκα ξανά ,καθώς θυμήθηκα το πως και το πότε.
Τελικά κατέληξα στην ίδια πάλι διαπίστωση . Πόσο λίγα είναι τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους? Όσα περίπου και τα δάκτυλα των χεριών μας . Το ίδιο και οι άνθρωποι,λίγοι κι αυτοί . Λίγοι αλλά λατρεμένοι.

Ευχαριστώ Μάγισσα .....για το ταξίδι!!!!

Θα προσκαλέσω λοιπόν και εγώ κάποιον σε αυτό το ταξιδάκι...την κουμπαρομπεμπέκα patata-patatoula.

Μαθήμα μελέτης περιβάλλοντος τρίτης δημοτικού!!!

Παρασκευή σήμερα , του Αγίου Δημητρίου (χρόνια πολλά στους εορτάζοντες) και προπαραμονή της εθνικής μας επετείου. Τελευταία μέρα της εβδομάδας στην δουλειά και σηκώθηκα να πάω να τακτοποιήσω κάτι λογαριασμούς της εταιρίας στα ιδρύματα τοκογλυφίας (τράπεζες) και στα καταστήματα κινητής παραφροσύνης.
Σημειώνω , τα νεύρα μου ήταν μια χαρά ,είχε και ωραία μέρα ,όλα τέλεια.Μέχρι που έφτασα στα μπουρδέλα και πήρα το χαρτάκι αναμονής .
Στο ίδρυμα απροσαρμόστων λοιπόν ,(τράπεζα), περίμενα περί την μία ώρα.Οταν έφτασε η σειρά μου ,ως όφειλα διαμαρτυρήθηκα , βέβαια άκρη δεν έβγαλα ,γιατί η υπάλληλος με κοιτούσε ως χάνος και προσπαθούσε να με πείσει ,ότι δεν φταίει η τράπεζα ,αλλά το γεγονός ότι δεν είχαν προσωπικό .
Δηλαδή την ρώτησα φταίω εγώ?
Εν ολίγοις , μου είπε ότι φταίω γιατί διαμαρτύρομαι.Και εδώ κολλάει το μάθημα μελέτης περιβάλλοντος που έκανε ο γιός μου χτες.
Σαν παιδί λοιπόν τρίτης δημοτικού , άρχισα να λέω παπαγαλία, αυτό που έλεγε το μάθημα.
Αναφερόταν στις δημοτικές εκλογές και στις υποχρέωσεις μας ως πολίτες...και έλεγε..

*...Οι εκλογές όμως δεν είναι ο μόνος τρόπος συμμετοχής στην επίλυση των προβλημάτων μιας κοινότητας . Ως πολίτες, οφείλουμε να συμμετέχουμε και οι ίδιοι προσωπικά στην ανεύρεση λύσεων με διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα : συμμετέχοντας σε συλλόγους , εκφράζοντας ελεύθερα την γνώμη μας , προτείνοντας λυσεις και ιδέες, παρακολουθώντας τις ενέργειες των εκλεγμένων . Ο σημαντικότερος τρόπος όμως συμμετοχής είναι η κόσμια διαμαρτυρία κάθε φορά που δεν συμφωνούμε ή που αισθανόμαστε ότι μας αδικούν.Αυτό λέγεται Δημοκρατία.
Η υπάλληλος συνέχιζε να με κοιτάει ως χάνος. Ε και εγώ δεν άντεξα ...τότε και της είπα ...
Απορώ δεσποινίς μου ,πως προβιβαστήκατε στην τετάρτη δημοτικού?
Ακόμα και ένα παιδί της Τρίτης δημοτικού ξέρει πια τι διάολο...είναι αυτό που λέμε δημοκρατία....εσείς πως όχι?
Εγώ, της είπα...επειδή αυτό είναι το μόνο μέσο πια που μου αφήσατε ....θα διαμαρτύρομαι για να μην ξεχνάω πως έχουμε δημοκρατία . Κι όπως εσείς, με αντιμετωπίζετε ως ηλίθιο ον , έτσι και εγώ θα σας αντιμετωπίζω ..... ανώτερα!!

(υγ...αυτό που εκφράζεις ένα παράπονο ,διαμαρτύρεσαι και ο κάθε υπάλληλος που τελικά είναι στην ίδια μοίρα με σένα , τρέχει να υπερασπιστεί τους κλέφτες και τους λωποδύτες , πολύ με δαιμονίζει. Ρε τι πλύση εγκεφάλου τους έχουν κάνει?)

Αυτά , γιατί πολύ με νευριάσανε παραμονή εθνικής επετείου !!

Eίμαι κατενθουσιασμένη!!!

Πρόκειται ,με την πολύτιμη βοήθεια της witch of daffodils ,να παρασκευάσω την δική μου ενυδατική -ντεμακιγιάζ κρέμα...και είμαι περιχαρής!!
Θα σας ενημερώσω για τα αποτελέσματα στο προσεχές μέλλον.

