Σημαντικές ημερομηνίες!!!

Ζήλεψα κι εγώ και προς τιμή του know us better είπα να μας βάλω να παίξουμε καινούργιο παιχνίδι....
Το παιχνίδι των ημερομηνιών.
Σίγουρα όλοι έχουμε ,ημέρες ,μήνες ,χρονιές που με τον έναν η τον άλλο τρόπο ,σημάδεψαν την ζωή μας και την πορεία μας σε αυτήν.....
Αρχίζω λοιπόν και όσοι πιστοί προσέλθετε.
Ουσιαστική αφορμή για αυτό το παιχνίδι μου έδωσε η σημερινή ημερομηνία, θα καταλάβετε παρακάτω γιατί.

7 Ιανουαρίου : Η μέρα γέννησης μου, σημαντική αφού γεννήθηκε μια ψυχή τε και σώματι ξανθιά, σημαντικότερη δε ,γιατί γεννήθηκε ανήμερα της ονομαστικής εορτής πατρός και μητρός αυτής (της ξανθιάς εννοώ).

31 Οκτωβρίου : Η σημαντικότερη ημερομηνία όλων, ο θάνατος ενός λατρεμένου ανθρώπου , του μπαμπά μου.

7 Μαϊου : H γέννηση του μονάκριβού μου!!!

12 Απριλίου : H εύρεση της αδερφής ψυχής!


Αυτές είναι οι δικές μου σημαντικές ημερομηνίες και καλώ στο παιχνίδι μου την witch of daffodils ,την oneiromageiremata και την κουμπάρα μου

Eίμαι κατενθουσιασμένη !!!! UPDATE

Και ναι είναι γεγονός την έφτιαξα την κρεμούλα..και κάνω και σαν χαζό παιδί χαρά γεμάτο.

Την δοκίμασα και είναι πάρα πολύ καλή και το δερματάκι μου είναι μια χαρά.

Εχω να παρατηρήσω πως μου βγήκε λίγο κιτρινωπή και όχι άσπρη όπως της μάγισσας.Μάλλον θα φταίει ότι έβαλα λίγο παραπάνω λάδι από όσο χρειαζόταν.

Μάγισσα ευχαριστώ για τις συμβουλές. Περιμένω βαθμολογία!

To know us better!!

Για να γνωριστούμε καλύτερα λοιπόν, αποδέχτηκα την πρόσκληση της αγαπημένης μου μάγισσας.
Γύρισα λοιπόν σπίτι χτες και καταπιάστηκα να βρω τα αγαπημένα μου αντικείμενα! Πόθου ,πόνου, αγάπης , πάθους, εξάρτησης και έρωτα!
Το παράδοξο είναι πως όταν τα συγκέντρωσα είδα ότι ήταν πολύ λίγα, παράδοξο γιατί έπρεπε να το περιμένω, γνωρίζοντας καλά πως οι αυτάρκεις άνθρωποι ,με λίγα, πολύ λίγα πράγματα δένονται γερά και δυνατά, τα οποία και δεν αποχωρίζονται ποτέ . Και αυτό το ποτέ είναι απόλυτο! Τουλάχιστον όσον αφορά εμένα!
Πάμε λοιπόν ...με ένα γενικό πλάνο.

Αυτά τα λίγα!! Δύο λατρεμένες φωτογραφίες, ένα δακτυλίδι, δύο μπουκαλάκια από την συλλογή μου , το άρωμα μου, τα κλειδιά μου και την ταμπακιέρα μου.Κάποια από αυτά μετρούν ......αιώνες! ,πάνω μου και γύρω μου.!!!
Τώρα θέλω να τα βάλω σε μια σειρά!
Αντικείμενο ζωής που δεν το αποχωρίζομαι ποτέ ακόμα και όταν αλλάζω δωμάτιο ύπνου ,είναι η κορνίζα με την φωτογραφία του φύλακα άγγελού μου , του πατέρα μου!
Η συγκεκριμένη φωτογραφία με ακολουθεί παντού, στα μεγάλα και στα μικρά μου ταξίδια...στα δύσκολα αλλά και στα εύκολα.

Αντικείμενα εξάρτησης : η κορνίζα με την φωτογραφία του γιού μου, η ταμπακιέρα μου και τα κλειδιά μου. Εξαρτάμαι απόλυτα και από τα τρία.

