Ο Μπαντέλης και οι αδελάδες έχουν μια σχέση πάθους. Ο Μπαντέλης είναι ο λατρεμένος ανιψιός μου.Οι αδελάδες είναι το αγαπημένο ζωάκι του Μπαντέλη.Ο Μπαντέλης είναι ένα αξιαγάπητο πλάσμα ,δύσκολο από την ημέρα που γεννήθηκε , με ιδιαιτερότητες όπως άλλωστε όλα τα παιδιά . Αλλά ...λατρεμένος, εκεί που κάθεσαι έρχεται σε παίρνει αγκαλιά και σου πατάει ένα φιλί λέγοντάς σου **Ντίνα μου ,σε αγαπάω ,Ντίνα μου *και σε λιώνει!
Ολα σχεδόν φυσιολογικά με τον Μπαντέλη αντράκο μου ,γιατί ο άντρας είναι ο γιος και ο Μπαντέλης είναι ο αντράκος.Κάνει ότι κάνουν τα παιδιά στην ηλικία του . Τρέχει ,φωνάζει , γκρινιάζει ....τα πάντα.
Το τελευταίο εξάμηνο όμως ,το αυτί και το μάτι της Θειάς του της υποψιασμένης..κάτι άκουσε και κάτι είδε...που της κίνησε την προσοχή.
Καταρχήν το κόλλημα με τις αδελάδες ....με αυτές κοιμόμαστε ,με αυτές τρώμε ,με αυτές παίζουμε ...με αυτές τα κάνουμε όλα.Φανταστείτε πως σε επίσκεψη που πήγαμε σε συγγενικό πρόσωπο ,βρέθηκε μπροστά του τσαγιερό -αδελάδα ...ε δεν φεύγαμε αν δεν την πέρναμε μαζί μας...Την πήραμε λοιπόν και περπατούσαμε 3 χλμ. , εγώ να κρατάω το χέρι του Μπαντέλη και ο Μπαντέλης την αδελάδα τσαγιερό..
Θα μου πείτε εεε όλα τα παιδιά κολάνε με κάτι ....Εγώ όμως είχα αρχίσει να ανησυχώ..
Μετά αρχίσαμε το δ αντί για γ ,το κ αντί για χ , το δ αντί για λ και το ποιό εμφανές ..το τραύλισμα. Μέσα σε όλα αυτά , μια μανία με την τάξη των πραγμάτων και με μια άρνηση να παίξει με το ίδιο πράγμα πάνω από 5 λεπτά..ήρθε και με έκανε από υποψιασμένη σε εντελώς ανήσυχη...Και άρχισα το ψάλσιμο στην αδερφή μου.
Βουβού , να πας το παιδί στο γιατρό.
Βουβού , το παιδί έχει πρόβλημα ,κάνε κάτι .
Βουβού από εδώ ,Βουβού από εκεί ...και η αδερφή μου ,όχι ότι είναι αδιάφορη ,αλλά και μόνο στην ιδέα ότι το παιδί μπορεί να έχει κάτι ήρθε και πάγωσε και όλο το ανέβαλε.
Μέχρι που δεν έπαιρνε άλλο και τελικά πήγαμε .
Χτες λοιπόν είχαμε και τα απότελέσματα της αξιολόγησης.
Ο Μπαντέλης μου , έμφανίζει ανωριμότητα στον λόγο, πρώιμο τραυλισμό και έλλειψη συγκέντρωσης .Ολα αυτά θα χρειαστούν δυο χρόνια λογοθεραπειών και εργοθεραπειών και βέβαια όλα θα διορθωθούν, εκτός μόνο από τον τραυλισμό που μπορεί να διορθωθεί ,αλλά κάτω από έντονο στρες μπορεί και να ξαναεπανέλθει..
Σημαντικό γεγονός που βοηθάει στην αποκατάσταση όλων αυτών κατά 90% ,είναι ότι πήγαμε πολύ νωρίς ,δηλαδή εγκαίρως.