Witch ευχαριστώ θερμά!!

'Αννα, να ένα μήλο!

Ξέρω προς τα που πήγε το μυαλό σας, όχι , δεν πρόκειται για το μάθημα του παλιού αναγνωστικού μας , αλλά για ένα μέρος που έχω επισκεφθεί και έμεινα άφωνη.
Είναι ένα παραδοσιακό μικρό καφενείο ,στις Μηλιές Πηλίου, όποιον από εσάς τον βγάλει ο δρόμος του εκεί , αξίζει να το επισκεφθεί .Και επειδή τα λόγια είναι περιττά ,σταματώ εδώ και σας παραθέτω φωτό που βρήκα στο νετ..καθώς και την διεύθυνση που θα πάρετε πληροφορίες.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ http://www.annanaenamilo.gr/Panorama.html
Eγώ πάντως , όταν πήγα ,μαγεύτηκα!!!

Noσταλγία!

Δεν ξέρω τι με έπιασε ,αυτό το σαββατοκύριακο. 'Ηταν μάλλον που ήμουν άρρωστη και είχα ανάγκη από στοργή..Που λέτε λοιπόν με έπιασε μια νοσταλγία για τα παλιά...Οχι όμως για διάφορα παλιά, αλλά για γεύσεις από τα παλιά.

Θυμήθηκα τον παππού μου , που με πήγαινε πιτσιρίκι στον Κρίνο για λουκουμάδες ,ξέρετε εκεί κάτω στην Αιόλου και ήταν τόσο έντονη η θύμηση ,που σχεδόν μύριζα την κανέλλα . Τι την μύριζα...μου την έσπασε την μύτη.
Κατεβαίναμε που λέτε με τον παππού Σάββατο πρώι ,για ψώνια στην αγορά και τσουπ πήγαινα και εγώ μαζί του ,δήθεν για να τον βοηθήσω . Περισσότερο για τους λουκουμάδες πήγαινα ,που ήξερα ότι θα ακολουθήσουν μετά.

Τσούκου ,τσούκου λοιπόν το λεωφορείο , κατεβαίναμε Χαλκοκονδύλη και μετά με τα πόδια εώς την Αθηνάς, ψωνίζαμε τα χρειαζούμενα και μετά παίρναμε την Αιόλου για το γνωστό μαγαζί...

Σαν χάνος χάζευα τον μάστορα που τους έφτιαχνε .

Μια μερίδα λουκουμάδες με μπολικη κανέλλα για μένα και έναν γλυκύ βραστό με μπόλικες φουσκάλες για τον παππού. Μονοκοπανιά τους κατέβαζα...πάντα ,αλλά στον τελευταίο σταματούσα ,λυπόμουν να τον φάω...γιατί μαζί μ αυτόν θα τελείωνε και η μαγεία. Και μετά ερχόταν το παγωμένο νεράκι....μετά την γλύκα των λουκουμάδων ήταν βάλσαμο στην γλώσσα το παγωμένο νερό.
Υστερα από το πουθενά ,μου ήρθε στο μυαλό , το ψωμί της γιαγιάς μου από το χωριό.Αυτό με το προζύμι ,το ψημένο στο ξυλόφουρνο...άλλη υπέροχη ανάμνηση αυτή. Θυμάμαι την γιαγιά να ζυμώνει ,ολόκληρη ιεροτελεστία...και γύρω από την σκάφη ένα κάρο κουτσούβελα..να περιμένουμε να τελειώσει..

Γιατί ξέραμε πως από εκείνο το ζυμάρι ,θα βγαίνανε τα κουλουράκια μας πρώτα πρώτα και αυτά θα σκεπάζονταν με τα υφάσματα για να φουσκώσουν πρώτα από τα άλλα και πρώτα θα εμπαιναν και στο φούρνο ,για να βγουν αχνιστά και να τα κάνουμε νααααα με τυρί και ντομάτα ...Τα φέρνω στο νου μου και μου τρέχουν τα σάλια..

Τι με έπιασε....?

Σκεφτόμουν , τελικά τι πράγμα είναι αυτές οι θύμησες , εκεί που νομίζεις ότι έχεις ξεχάσεις , τσουπ...ξεπετιούνται μπροστά σου και σε τυλίγουν με ένα αίσθημα αγάπης και γαλήνης.

Σκεφτόμουν και κοιτούσα , τον πιτσιρικά. Μεταξύ μας ,τον λυπόμουν λίγο...που ο παππούς του δεν θα τον πάει ποτέ στον Κρίνο και η γιαγιά του δεν θα του φτιάξει ψωμί ζυμώτο στο ξυλόφουρνο.Στεναχωριόμουν που μεγαλώνει αλλιώς......και δεν είμαι σίγουρη αν θα έχει κάποτε κι αυτός σαν και μένα μνήμες γεύσεων....

