Μήνας είναι ....θα περάσει.

Σπάνια έρχεσαι στα όνειρα μου κι όταν αυτό γίνεται , ποτέ δεν είναι ένα όνειρο ήρεμο και χαρούμενο.
Πάντα έχει αγωνία ,πάντα ξυπνώντας ή θα είμαι μούσκεμα στον ιδρώτα ή από τα κλάμματα.
Αλήθεια πόσο λυτρωτικό είναι να κλαις στον ύπνο σου ?
Αναρωτιέμαι γιατί ?
Σήμερα ξύπνησα πνιγμένη από τους λυγμούς.Δεν ξέρω γιατί ποτέ δεν σε βλέπω υγιή στα όνειρα μου, υποθέτω γιατί , όσον αφορά εσένα, ο χρόνος έχει σταματήσει σε εκείνα τα χρόνια.
Είναι πράγματι , τα τραύματα της ψυχής μας τόσο δυνατά, που ακόμη και στον ύπνο μας ,να μας πληγώνουν τόσο? Μάλλον θα είναι.
Απο τότε που πέθανες , ποτέ δεν σε είδα γερό και δυνατό. Πάντα μέσα στο όνειρο ..υπήρχε η αναμονή του θανάτου σου , βασανιστική όπως υπήρξε και στην πραγματικότητα.
Πέρασαν 16 χρόνια και ακόμα όποτε σε φέρνω στον νού μου ,κλαίω σαν το μικρό παιδί.Εκεί κάτι βράδυα στο σαλόνι αναπάντεχα και χωρίς προηγούμενο με παίρνουν τα κλάμματα . Και ο εγγονός σου τρέχει να με αγκαλιάσει για να με ρωτήσει όλο απορία * μαμά γιατί κλαις*.Αντε να εξηγήσεις τώρα σε ένα 9 χρονο παιδί ,το γιατί.Προσπάθησα κάποια φορά ,δεν ξέρω αν κατάλαβε.
Μου λείπεις όμως , μου λείπει το χάδι σου ,η αγκαλιά σου ,οι συμβουλές σου , οι καυγάδες μας, το άγχος σου να διαβάσω να γίνω άνθρωπος.
Δεν ξέρω τί από όλα όσα ονειρεύτηκες για μένα ,το κατάφερα .Δεν ξέρω καν αν θα ήσουν περήφανος για το παιδί (όπως συνίθιζες να με λες).Δεν ήσουν παρών σε καμιά δυνατή στιγμή της ζωής μου. Στον γάμο ας πούμε, στην γέννηση του μικρού , στον χωρισμό.Μα η αλήθεια είναι πως δεν μου έλειψες σε αυτά....αλλά στα μικρά ,τα καθημερινά ..σε αυτά γονατίζω όταν σε θυμάμαι.
Οταν μαγειρεύω ας πούμε και δεν μου πετυχαίνει το φαγητό , τότε μου έρχεται στα αυτιά ..αυτό το περιβόητο που έλεγες και νευρίαζα....(Θα πεθάνω και θα τρώτε τις κάλτσες μου) επειδή δεν τα πολυκαταφέρναμε...στη μαγειρίκη.
Μου λείπεις πατέρα , μεγαλώνω και όσο περνά ο καιρός μου λείπεις όλο και περισσότερο.
Ποτέ δεν αισθάνθηκα αληθινά ασφαλής από τότε που έφυγες και δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που έχω αρχίσει και ξεχνώ τον ήχο της φωνής σου ,(ρε αυτό πως μου την δίνει δεν λέγεται).

Ξέρω τι θα μου έλεγες αν ήσουν εδώ.....Χαλάρωσε είναι που είναι Οκτώβρης...Σαν εκείνον τον Οκτώβρη πριν 16 χρόνια. Ησύχασε ,μήνας είναι θα περάσει.