Αντικείμενα έρωτα : το άρωμα μου , το δακτυλίδι του καλού μου (ερωτευμένη με αυτό ) και τα μπουκαλάκια της συλλογής μου.

Αυτή είναι όλη κι όλη η κινητή μου περιουσία.Το καθένα από αυτά έχει μια ξεχωριστή ιστορία . Σημαντική.Και χτες έτσι όπως τα έβλεπα συγκεντρωμένα ,συγκινήθηκα ξανά ,καθώς θυμήθηκα το πως και το πότε.
Τελικά κατέληξα στην ίδια πάλι διαπίστωση . Πόσο λίγα είναι τα πράγματα που μας κάνουν ευτυχισμένους? Όσα περίπου και τα δάκτυλα των χεριών μας . Το ίδιο και οι άνθρωποι,λίγοι κι αυτοί . Λίγοι αλλά λατρεμένοι.

Ευχαριστώ Μάγισσα .....για το ταξίδι!!!!

Θα προσκαλέσω λοιπόν και εγώ κάποιον σε αυτό το ταξιδάκι...την κουμπαρομπεμπέκα patata-patatoula.

Μαθήμα μελέτης περιβάλλοντος τρίτης δημοτικού!!!

Παρασκευή σήμερα , του Αγίου Δημητρίου (χρόνια πολλά στους εορτάζοντες) και προπαραμονή της εθνικής μας επετείου. Τελευταία μέρα της εβδομάδας στην δουλειά και σηκώθηκα να πάω να τακτοποιήσω κάτι λογαριασμούς της εταιρίας στα ιδρύματα τοκογλυφίας (τράπεζες) και στα καταστήματα κινητής παραφροσύνης.
Σημειώνω , τα νεύρα μου ήταν μια χαρά ,είχε και ωραία μέρα ,όλα τέλεια.Μέχρι που έφτασα στα μπουρδέλα και πήρα το χαρτάκι αναμονής .
Στο ίδρυμα απροσαρμόστων λοιπόν ,(τράπεζα), περίμενα περί την μία ώρα.Οταν έφτασε η σειρά μου ,ως όφειλα διαμαρτυρήθηκα , βέβαια άκρη δεν έβγαλα ,γιατί η υπάλληλος με κοιτούσε ως χάνος και προσπαθούσε να με πείσει ,ότι δεν φταίει η τράπεζα ,αλλά το γεγονός ότι δεν είχαν προσωπικό .
Δηλαδή την ρώτησα φταίω εγώ?
Εν ολίγοις , μου είπε ότι φταίω γιατί διαμαρτύρομαι.Και εδώ κολλάει το μάθημα μελέτης περιβάλλοντος που έκανε ο γιός μου χτες.
Σαν παιδί λοιπόν τρίτης δημοτικού , άρχισα να λέω παπαγαλία, αυτό που έλεγε το μάθημα.
Αναφερόταν στις δημοτικές εκλογές και στις υποχρέωσεις μας ως πολίτες...και έλεγε..

*...Οι εκλογές όμως δεν είναι ο μόνος τρόπος συμμετοχής στην επίλυση των προβλημάτων μιας κοινότητας . Ως πολίτες, οφείλουμε να συμμετέχουμε και οι ίδιοι προσωπικά στην ανεύρεση λύσεων με διάφορους τρόπους, όπως για παράδειγμα : συμμετέχοντας σε συλλόγους , εκφράζοντας ελεύθερα την γνώμη μας , προτείνοντας λυσεις και ιδέες, παρακολουθώντας τις ενέργειες των εκλεγμένων . Ο σημαντικότερος τρόπος όμως συμμετοχής είναι η κόσμια διαμαρτυρία κάθε φορά που δεν συμφωνούμε ή που αισθανόμαστε ότι μας αδικούν.Αυτό λέγεται Δημοκρατία.
Η υπάλληλος συνέχιζε να με κοιτάει ως χάνος. Ε και εγώ δεν άντεξα ...τότε και της είπα ...
Απορώ δεσποινίς μου ,πως προβιβαστήκατε στην τετάρτη δημοτικού?
Ακόμα και ένα παιδί της Τρίτης δημοτικού ξέρει πια τι διάολο...είναι αυτό που λέμε δημοκρατία....εσείς πως όχι?
Εγώ, της είπα...επειδή αυτό είναι το μόνο μέσο πια που μου αφήσατε ....θα διαμαρτύρομαι για να μην ξεχνάω πως έχουμε δημοκρατία . Κι όπως εσείς, με αντιμετωπίζετε ως ηλίθιο ον , έτσι και εγώ θα σας αντιμετωπίζω ..... ανώτερα!!