Υγ Το βράδυ θα του φτιάξω λουκουμάδες!!!

update: Tελικά τους έφτιαξα τους λουκουμάδες στον πιτσιρικά! Τους έφαγε όλους, μόνο που αντί για μέλι , έβαλε σιρόπι σοκολάτας (να τη πάλι η εξέλιξη) , τουλάχιστον του άρεσαν πολύ, κάτι είναι κι αυτό.

Αυτό το παιδί , κατάρα το έχει να συμφωνήσει σε κάτι μαζί μου.Ασπρο θα πω εγώ....ναι θα πει αυτός , άσπρο αλλά θα μπορούσε να ήταν και μαύρο!!! Ουφ πια

Γρίπη

Η ξανθιά τελεί υπό γρίπη...με ολίγον συνάχι ,ολίγον πυρετό και ολίγον βήχα και πολύ κούραση.
Το σ/κ θα πλακωθώ στα ζεστά , στα τσάγια και στα χαμομήλια μήπως δω άσπρη μέρα.
Εμαθα ότι θα βρέχει κιόλας ,καλύτερα να χουχουλιάσουμε.
Εχουμε και λέμε λοιπόν, το σαββατοκύριακο έχει ξεκούραση ,σουπίτσα , ροφήματα και πολύ διάβασμα με το μικρό.Καθώς ακολουθεί εβδομάδα δύσκολη , με 3 διαγωνίσματα .
Αλλο θέμα αυτό. Ενα μήνα τώρα και κάτι , τα τριτάκια έχουν πήξει στα τέστ...μέχρι στιγμής έχουν γράψει 7 , άντε και εις ανώτερα.
Σε αυτό θα επανέλθω , για το πως τρελλαίνουν τα παιδάκια με το διάβασμα .Μεγάλο κεφάλαιο.
Λοιπόν καλό μας σαββατοκύριακο....να περάσετε όσο πιο καλά μπορείτε.
Καναπέ μου.....σου έρχομαι.

Φιλιά.

Πρόταση για έξοδο....

Tην Παρασκευή βρέθηκα σε ένα πολύ ζεστό μαγαζί με δυό φιλαράκια. Περάσαμε πολύ ωραία και είπα να σας το προτείνω.
Αρχοντικό το όνομα του μαγαζιού , με καλή κουζίνα, άψογο σέρβις , ωραίο κόσμο και πολύ καλή ζωντανή μουσική.
Τραγούδια λαϊκά παλιά και νέα, οι τραγουδιστές είχαν πολύ ωραίες φωνές και εκείνο το γιαουρτλού ήταν θάνατος .... Αν δεν έχετε που να πάτε είναι μια πολύ ωραία πρόταση..

Εδώ μπορείτε να βρείτε πληροφορίες: http://www.agorainfo.gr/gallery-212-0-12.html

BLOG ACTION DAY.

Ας δράσουμε ,για να μην χρειαστεί να αντιδράσουμε!

Χειμώνα αγάπη μου.

Από χτες το πρωί σαν χαζοχαρούμενο κάνω.Ξύπνησα με μια διάθεση διαολεμένη. Με το που άνοιξα τα παράθυρα και ένιωσα λίγο τσούξιμο από το κρύο...είπα...Κυρά μου ,φτιάξε καφέ..γιατί έχουμε δουλειές με φούντες.
Το έφτιαξα το καφεδάκι μου , αχνιστό ,αχνιστό ,φόρεσα την ζακετούλα μου ,πήρα τα τσιγαράκια μου και άραξα στο μπαλκόνι.Ψιλοπάγωσα η αλήθεια είναι αλλά δεν με ένοιαξε καθόλου. Ηθελα να το νιώσω ως το μεδούλι το κρύο...Σηκώθηκα και άρχισα ,τι χειμωνιάτικα κατέβασα , τι χαλιά άρχισα να στρώνω ..αφού η μάνα μου ήρθε και λάλησε και είπε στην αδερφή μου....η τρελλή πάνω....έχει μουσαφίρηδες...ποιούς ρωτάει η αδερφή μου?
Ηρθε ο χειμώνας , της απάντησε και σκάσανε στα γέλια...
Αφήστε τες να γελάνε....χιέστηκα..
Το μεσημεράκι το σπίτι ήταν ..τζιτζι....μέχρι και τα ξύλα πήραν την θέση τους δίπλα στο τζάκι.
Αραξα στο σαλόνι και έκανα ναααααα ένα πιάτο ζεστή κοτόσουπα...
Οι κουρτίνες μόνο μου έμειναν..αλλά το άλλο σ/κ αυτές.
Τον γουστάρω τον χειμώνα ...τρελλά. Τις βόλτες τα σαββατοκύριακα. Τα ζεστά τσάγια , σοκολάτες ,κλπ κλπ κλπ. Τα κρασάκια δίπλα στη φωτιά , τη κουβέρτα στα πόδια και έξω να ρίχνει την μάνα του και τον πατέρα του...και το κρύο....
Να ανοίγω το πρωί τα παράθυρά μου και να παγώνει το πρόσωπό μου , να παγώνει η ανάσα μου....

