Μια συγνώμη.
Γιατί το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ,μου βγήκε μια μιζέρια που κατέληξε σε καυγά τρικούβερτο!
Μια μιζέρια ,που ναι, μπορεί κάποιος να την προκάλεσε ,αλλά ως άλλος μαινόμενος ταύρος σε υαλοπωλείο, μπήκα και τα έκανα λίμπα...για μια ακόμα φορά.
Καλά ήταν , είπα ,είπα ,είπα ,όσα είχα για καιρό μαζέψει στα μέσα μου.
Και ο απέναντι είπε κι αυτός...τα δικά του.
Ορίσαμε εκ νέου τα όρια μας.
Βάλαμε πάλι αυτήν την διαχωριστική γραμμή ,που συνήθως, τα χρόνια που περνούν την κάνουν να ξεφτίζει και να ξεθωριάζει.
Και για μια ακόμη φορά κατάλαβα ,πως μοναδικό είναι, να μπορείς εκ νέου να οριοθετείς την ζωή σου. Να μπορεις ,έστω και μέσα από έναν καβγά να λες...
-Εγώ είμαι μέχρι εδώ και εσύ μέχρι εκεί..!,χωρίς να φοβάσαι πως ο άλλος θα χαλαστεί ή πως δεν θα μπορέσει να σεβαστεί αυτό που του ζητάς!
Ευχαριστώ ανθρωπέ μου ,που μου δίνεις για πολοστή φορά ,την δυνατότητα να θυμάμαι ξάνα και ξανά ,πόσο λυτρωτικό συναίσθημα είναι ο καθορισμός ορίων!
Η συγνώμη είναι για τον τρόπο που το ζήτησα!
Ετσι είσαι εσύ θα μου πεις , θύελλα και νηνεμία μαζί και θα με αποστόμώσεις για μια ακόμη φορά .
Γιατί εμένα, αυτό το θύελλα του μέσα μου , με χαλάει και με τσακίζει. Είναι ελάττωμα που δεν το γουστάρω στον εαυτό μου και προσπαθώ χρόνια τώρα να το διώξω και να το ξορκίσω.
Aλλά μάταια ...γιατί απλά έτσι είμαι εγώ...και εσύ έτσι με δέχεσαι!!!!
Αναρτήσεις
9 σχόλια:
σωστά ξανθιά, τα όρια είναι το α και το ω κάθε σχέσης.
Είναι δύσκολο να αλλάξει κανείς, προσωπικά δεν το κατάφερα, άμα χαλιέμαι λέω πως πάω να πάρω τσιγάρα..
τι να πω;;; no comments :)
Παντα υπαρχουν πραγματα που δεν μας αρεσουν στον εαυτο μας και προσπαθουμε να τα αλλαξουμε και φυσικα δεν το καταφερνουμε...αλλα οσοι μας αγαπανε πραγματικα, αγαπανε κι αυτα τα κομματια μας, τα ζορικα...ολα εχουν δυο οψεις και τις δεχονται οπως ειναι οσοι αγαπουν ολοκληρωτικα...
Ετούτο το Σαββατοκύριακο έβγαλε σε πολλούς ανθρώπους μια μιζέρια.
Τα άλλα, παρότι προϋποθέτουν την θύελλα, βγάζουν μια γλύκα...
Ο καυγάς δεν είναι και η καλύτερη λύση... Όμως είναι, όντως, λυτρωτικό να καθορίζεις τα όριά σου, έστω και αν χρειαστεί να... φωνάξεις για να το καταφέρεις! Καλή σου μέρα :)
Ενα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς μου , είναι ένα μεγάλο μηχάνημα που ώρες - ώρες "φρακάρει" από υπερβολικές ... πιέσεις , αλλά ευτυχώς είναι γεμάτο με διάφορες βαλβίδες εκτόνωσης , που η εμπειρία μου ,μου επιτρέπει να μην το αφήσω , να κάνει κακό σε κανέναν ... (ούτε το ίδιο να "σκάσει" )... ανοίγοντας βαλβίδες εκτόνωσης .
Έμαθα λοιπόν , πως να ... εκτονώνω καταστάσεις και "πιέσεις" ....
Ε , καμιά φορά κάνω και λάθη (στη ζωή , όχι στη δουλειά) , και τότε κάνω κι εγώ , τα ... καυγαδάκια μου ...
Αρκεί να ξέρεις , πότε κάνεις λάθος . Ούτε να έχεις την αλαζονία του "αλάθητου" , αλλά ούτε να καταντάς το μόνιμο θύμα , που ζητάει συνέχεια συγγνώμη , λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης ... Είναι θέμα χαρακτήρος , αλλά και εμπειρίας (σαν εμένα καιτην μηχανή μου , ένα πράμμα)
Εμ; τυχαίο είναι που σε αγάπησα τόσο εγώ;
Έτσι...Θυελλώδεις, ζωντανοί,ξεκάθαροι, ειλικρινείς άνθρωποι... Που έχουν τα κότσια να ζητούν συγνώμη όταν πιστεύουν ότι πρέπει, είναι αυτοί που επιλέγω για φίλους.
Σε φιλώ γλυκά ξανθούλα μου.
Ουφ....δύσκολο πράμα τα όρια...
@ Μάγισσα ..εγώ δεν πάω για τσιγάρα αμέσως, ρίχνω δυο τρεις απογειώσεις πρώτα και μετά!!
@ Πατάτα ε τι να πεις ,λες και δεν με εμαθες πια!!
@ Πεταλουδίστα μου , συμφωνώ μόνο που κάποιες φορές το ξεχνάω αυτό το μεγαλείο της αγάπης!!
@ Ηταν λες Φώτη μου και για άλλους ?...Ε αυτό είναι μια παρηγοριά όσο να πεις.
@ unclescrooge Τελικά όλα χρειάζονται....
@ Σίλια μου γι αυτό ακριβώς που λες χρειάζονται τα όρια και οι διαχωριστικές γραμμές .Για να μην γινόμαστε ούτε αλαζόνες αλλά ούτε και θύματα!
@ Ξυπόλητη σιγά μην ήταν τυχαίο χαχαχαχαχα
@ Κική μου δύσκολο μεν ,απαραίτητο δε!!
Δημοσίευση σχολίου