(υγ...αυτό που εκφράζεις ένα παράπονο ,διαμαρτύρεσαι και ο κάθε υπάλληλος που τελικά είναι στην ίδια μοίρα με σένα , τρέχει να υπερασπιστεί τους κλέφτες και τους λωποδύτες , πολύ με δαιμονίζει. Ρε τι πλύση εγκεφάλου τους έχουν κάνει?)

Αυτά , γιατί πολύ με νευριάσανε παραμονή εθνικής επετείου !!

Eίμαι κατενθουσιασμένη!!!

Πρόκειται ,με την πολύτιμη βοήθεια της witch of daffodils ,να παρασκευάσω την δική μου ενυδατική -ντεμακιγιάζ κρέμα...και είμαι περιχαρής!!
Θα σας ενημερώσω για τα αποτελέσματα στο προσεχές μέλλον.

Witch ευχαριστώ θερμά!!

'Αννα, να ένα μήλο!

Ξέρω προς τα που πήγε το μυαλό σας, όχι , δεν πρόκειται για το μάθημα του παλιού αναγνωστικού μας , αλλά για ένα μέρος που έχω επισκεφθεί και έμεινα άφωνη.
Είναι ένα παραδοσιακό μικρό καφενείο ,στις Μηλιές Πηλίου, όποιον από εσάς τον βγάλει ο δρόμος του εκεί , αξίζει να το επισκεφθεί .Και επειδή τα λόγια είναι περιττά ,σταματώ εδώ και σας παραθέτω φωτό που βρήκα στο νετ..καθώς και την διεύθυνση που θα πάρετε πληροφορίες.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε εδώ http://www.annanaenamilo.gr/Panorama.html
Eγώ πάντως , όταν πήγα ,μαγεύτηκα!!!

Noσταλγία!

Δεν ξέρω τι με έπιασε ,αυτό το σαββατοκύριακο. 'Ηταν μάλλον που ήμουν άρρωστη και είχα ανάγκη από στοργή..Που λέτε λοιπόν με έπιασε μια νοσταλγία για τα παλιά...Οχι όμως για διάφορα παλιά, αλλά για γεύσεις από τα παλιά.

Θυμήθηκα τον παππού μου , που με πήγαινε πιτσιρίκι στον Κρίνο για λουκουμάδες ,ξέρετε εκεί κάτω στην Αιόλου και ήταν τόσο έντονη η θύμηση ,που σχεδόν μύριζα την κανέλλα . Τι την μύριζα...μου την έσπασε την μύτη.
Κατεβαίναμε που λέτε με τον παππού Σάββατο πρώι ,για ψώνια στην αγορά και τσουπ πήγαινα και εγώ μαζί του ,δήθεν για να τον βοηθήσω . Περισσότερο για τους λουκουμάδες πήγαινα ,που ήξερα ότι θα ακολουθήσουν μετά.

Τσούκου ,τσούκου λοιπόν το λεωφορείο , κατεβαίναμε Χαλκοκονδύλη και μετά με τα πόδια εώς την Αθηνάς, ψωνίζαμε τα χρειαζούμενα και μετά παίρναμε την Αιόλου για το γνωστό μαγαζί...

Σαν χάνος χάζευα τον μάστορα που τους έφτιαχνε .

Μια μερίδα λουκουμάδες με μπολικη κανέλλα για μένα και έναν γλυκύ βραστό με μπόλικες φουσκάλες για τον παππού. Μονοκοπανιά τους κατέβαζα...πάντα ,αλλά στον τελευταίο σταματούσα ,λυπόμουν να τον φάω...γιατί μαζί μ αυτόν θα τελείωνε και η μαγεία. Και μετά ερχόταν το παγωμένο νεράκι....μετά την γλύκα των λουκουμάδων ήταν βάλσαμο στην γλώσσα το παγωμένο νερό.
Υστερα από το πουθενά ,μου ήρθε στο μυαλό , το ψωμί της γιαγιάς μου από το χωριό.Αυτό με το προζύμι ,το ψημένο στο ξυλόφουρνο...άλλη υπέροχη ανάμνηση αυτή. Θυμάμαι την γιαγιά να ζυμώνει ,ολόκληρη ιεροτελεστία...και γύρω από την σκάφη ένα κάρο κουτσούβελα..να περιμένουμε να τελειώσει..