Καλώς ήρθες χειμώνα αγάπη μου.

Να τι μου έλειψε από τον χειμώνα των παιδικών μου χρόνων.

Τα δεμένα κορδόνια.

Χαχαχαχαχα

Σας παραθέτω διάλογο με τη μαμά μου στο τηλέφωνο!!!

Ντριννννν.

Εγώ : Εμπρός.

Μαμά: (γαβγίζοντας) ..Αμάν πια...δεν τον αντέχω (τον γιό μου) ,ξέρεις τι έκανε πάλι ?

Εγώ: Tι έκανε πάλι , βρε μαμά? (με γκριμάτσα τύπου ,ωχ γύρευε τι θα ακουσω)

Μαμά: Είχε δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών του και δεν μπορούσε να τα λύσει.
Και ήρθαμε από το σχολείο , αυτός πηδώντας σαν λαγός και εγώ βρίζοντας θεούς
και δαίμονες. Τί παιδί είναι αυτό δεν μπορώ να καταλάβω.Δεν με ακούει καθόλου.

Εγώ: χαχαχαχαχα παιδί θαύμα μαμά.... !!!!

Μαμά : Γέλα ,γέλα.....πότε θα σας παρατήσω και θα φύγω δεν ξέρω.

Σημειωτέον η γιαγιά λόγω οστεοπορώσης έχει κάταγμα στον σπόνδυλο και δεν μπορεί να σκύψει.

Μπράβο παλληκάρι μου.....συγχαρητήρια την έσκασες πάλι την γιαγιά σου,χιχιχιχιχιχι.Συγνώμη μαμά ..αλλά μόνο να γελάσω μπορούσα!

Μήνας είναι ....θα περάσει.

Σπάνια έρχεσαι στα όνειρα μου κι όταν αυτό γίνεται , ποτέ δεν είναι ένα όνειρο ήρεμο και χαρούμενο.
Πάντα έχει αγωνία ,πάντα ξυπνώντας ή θα είμαι μούσκεμα στον ιδρώτα ή από τα κλάμματα.
Αλήθεια πόσο λυτρωτικό είναι να κλαις στον ύπνο σου ?
Αναρωτιέμαι γιατί ?
Σήμερα ξύπνησα πνιγμένη από τους λυγμούς.Δεν ξέρω γιατί ποτέ δεν σε βλέπω υγιή στα όνειρα μου, υποθέτω γιατί , όσον αφορά εσένα, ο χρόνος έχει σταματήσει σε εκείνα τα χρόνια.
Είναι πράγματι , τα τραύματα της ψυχής μας τόσο δυνατά, που ακόμη και στον ύπνο μας ,να μας πληγώνουν τόσο? Μάλλον θα είναι.
Απο τότε που πέθανες , ποτέ δεν σε είδα γερό και δυνατό. Πάντα μέσα στο όνειρο ..υπήρχε η αναμονή του θανάτου σου , βασανιστική όπως υπήρξε και στην πραγματικότητα.
Πέρασαν 16 χρόνια και ακόμα όποτε σε φέρνω στον νού μου ,κλαίω σαν το μικρό παιδί.Εκεί κάτι βράδυα στο σαλόνι αναπάντεχα και χωρίς προηγούμενο με παίρνουν τα κλάμματα . Και ο εγγονός σου τρέχει να με αγκαλιάσει για να με ρωτήσει όλο απορία * μαμά γιατί κλαις*.Αντε να εξηγήσεις τώρα σε ένα 9 χρονο παιδί ,το γιατί.Προσπάθησα κάποια φορά ,δεν ξέρω αν κατάλαβε.
Μου λείπεις όμως , μου λείπει το χάδι σου ,η αγκαλιά σου ,οι συμβουλές σου , οι καυγάδες μας, το άγχος σου να διαβάσω να γίνω άνθρωπος.
Δεν ξέρω τί από όλα όσα ονειρεύτηκες για μένα ,το κατάφερα .Δεν ξέρω καν αν θα ήσουν περήφανος για το παιδί (όπως συνίθιζες να με λες).Δεν ήσουν παρών σε καμιά δυνατή στιγμή της ζωής μου. Στον γάμο ας πούμε, στην γέννηση του μικρού , στον χωρισμό.Μα η αλήθεια είναι πως δεν μου έλειψες σε αυτά....αλλά στα μικρά ,τα καθημερινά ..σε αυτά γονατίζω όταν σε θυμάμαι.
Οταν μαγειρεύω ας πούμε και δεν μου πετυχαίνει το φαγητό , τότε μου έρχεται στα αυτιά ..αυτό το περιβόητο που έλεγες και νευρίαζα....(Θα πεθάνω και θα τρώτε τις κάλτσες μου) επειδή δεν τα πολυκαταφέρναμε...στη μαγειρίκη.
Μου λείπεις πατέρα , μεγαλώνω και όσο περνά ο καιρός μου λείπεις όλο και περισσότερο.
Ποτέ δεν αισθάνθηκα αληθινά ασφαλής από τότε που έφυγες και δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που έχω αρχίσει και ξεχνώ τον ήχο της φωνής σου ,(ρε αυτό πως μου την δίνει δεν λέγεται).

