Noσταλγία!

Δεν ξέρω τι με έπιασε ,αυτό το σαββατοκύριακο. 'Ηταν μάλλον που ήμουν άρρωστη και είχα ανάγκη από στοργή..Που λέτε λοιπόν με έπιασε μια νοσταλγία για τα παλιά...Οχι όμως για διάφορα παλιά, αλλά για γεύσεις από τα παλιά.

Θυμήθηκα τον παππού μου , που με πήγαινε πιτσιρίκι στον Κρίνο για λουκουμάδες ,ξέρετε εκεί κάτω στην Αιόλου και ήταν τόσο έντονη η θύμηση ,που σχεδόν μύριζα την κανέλλα . Τι την μύριζα...μου την έσπασε την μύτη.
Κατεβαίναμε που λέτε με τον παππού Σάββατο πρώι ,για ψώνια στην αγορά και τσουπ πήγαινα και εγώ μαζί του ,δήθεν για να τον βοηθήσω . Περισσότερο για τους λουκουμάδες πήγαινα ,που ήξερα ότι θα ακολουθήσουν μετά.

Τσούκου ,τσούκου λοιπόν το λεωφορείο , κατεβαίναμε Χαλκοκονδύλη και μετά με τα πόδια εώς την Αθηνάς, ψωνίζαμε τα χρειαζούμενα και μετά παίρναμε την Αιόλου για το γνωστό μαγαζί...

Σαν χάνος χάζευα τον μάστορα που τους έφτιαχνε .

Μια μερίδα λουκουμάδες με μπολικη κανέλλα για μένα και έναν γλυκύ βραστό με μπόλικες φουσκάλες για τον παππού. Μονοκοπανιά τους κατέβαζα...πάντα ,αλλά στον τελευταίο σταματούσα ,λυπόμουν να τον φάω...γιατί μαζί μ αυτόν θα τελείωνε και η μαγεία. Και μετά ερχόταν το παγωμένο νεράκι....μετά την γλύκα των λουκουμάδων ήταν βάλσαμο στην γλώσσα το παγωμένο νερό.
Υστερα από το πουθενά ,μου ήρθε στο μυαλό , το ψωμί της γιαγιάς μου από το χωριό.Αυτό με το προζύμι ,το ψημένο στο ξυλόφουρνο...άλλη υπέροχη ανάμνηση αυτή. Θυμάμαι την γιαγιά να ζυμώνει ,ολόκληρη ιεροτελεστία...και γύρω από την σκάφη ένα κάρο κουτσούβελα..να περιμένουμε να τελειώσει..

Γιατί ξέραμε πως από εκείνο το ζυμάρι ,θα βγαίνανε τα κουλουράκια μας πρώτα πρώτα και αυτά θα σκεπάζονταν με τα υφάσματα για να φουσκώσουν πρώτα από τα άλλα και πρώτα θα εμπαιναν και στο φούρνο ,για να βγουν αχνιστά και να τα κάνουμε νααααα με τυρί και ντομάτα ...Τα φέρνω στο νου μου και μου τρέχουν τα σάλια..

Τι με έπιασε....?

Σκεφτόμουν , τελικά τι πράγμα είναι αυτές οι θύμησες , εκεί που νομίζεις ότι έχεις ξεχάσεις , τσουπ...ξεπετιούνται μπροστά σου και σε τυλίγουν με ένα αίσθημα αγάπης και γαλήνης.

Σκεφτόμουν και κοιτούσα , τον πιτσιρικά. Μεταξύ μας ,τον λυπόμουν λίγο...που ο παππούς του δεν θα τον πάει ποτέ στον Κρίνο και η γιαγιά του δεν θα του φτιάξει ψωμί ζυμώτο στο ξυλόφουρνο.Στεναχωριόμουν που μεγαλώνει αλλιώς......και δεν είμαι σίγουρη αν θα έχει κάποτε κι αυτός σαν και μένα μνήμες γεύσεων....

Υγ Το βράδυ θα του φτιάξω λουκουμάδες!!!

update: Tελικά τους έφτιαξα τους λουκουμάδες στον πιτσιρικά! Τους έφαγε όλους, μόνο που αντί για μέλι , έβαλε σιρόπι σοκολάτας (να τη πάλι η εξέλιξη) , τουλάχιστον του άρεσαν πολύ, κάτι είναι κι αυτό.

Αυτό το παιδί , κατάρα το έχει να συμφωνήσει σε κάτι μαζί μου.Ασπρο θα πω εγώ....ναι θα πει αυτός , άσπρο αλλά θα μπορούσε να ήταν και μαύρο!!! Ουφ πια