Γιατί ξέραμε πως από εκείνο το ζυμάρι ,θα βγαίνανε τα κουλουράκια μας πρώτα πρώτα και αυτά θα σκεπάζονταν με τα υφάσματα για να φουσκώσουν πρώτα από τα άλλα και πρώτα θα εμπαιναν και στο φούρνο ,για να βγουν αχνιστά και να τα κάνουμε νααααα με τυρί και ντομάτα ...Τα φέρνω στο νου μου και μου τρέχουν τα σάλια..

Τι με έπιασε....?

Σκεφτόμουν , τελικά τι πράγμα είναι αυτές οι θύμησες , εκεί που νομίζεις ότι έχεις ξεχάσεις , τσουπ...ξεπετιούνται μπροστά σου και σε τυλίγουν με ένα αίσθημα αγάπης και γαλήνης.

Σκεφτόμουν και κοιτούσα , τον πιτσιρικά. Μεταξύ μας ,τον λυπόμουν λίγο...που ο παππούς του δεν θα τον πάει ποτέ στον Κρίνο και η γιαγιά του δεν θα του φτιάξει ψωμί ζυμώτο στο ξυλόφουρνο.Στεναχωριόμουν που μεγαλώνει αλλιώς......και δεν είμαι σίγουρη αν θα έχει κάποτε κι αυτός σαν και μένα μνήμες γεύσεων....

Υγ Το βράδυ θα του φτιάξω λουκουμάδες!!!

update: Tελικά τους έφτιαξα τους λουκουμάδες στον πιτσιρικά! Τους έφαγε όλους, μόνο που αντί για μέλι , έβαλε σιρόπι σοκολάτας (να τη πάλι η εξέλιξη) , τουλάχιστον του άρεσαν πολύ, κάτι είναι κι αυτό.

Αυτό το παιδί , κατάρα το έχει να συμφωνήσει σε κάτι μαζί μου.Ασπρο θα πω εγώ....ναι θα πει αυτός , άσπρο αλλά θα μπορούσε να ήταν και μαύρο!!! Ουφ πια

Γρίπη

Η ξανθιά τελεί υπό γρίπη...με ολίγον συνάχι ,ολίγον πυρετό και ολίγον βήχα και πολύ κούραση.
Το σ/κ θα πλακωθώ στα ζεστά , στα τσάγια και στα χαμομήλια μήπως δω άσπρη μέρα.
Εμαθα ότι θα βρέχει κιόλας ,καλύτερα να χουχουλιάσουμε.
Εχουμε και λέμε λοιπόν, το σαββατοκύριακο έχει ξεκούραση ,σουπίτσα , ροφήματα και πολύ διάβασμα με το μικρό.Καθώς ακολουθεί εβδομάδα δύσκολη , με 3 διαγωνίσματα .
Αλλο θέμα αυτό. Ενα μήνα τώρα και κάτι , τα τριτάκια έχουν πήξει στα τέστ...μέχρι στιγμής έχουν γράψει 7 , άντε και εις ανώτερα.
Σε αυτό θα επανέλθω , για το πως τρελλαίνουν τα παιδάκια με το διάβασμα .Μεγάλο κεφάλαιο.
Λοιπόν καλό μας σαββατοκύριακο....να περάσετε όσο πιο καλά μπορείτε.
Καναπέ μου.....σου έρχομαι.

Φιλιά.

Πρόταση για έξοδο....

Tην Παρασκευή βρέθηκα σε ένα πολύ ζεστό μαγαζί με δυό φιλαράκια. Περάσαμε πολύ ωραία και είπα να σας το προτείνω.
Αρχοντικό το όνομα του μαγαζιού , με καλή κουζίνα, άψογο σέρβις , ωραίο κόσμο και πολύ καλή ζωντανή μουσική.
Τραγούδια λαϊκά παλιά και νέα, οι τραγουδιστές είχαν πολύ ωραίες φωνές και εκείνο το γιαουρτλού ήταν θάνατος .... Αν δεν έχετε που να πάτε είναι μια πολύ ωραία πρόταση..