Ξέρω τι θα μου έλεγες αν ήσουν εδώ.....Χαλάρωσε είναι που είναι Οκτώβρης...Σαν εκείνον τον Οκτώβρη πριν 16 χρόνια. Ησύχασε ,μήνας είναι θα περάσει.

Η δειλή!

Υπάρχουν κάτι άνθρωποι ρε παιδί μου ,που ποτέ δεν θα έχουν το θάρρος της γνώμης τους.
χαχαχαχαχα!!

Και εσύ τους μιλάς για οράματα!

Θέλω να βρέξει!!!

Εύχομαι τούτος ο Οκτώβρης να ρίξει μια βροχή και 30 καταιγίδες.
(Υγ οι φωτό είναι από το νετ )

Βοήθειαααα μαμά....ένας ενήλικας!!!

Τον τελευταίο καιρό με έχει πιάσει , ένα μπλιαααχχχχ με τους ενήλικες ρατσιστές εναντίον των παιδιών. Δεν εννοώ αυτούς που εγκληματούν κυριολεκτικώς (βιάζουν , βασανίζουν ,σκοτώνουν παιδιά ) ,αλλά τους άλλους που πίσω από τα ευγενικά τους χαμόγελα κρύβουν την απέχθειά τους για τα παιδιά.
Γι αυτούς που έχουν άποψη και γνώμη για το πόσο * ηλίθια* , *κακομαθημένα* ,*αγενή *, *απαίσια * είναι τα παιδιά του κοσμάκη. Και βέβαια που τολμούν να την εκφράζουν προφορικά και γραπτά ,αναλύοντας με αμπελοφιλοσοφίες την συμπεριφορά ή την ψυχοσύνθεση των παιδιών.
Οι άνθρωποι αυτοί ενοχλούνται από πολλά , από το ό,τι ας πούμε ,τρώνε σε μια ταβέρνα και τα παιδιά παίζουν δίπλα τους, τους ενοχλεί που φωνάζουν , τους ενοχλεί που υπάρχουν παιδιά στις καφετέριες , τους ενοχλεί που υπάρχουν παιδιά γενικά σε δημόσιους χώρους και κατά την άποψη τους δεν θα έπρεπε..κλπ κλπ...
Επειδή ,πολύ σοβαρά μιλώντας, με έχουν πιάσει και 4 και 5 μπλιάχχχχχχχ ένα θα πω.....
Με ενοχλούν οι ψηλοί , με ενοχλούν γενικά οι κοντοί γιατί αναγκάζομαι να τους κοιτάω από ψηλά και πιάνεται ο σβέρκος μου, με ενοχλούν οι παπαροφιλοσοφίες του στυλ * το ηλίθιο γιατί ουρλιάζει έτσι* ,αν δεν μπορείς να το ακούς κάτσε σπίτι σου, άνοιξε το παράθυρό σου και άκου τις κόρνες των αυτοκινήτων που δεν σε ενοχλούν καθόλου ή πήγαινε στο κλάμπ ή το σκυλάδικο να ακούσεις την μουσική που γουστάρεις χωρίς να μας ανεβάζεις την πίεση.
Με ενοχλεί που δεν βρίσκω να παρκάρω το αυτοκίνητό μου ,ούτε έξω από το σπίτι μου , με ενοχλεί που κάθε Σαββατόβραδο στου Ψυρρή γίνεται της Φώφης , με ενοχλεί που εσείς οι υπεράνω παιδιών ενήλικες ,ενοχλείστε με τα παιδιά του κοσμάκη ....Με ενοχλούν πολλά...αλλά ποιός χέστηκε?
Και τι μπορώ να κάνω γι αυτό? Καμιά φορά σκέφτομαι να πάρω το κακομαθημένο ,ηλίθιο , καμάρι μου να βγώ στην γύρα...και να του πω.....
Γιωργάκηηηηηηη ντουυυυυυ παιδί μου , ντουυυυυυ και κλωτσιά στο καλάμι ,μήπως και έρθουν τα μυαλά μας στην θέση τους τελικά....

