Ερώτηση κρίσεως????

Το Σάββατο τα ξημερώματα ,βρέθηκα στην Αθήνα .
Δηλαδή στο κέντρο της Αθήνας .Πάντα ο συνωστισμός
και η πολυκοσμία δεν ήταν το φόρτε μου.
Πρέπει να έχω ,αυτό που λένε αγοραφοβία .
Ημουν λοιπόν για δουλειά .Η καλύτερα συντρόφευα
κάποιον που δούλευε .Εφριξα...με έπιασε μια ταραχή ,
ένα ψυχικό πέρα δώθε ,μια ασφυξία .Είπα κυρά μου ,
κρατήσου ,νύχτα είναι θα περάσει.
Εχω ,έχω ερώτηση κρίσεως ...
Γιατί όπου πάμε ,πάμε
όλοι μαζί ρε παιδιά?
Γιατί πάμε να διασκεδάσουμε ,εκεί που ο ένας είναι πάνω
στον άλλο? Και γιατί αφού πάμε ,τελικά μετά ,παραπο-
νιόμαστε και γκρινιάζουμε και για τις τιμές , και για το
στριμωξίδι ?
Τι μαζοχισμός είναι αυτός?
Αμ το άλλο που το βάζετε? Τί είναι αυτό που γίνεται στην
Ομόνοια ,Αθηνάς , Αχαρνών ,Πειραιώς? Πως συμβαδίζει ως
θέαμα ,στην Αθηνάς οι αστυνομικοί και στον από κάτω
δρόμο ,τα ταλαίπωρα τα κορίτσια και τα πρεζόνια?
Τι διάολο συμβαίνει σε τούτο τον τόπο?
Θα μου πείτε ότι παντού το ίδιο είναι!!
Ναι ,αλλά εμένα δεν μου αρέσει αυτό...
Πώς γίνεται να μπορώ να διασκεδάζω ένα δρόμο πιο κάτω ,
όταν ξέρω , ότι στον από πάνω δρόμο ακριβώς , ζωές και
αξιοπρέπειες εκμηδενίζονται ? Και το χειρότερο πως σε
κανέναν δεν καίγεται καρφί.....!!
Ξενέρωσα λέμε!!!!!
Αυτό το δεν πάει να καίγεται ο άλλος ,εγώ θα πιω και θα χορέψω
ντιριντάχτα πολύ με ενόχλησε!!!