Εδώ μπορείτε να βρείτε πληροφορίες: http://www.agorainfo.gr/gallery-212-0-12.html

BLOG ACTION DAY.

Ας δράσουμε ,για να μην χρειαστεί να αντιδράσουμε!

Χειμώνα αγάπη μου.

Από χτες το πρωί σαν χαζοχαρούμενο κάνω.Ξύπνησα με μια διάθεση διαολεμένη. Με το που άνοιξα τα παράθυρα και ένιωσα λίγο τσούξιμο από το κρύο...είπα...Κυρά μου ,φτιάξε καφέ..γιατί έχουμε δουλειές με φούντες.
Το έφτιαξα το καφεδάκι μου , αχνιστό ,αχνιστό ,φόρεσα την ζακετούλα μου ,πήρα τα τσιγαράκια μου και άραξα στο μπαλκόνι.Ψιλοπάγωσα η αλήθεια είναι αλλά δεν με ένοιαξε καθόλου. Ηθελα να το νιώσω ως το μεδούλι το κρύο...Σηκώθηκα και άρχισα ,τι χειμωνιάτικα κατέβασα , τι χαλιά άρχισα να στρώνω ..αφού η μάνα μου ήρθε και λάλησε και είπε στην αδερφή μου....η τρελλή πάνω....έχει μουσαφίρηδες...ποιούς ρωτάει η αδερφή μου?
Ηρθε ο χειμώνας , της απάντησε και σκάσανε στα γέλια...
Αφήστε τες να γελάνε....χιέστηκα..
Το μεσημεράκι το σπίτι ήταν ..τζιτζι....μέχρι και τα ξύλα πήραν την θέση τους δίπλα στο τζάκι.
Αραξα στο σαλόνι και έκανα ναααααα ένα πιάτο ζεστή κοτόσουπα...
Οι κουρτίνες μόνο μου έμειναν..αλλά το άλλο σ/κ αυτές.
Τον γουστάρω τον χειμώνα ...τρελλά. Τις βόλτες τα σαββατοκύριακα. Τα ζεστά τσάγια , σοκολάτες ,κλπ κλπ κλπ. Τα κρασάκια δίπλα στη φωτιά , τη κουβέρτα στα πόδια και έξω να ρίχνει την μάνα του και τον πατέρα του...και το κρύο....
Να ανοίγω το πρωί τα παράθυρά μου και να παγώνει το πρόσωπό μου , να παγώνει η ανάσα μου....

Καλώς ήρθες χειμώνα αγάπη μου.

Να τι μου έλειψε από τον χειμώνα των παιδικών μου χρόνων.

Τα δεμένα κορδόνια.

Χαχαχαχαχα

Σας παραθέτω διάλογο με τη μαμά μου στο τηλέφωνο!!!

Ντριννννν.

Εγώ : Εμπρός.

Μαμά: (γαβγίζοντας) ..Αμάν πια...δεν τον αντέχω (τον γιό μου) ,ξέρεις τι έκανε πάλι ?

Εγώ: Tι έκανε πάλι , βρε μαμά? (με γκριμάτσα τύπου ,ωχ γύρευε τι θα ακουσω)

Μαμά: Είχε δέσει τα κορδόνια των παπουτσιών του και δεν μπορούσε να τα λύσει.
Και ήρθαμε από το σχολείο , αυτός πηδώντας σαν λαγός και εγώ βρίζοντας θεούς
και δαίμονες. Τί παιδί είναι αυτό δεν μπορώ να καταλάβω.Δεν με ακούει καθόλου.

Εγώ: χαχαχαχαχα παιδί θαύμα μαμά.... !!!!

Μαμά : Γέλα ,γέλα.....πότε θα σας παρατήσω και θα φύγω δεν ξέρω.

Σημειωτέον η γιαγιά λόγω οστεοπορώσης έχει κάταγμα στον σπόνδυλο και δεν μπορεί να σκύψει.

Μπράβο παλληκάρι μου.....συγχαρητήρια την έσκασες πάλι την γιαγιά σου,χιχιχιχιχιχι.Συγνώμη μαμά ..αλλά μόνο να γελάσω μπορούσα!