Αχ τα είπα και ξεθύμανα!!!

Δεν με ενοχλούν τα κακομαθημένα παιδιά...μόνο που ως παιδιά τα λυπάμαι γιατί είναι σίγουρο πως όταν μεγαλώσουν θα γίνουν κακομαθημένοι ενήλικες που θα ενοχλούνται από παιδιά....

Ασυναρτησίες!!!

Καλά σήμερα ξύπνησα με ένα άγχος….άστα να πάνε!!
Μου την δίνει …που δεν προλαβαίνω…πολλά μέτωπα ρε παιδί μου και τί να πρωτοκάνεις?
Να μην ξεχάσεις αυτό , να μην παραλείψεις το άλλο, να προλάβεις να πας εκεί.
Και έχεις να πας και αλλού…..Τι χάλι και αυτό…να τρέχεις και στο τέλος να τα αφήνεις όλα μισά…..Να σπέρνεις εκκρεμότητες.
Αναρωτιέμαι…είμαι άραγε η μόνη , ή ανήκω σε αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων που τα κάνουν όλα από λίγο…που δεν έχουν τάξη…
Μετά πάλι σκέφτομαι ,πως χωρίς τάξη δεν μπορώ ,γιατί αγχώνομαι πολύ, όχι υπερβολές , μια λογική τάξη και καταλήγω πως δεν είναι αυτό…
Κάτι άλλο είναι ,που μου διαφεύγει…και πρέπει να το βρω…και να το λύσω.
Από παιδί ,έπρεπε να τα έχω όλα λυμένα (τα προβλήματα) ..για να μπορώ να κοιμηθώ τα βράδια….(μπα τελικά δεν αλλάζει ο άνθρωπος)
Μου αρέσει το πρόγραμμα…μου προσφέρει ασφάλεια. Θέλω να ξέρω τι θα κάνω σήμερα ,αύριο ,μεθαύριο…και μην νομίζετε ότι άμα δεν τα καταφέρνω σκάω κιόλας ,απλά βάζω καινούργιο πρόγραμμα .Το πόσο εύκολα προσαρμόζομαι δεν περιγράφεται….
Πάντως κάτι δεν πάει καλά….(με μένα εννοώ)…και πρέπει να το βρω…το γιατί ακόμα δεν το ξέρω…(για να καλυτερέψω τις συνθήκες της ζωής μου ίσως)
Όμως έχω και την αμυδρά υποψία …ότι δεν είναι πάντα στο χέρι μου.
Κάποιος μου είπε ότι φταίνε οι ρυθμοί της ζωής μας….ανοησίες …
Εγώ ένα ξέρω…..πως δεν υπάρχει δεν μπορώ….υπάρχει μόνο δεν θέλω…
Και εδώ έρχομαι να ρωτήσω …αφού υπάρχει μόνο δεν θέλω…εγώ ? Γιατί δεν θέλω?

Σας είπα ότι οι φίλοι μου με αποκαλούν απόλυτη?

Σαν πολλές ασυναρτησίες έγραψα μου φαίνεται…..ρε τι σου κάνει ένα στραβό ξύπνημα!!!

Καλημέρα μας.

Αγγιγμα ψυχής

Πάντα μου άρεσε να μαγειρεύω, αν και μεταξύ μας δεν τα πολυκατάφερνα , εκτός από δύο τρία φαγητά – γλυκά , το κέικ μου για παράδειγμα , η κοτόσουπα μου και το μοσχαράκι μου το κοκκινιστό. Για όλα τ άλλα δεν θα κοκορευόμουν κιόλας.
Κατά την περιήγησή μου λοιπόν στο κόσμο του ίντερνετ ,μέσα σε διάφορα άλλα
Το πρώτο που ξεχώρισα και μπήκε κατευθείαν στα αγαπημένά μου ,ήταν το blog
Hungry for life. Oχι τόσο για τις ενδιαφέρουσες συνταγές και την βοήθεια που μου δόθηκε όταν την χρειάστηκα …αλλά περισσότερο για το ταξίδι και το τρατάρισμα που δέχτηκα . Κέρασμα ψυχής ,όπως εγώ το αποκαλώ..
Τι να πω γι αυτούς τους ανθρώπους.
Ο τρόπος που γράφουν….? Ταξίδι γαλήνιο και ήρεμο σε μέρη που το κυρίαρχο στοιχείο είναι η παρέα .
Να διαβάζεις και να βρίσκεσαι δίπλα τους, να ακούς τα κατσαρόλια και τα ντετζερέδια να κάνουν θόρυβο…Να λες…βάλε λίγο αλάτι ακόμα ,δεν έχει πιάσει .
Να τρέχεις , να γυρίσεις το ψητό να μην αρπάξει στο σοτάρισμα .Να διαβάζεις τις λέξεις γλυκό , ξινό ,πικρό και να νιώθεις στο στόμα τις γεύσεις.
Να μυρίζεις το κέικ σοκολάτας που ψήνεται., να αισθάνεσαι το τυρί να λιώνει στο στόμα…Να ανοίγεις φύλλο και να παίζεις με τα κορίτσια με τα αλεύρια..
Να διπλώνεις τα τυροπιτάκια ,να πλάθεις τα κεφτεδάκια και να αισθάνεσαι στα χέρια σου την ζύμη …
Κι ύστερα την άλλη ώρα , να βρίσκεσαι σε ένα τραπέζι στην βεράντα της Λαμπρινής , στο κήπο της Χουανίτα , στην κουζίνα της Ροξ, ή στο μπαλκόνι της Ονειρο…να ατενίζεις το τοπίο στην ομίχλη... και εκεί όλες μαζί να δοκιμάζετε αυτά που φτιάξατε , να πίνετε τα λικεράκια σας ,να γελάτε και να κουτσομπολεύετε…με θέματα τα πάντα…
Λίγοι άνθρωποι μπορούν να το καταφέρουν αυτό….λίγοι .
Άνθρωποι που η τέχνη τους …δεν σταματά στην μαγειρική τους .
Άνθρωποι που η κυριότερη τέχνη τους …είναι ν αγγίζουν την ψυχή σου.