Ολοι είμαστε λίγο μουδιασμένοι , η δε αδερφή μου σκασμένη ,ξέρετε είναι τώρα που αρχίζεις και ψάχνεσαι τι έχω κάνει λάθος...η γιαγιά αγχωμένη αλλά ψύχραιμη ,ο μπαμπάς στεναχωρημένος...και η θειά ...ψιλοτρελλή...
Αλλά του λέω του Μπαντέλλα μου ,μην φοβάσαι παιδί μου ,εδώ είμαστε όλοι , κοντά , να σου κρατάμε το χέρι και να σε βοηθήσουμε...
Εχεις την Ντίνα σου ,που δεν μαλώνει όπως λες, που θα τους μαλώσει όλους αν σε πειράξει κανένας και που σε λατρεύει.
Σιγά το πρόβλημα θα μου πείτε . Εντάξει δεν είναι και του θανατά και δίκιο θα έχετε!
(Υγ Προς Γονείς ,παπούδες , γιαγιάδες ,θείους και θείες ...ανοιχτά τα μάτια σας και τα αυτιά σας..στα παιδιά μας)
Και εγώ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΒΑΓΓΕΛΗ μου.
Αναρτήσεις
8 σχόλια:
Μια ερωτηση μονο θα κανω.
τι σχεση εχουν οι αγελαδες με το προβλημα;;
Δεν καταλαβα!!
Αι μαρή.........έχει κόλλημα μεγάλο με τις αγελάδες...
Δείχνει κι αυτό ,ότι το παιδί κάπου στρεσσαρίστηκε μας είπε η γιατρός και κόλλησε τόσο πολύ με τις αγελάδες...Τωρα γιατί τις αγελάδες εεεε αυτό μόνο ο ίδιος το ξέρει.
Ρωταω γιατι μιας φιλης μου ο γιος εχει κολλημα με τα αλογα και τον ξεκινησαν ιππασια...
Μπορει να ετυχε!!
οχι δεν έτυχε ...γενικά το να κολλάνε ιδιαίτερα τα παιδιά σε κάτι δεν είναι καλό....Δηλώνει μια αδυναμία!!
Ε δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω.Δεν ειμαι και ξυχολόγα!!
Πόσο είναι το παιδί; Και τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα παιδί να στρεσαριστεί; Υπάρχουν προβλήματα στο σπίτι;
Μήπως είναι υπερβολικό όλο αυτό; σου το λέω γιατί η κόρη μου πριν το παιδί κλήση τα τρία του χρόνια, και επειδή δεν μίλαγε, ήθελε να τον πάει σε γιατρό, εγώ που παρακολουθούσα τις αντιδράσεις του παιδιού...(ένταξη ειδικός δεν είμαι, αλλά τρία παιδιά μεγάλωσα) της έλεγα να περιμένει, ότι απλώς είναι από κείνα τα παιδιά που αργούν να μιλήσουν, τώρα είναι τρισήμιση, τα λέει όλα, αλλά όχι καθαρά, μπορεί όμως,τον έχω τεστάρει, απλώς νομίζω ότι μπεμπεκίζει, και αυτό πιστεύω οτι το κάνει γιατί η κόρη μου από πολύ μικρο του έκοψε κάποια πράγματα πχ το μπιμπερό, τα παμπερς , την πιπίλα, της το έλεγα ότι είναι νωρίς αλλά εκείνη είχε διαφορετική άποψη. Δεν ξέρω, ίσως και να κάνω λάθος, αλλά εγώ βλέπω ένα πολύ ώριμο παιδί για την ηλικία του. όχι ότι δεν κάνει όλα αυτά που κάνουν τα παιδιά της ηλικίας του, αλλά βρε παιδί μου.. είναι...συνεννοήσιμο παιδί.
Εσυ όμως δεν χρειάζεται να είσαι σε πανικό, ούτε η αδερφή σου φυσικά. Δεν είναι κάτι σοβαρό, εκείνο που με ανησυχεί εμένα είναι γιατί όλο και περισσότερα παιδιά χρειάζονται λογοθεραπεία, τι στο καλό γίνεται; τι φταίει;
Ξυπολυτή μου ,ο μικρός είναι 3,5 χρόνων.