Μήνας είναι ....θα περάσει.

Σπάνια έρχεσαι στα όνειρα μου κι όταν αυτό γίνεται , ποτέ δεν είναι ένα όνειρο ήρεμο και χαρούμενο.
Πάντα έχει αγωνία ,πάντα ξυπνώντας ή θα είμαι μούσκεμα στον ιδρώτα ή από τα κλάμματα.
Αλήθεια πόσο λυτρωτικό είναι να κλαις στον ύπνο σου ?
Αναρωτιέμαι γιατί ?
Σήμερα ξύπνησα πνιγμένη από τους λυγμούς.Δεν ξέρω γιατί ποτέ δεν σε βλέπω υγιή στα όνειρα μου, υποθέτω γιατί , όσον αφορά εσένα, ο χρόνος έχει σταματήσει σε εκείνα τα χρόνια.
Είναι πράγματι , τα τραύματα της ψυχής μας τόσο δυνατά, που ακόμη και στον ύπνο μας ,να μας πληγώνουν τόσο? Μάλλον θα είναι.
Απο τότε που πέθανες , ποτέ δεν σε είδα γερό και δυνατό. Πάντα μέσα στο όνειρο ..υπήρχε η αναμονή του θανάτου σου , βασανιστική όπως υπήρξε και στην πραγματικότητα.
Πέρασαν 16 χρόνια και ακόμα όποτε σε φέρνω στον νού μου ,κλαίω σαν το μικρό παιδί.Εκεί κάτι βράδυα στο σαλόνι αναπάντεχα και χωρίς προηγούμενο με παίρνουν τα κλάμματα . Και ο εγγονός σου τρέχει να με αγκαλιάσει για να με ρωτήσει όλο απορία * μαμά γιατί κλαις*.Αντε να εξηγήσεις τώρα σε ένα 9 χρονο παιδί ,το γιατί.Προσπάθησα κάποια φορά ,δεν ξέρω αν κατάλαβε.
Μου λείπεις όμως , μου λείπει το χάδι σου ,η αγκαλιά σου ,οι συμβουλές σου , οι καυγάδες μας, το άγχος σου να διαβάσω να γίνω άνθρωπος.
Δεν ξέρω τί από όλα όσα ονειρεύτηκες για μένα ,το κατάφερα .Δεν ξέρω καν αν θα ήσουν περήφανος για το παιδί (όπως συνίθιζες να με λες).Δεν ήσουν παρών σε καμιά δυνατή στιγμή της ζωής μου. Στον γάμο ας πούμε, στην γέννηση του μικρού , στον χωρισμό.Μα η αλήθεια είναι πως δεν μου έλειψες σε αυτά....αλλά στα μικρά ,τα καθημερινά ..σε αυτά γονατίζω όταν σε θυμάμαι.
Οταν μαγειρεύω ας πούμε και δεν μου πετυχαίνει το φαγητό , τότε μου έρχεται στα αυτιά ..αυτό το περιβόητο που έλεγες και νευρίαζα....(Θα πεθάνω και θα τρώτε τις κάλτσες μου) επειδή δεν τα πολυκαταφέρναμε...στη μαγειρίκη.
Μου λείπεις πατέρα , μεγαλώνω και όσο περνά ο καιρός μου λείπεις όλο και περισσότερο.
Ποτέ δεν αισθάνθηκα αληθινά ασφαλής από τότε που έφυγες και δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που έχω αρχίσει και ξεχνώ τον ήχο της φωνής σου ,(ρε αυτό πως μου την δίνει δεν λέγεται).

Ξέρω τι θα μου έλεγες αν ήσουν εδώ.....Χαλάρωσε είναι που είναι Οκτώβρης...Σαν εκείνον τον Οκτώβρη πριν 16 χρόνια. Ησύχασε ,μήνας είναι θα περάσει.

Η δειλή!

Υπάρχουν κάτι άνθρωποι ρε παιδί μου ,που ποτέ δεν θα έχουν το θάρρος της γνώμης τους.
χαχαχαχαχα!!

Και εσύ τους μιλάς για οράματα!

Θέλω να βρέξει!!!

Εύχομαι τούτος ο Οκτώβρης να ρίξει μια βροχή και 30 καταιγίδες.
(Υγ οι φωτό είναι από το νετ )