Καλημέρα
Ευχαριστώ

Μπλουμπλού

Γλυκάκι από κράνα

Υλικά



Κράνα (όσα μπορούμε να μαζέψουμε)
1 ξυλαράκι καννέλας
1 κουταλιά λεμόνι
ζάχαρη (για κάθε 2 ποτήρια χυμό -3 ποτήρια ζάχαρη)


Εκτέλεση ( εκτελούμε την συνταγή στα 2 μέτρα)


Καθαρίζουμε τα κράνα και τα βράζουμε μέχρι να λιώσουν .
Σουρώνουμε και τον χυμό ,την ζάχαρη ,την κανέλλα και το λεμόνι
τα βράζουμε πάρα πάρα πάρα πολύ καλά ,εώς να δέσει το σιρόπι.
Βάζουμε το υλικό σε γυάλες (αποστειρωμένες) και αφήνουμε να
κρυώσει..
Την επόμενη μέρα , το γλυκό έχει σταθεροποιηθεί (λέμε τώρα)
Τρώγεται με το κουταλάκι ή ως συνοδευτικό με γιαούρτι και καρυδάκια ή αμύγδαλα..


Εγώ θα το δοκιμάσω και σαν μαρμελάδα.

Σπανακόπιτα εκ Καλομοίρας!!

Λίγα θα πω...
Καλά εεεε ανέβηκε η ψυχολογία μου τώρα...
Με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν πως ήρθε από το χωριό
η σπανακόπιτα..
Καλά για την συνταγή θα γράψω άλλη φορά.
Το πως μπορεί να σου φτιάξει το ηθικό μια σπανακόπιτα δεν μπορώ
να κατανοήσω.
Αχ κυρία μου Ρίτσα μου , θαύματα κάνουν τα χεράκια σου.
Μαλακώνουν την ψυχή και ταξιδεύουν το μυαλό..
Να σαι καλά..

Επόμενη μέρα

Από το ταψί...έμειναν 3 κομμάτια...

Χριστέ μου....χλαπάκιασα τουλάχιστον 3500 θερμίδες..

Ήταν όμως ότι χρειαζόμουν...βάλσαμο. Το δε βράδυ κοιμήθηκα

ωσάν πουλάκι....(χοντρό)

Γίνεται ρώτησα την Κυρία Ρίτσα...να με γαλήνεψε μια σπανακόπιτα?

Γίνεται *φιτσιόρου*, μου είπε , όλα γίνονται όταν είναι φτιαγμένα με *βριάρι*

φιτσιόρου = παιδί μου

βριάρι = αγάπη.