Πρόβλημα στο σπίτι δεν υπάρχει.Αγαπημένη ,δεμένη οικογένεια.
Ο μικρός παρουσίασε τον τραυλισμό λίγο μετά την άφιξη του νέου μωρού στο σπίτι.
Υπάρχουν διακυμάνσεις στο πότε το κάνει .Είναι σαφώς πιο έντονο όταν στρεσάρετε ή νευριάζει.
Φαίνεται καθαρά ότι υπάρχει πρόβλημα.
Τώρα όσο για το γιατί όλα και περισσότερα παιδιά εμφανίζουν αυτήν την ανάγκη.Δεν ξέρω .Πάντως δεν νομίζω ότι είναι πρόβλημα του καιρού μας μόνο.Θα υπήρχε και στο παρελθόν απλά τότε δεν δίναμε τόση σημασία.
Θεωρούσαμε ότι τα παιδιά ήταν απλά τεμπέλικα ,ή κακοί μαθητές.Ομως μάλλον δεν ήταν έτσι.
Να σου πω ξυπόλητή μου , οι ειδικοί συγκρίνουν βάσει στατιστικών στοιχείων ,μάλλον.
Για παράδειγμα η μικρή μας είναι 1,5 χρονών και έχει αρχίσει να λέει όλες τις λέξεις καθαρά.Ο μικρός και αργά μίλησε και μπερδεύει τα γράμματα .Ας πούμε λέει ΔΑΔΑ αντί για γιαγιά ,Δανη αντί για Γιάννη , ξύτνα αντί για ξύπνα...
Στα λέω για να κάνεις σύγκριση.Δεν είναι σοβαρό και απόλυτα ιάσιμο. Μόνο ο τραυλισμός είναι κάτι που μπορεί ανά πάσα στιγμή στην ζωή του να ξαναεμφανιστεί.
Αυτό με το μπεμπέκισμα πρέπει οπωσδήποτε να του το σταματήσετε. Θα συνιθίσει και θα είναι δύσκολο να το αφήσει μετά.Το έκανε και ο δικός μας.
Οσο για το τι φταίει...για μένα ένας είναι ο λόγος ...το παιχνίδι της αλάνας που τα παιδιά μας στερούνται .Και έτσι ζουν αγχωμένα και εγκλωβισμένα μέσα σε σχολεία και σπίτια φυλακές.
Λοιπόν! έτσι ακριβώς με φώναζε και ο δικός μας. ΔΑΔΑ, όταν όμως του έλεγα έλα εδώ αγόρι μου, έλα να το πούμε μαζί σωστά, μια χαρά έλεγε καθαρά γιαγιά. τώρα το λέει καθαρά.Δεν ξέρω τι να πω; δεν ανησυχώ πάντως γιατί η μαμά του δεν εφησυχάζει, πάντα ψάχνεται, και ενημερώνεται, μου είπε ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε παρεμβάσεις και παρατηρήσεις στο πως μιλάει, μόνος του θα τα πει όλα καθαρά. έχεις απόλυτο δίκιο για το παιχνίδι στις αλάνες, παίζουν τα σημερινά παιδιά; τι παιχνίδι κάνουν; άμα δεν ματώσουν τα γόνατα...Δεν δέχομαι ότι και παλιά υπήρχε πρόβλημα, όταν μεγάλωνα τα παιδιά μου δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν λογοθεραπευτές, θέλω να πω ότι δεν ήταν τόσο διεδομένο το επάγγελμα όσο σήμερα.
Του δικού σας όμως, είναι ολοφάνερο νομίζω, από τι προήρθε. έχασε τα πρωτεία. είδε την αδερφή του σαν εισβολέα, είναι ο ίδιος ευαίσθητο παιδί, και εκεί μάλλον ήθελε πολύ λεπτό χειρισμό. Που να φανταστεί κανείς όμως...
Φιλιά.
Το χειριστήκαμε όσο πιο διακριτικά μπορούσαμε.
Ασε που δεν έδειξε κιόλας τίποτα.
Αυτό έπρεπε να μας ανησυχήσει!!
Είναι όντως πολύ ευαίσθητος.
Δημοσίευση σχολίου