Η Θεία η Σία

Είναι πραγματικά απροσδιόριστο ,το πώς , αλλάζει η ζωή σου από την μια στιγμή στην άλλη.
Σάββατο απογευματάκι μετά από ένα λουκούλλειο γεύμα και εκεί που είσαι ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς στον καναπέ σου και πάνω που είναι να σε αγκαλιάσει ο μορφέας….ντριννννν χτυπά το τηλέφωνο.
Φτου ρε γαμώτο ,σκέφτεσαι ,αμφιταλαντεύεσαι όπως πάντα στο να το σηκώσεις η όχι και όπως πάντα το σηκώνεις.
Παρακαλώ…
Από την άλλη πλευρά ,,μια φωνή που μιλάει σχεδόν ακαταλαβίστικα και ασθμαίνει σαν το τρενάκι των Καλαβρύτων ,φέρνοντας σου στο μυαλό αυτήν την πανέμορφη διαδρομή, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας , κάτι προσπαθεί να σου πει…
Σιγά απαντάς , ποιος είναι ? δεν καταλαβαίνω τίποτα?
Η φωνή από την άλλη μεριά , παίρνει μια βαθιά ανάσα…και αρχίζει από την αρχή…
Ντίνα τρέξε ,η θεία η Σίαααα, μάλλον έπαθε έμφραγμααααα, έχουμε καλέσει ασθενοφόρο…αλλά αργεί…και μετά παύσηηηηηη
Τι έγινε αναρωτιέσαι ,ποιος ήρθε….
Και σαν να σε χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα ,πετάγεσαι κι αρχίζεις να φοράς ότι βρεθεί μπροστά σου ..παίρνεις τα κλειδιά και τρέχεις…
Η απόσταση από το σπίτι σου μέχρι το σπίτι της θείας ….ένα τέταρτο με το αυτοκίνητο….και στα αυτιά σου ξεφωνίζει κάποιος …
ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΩΩΩΩ
Σκάσε επιτέλους ,σκάσε…και προχώρα…
Να προλάβωωωω σου λέει τώρα λίγο πιο σιγά..
Μετά από αυτό το δεκαπεντάλεπτο ,που μοιάζει με μήνα …φτάνεις επιτέλους στην θεία…
Κόσμος έξω από το σπίτι μαζεμένος , δεν σε παραξενεύει όμως ..έτσι είναι πάντα έξω από το σπίτι της θείας.
Παραμερίζεις και μπαίνεις ,η ξαδέρφη η Μαρία κίτρινη σαν το πανί σε κοιτάει και τα μπήγει, όπως τα μπήγει το παιδί σου , όταν δεν τον αφήνεις να δει τηλεόραση.
Προχωράς στην κρεβατοκάμαρα και να σου η θεία , ξαπλωμένη με όψη πεθαμένου και μισολιπόθυμη.
Και τότε …παθαίνεις αυτό που λένε …πέρασε όλη μου η ζωή μπροστά από τα μάτια μου ….
Γυρνάς πίσω ,τότε που ήσουν μωρό, 3 χρονών και εκεί στην μικρή κουζινούλα πήγες και έβαλες τον κώλο σου πάνω στην σόμπα υγραερίου ,πήρε φωτιά το βρακί σου και έτρεχε αλαφιασμένη η καημένη η θεία για να σου σβήσει τον απαυτό.
Τότε που σε γλίτωνε, από τα χέρια της γιαγιάς που σε κυνηγούσε γύρω -γύρω στον κήπο της αυλής με τα γεράνια και τις ορτανσίες ,για να μην τις φας, επειδή δεν έπινες το γάλα..
Τότε που τα απογεύματα ,μαζευόταν η γειτονιά στο πεζούλι της θείας και αρχίζανε τα πασατέμπα και το κουτσομπολιό.
Και στις Κυριακές …που κλείδωνε το καμαράκι ..για να κοιμηθείς λίγο παραπάνω γιατί η κακούργα η γιαγιά ,σε ξυπνούσε άγρια χαράματα για την εκκλησία.
Θυμάσαι ακόμα …τότε που κάθε μέρα ανέβαινε από το σπίτι της στο δικό σου για να κάνει την ένεση στον πατέρα σου.
Θυμάσαι πως εκείνος ,πριν πεθάνει , κάτι της εκμυστηρεύτηκε ,που ποτέ δεν έμαθες.
Θυμάσαι γάμους ,βαφτίσια ,γιορτές και εκδρομές….Θυμάσαι και το κόκκινο το φόρεμα…
Με αυτά και με αυτά …..βρίσκεσαι έξω από την εντατική…με έναν τύπο με άσπρη μπλούζα να σου λέει πως, η θεία η Σία έπαθε 3 εμφράγματα ,πως τα 2/3 της καρδιάς είναι κατεστραμμένα και πως πρέπει να είσαι προετοιμασμένη για τα πάντα…
Ποιά πάντα αναρωτιέσαι …για τι πράγμα να προετοιμαστώ…?
Για το μοιραίο ,απαντά…ο ασπροφορεμένος…
Τι λες ρε μεγάλε….η θεία μου ,είναι σκυλί Αγαρηνό….θα τα καταφέρει ..
Εξάλλου ….της χρωστάω κάτι …κι αν δεν της το δώσω …δεν πρόκειται να πάει πουθενά….

Υγ ..Ο Σεπτέμβρης δεν ήταν ποτέ ο μήνας μου.

Καλή αρχή!

Χαίρετε.

Καινούργια στα λημέρια των blogs.
Λίγα θα πω για αρχή.
Εύχομαι να έχουμε όλοι ,ένα όμορφο
φθινόπωρο και έναν ακόμη ομορφότερο
χειμώνα!

Καλή μου αρχή ...λοιπόν.