Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 28
....το λάδι εδώ πως καίγεται !!!
Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω
σε ψυχή ψαριού κορμί γατίσιο
κάθε βράδυ βγαίνω να πνιγώ
πότε άστρα πότε άκρη της αβύσσου
κάτι κυνηγώ σαν τον ναυαγό
τα χρόνια μου σεντόνια μου τσιγάρα να τα σβήσω
Αυτή η νύχτα μένει
αιώνες παγωμένη
που 2 ψυχές δεν βρήκαν καταφύγιο
κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι
να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο
Χάθηκα και γω κάποια βραδιά
πέλαγο η φωνή του Καζαντζίδη
πέφταν τ'άστρα μες στην λασπουργιά
μαύρος μάγκας ο καιρός και μαύρο φίδι
μου'γνεφε η καρδιά πάρε μυρωδιά
το λάδι εδώ πως καίγεται και ζήσε το ταξίδι
Αφιερωμένο...σε όσους κάποτε έζησαν έναν έρωτα επίγειο!!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Εκπληκτικο κομματι, ενα απο αυτα που με κανουν και κλαιω και μου θυμιζουν πως δεν εκπληρωνονται ολοι οι ερωτες, χωρις αυτο να τους κανει λιγοτερο δυνατους...
Φοβερό κομμάτι!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
σε φιλώ ξανθιά!
Τσανακλίδου αγαπημένη,αιθαντικότητα υπέροχη,φωνή ταξιδιάρικη.Μου άφησε ωραία αίσθηση, να είσαι καλά.
Ευχαριστώ για την ... αφιέρωση .
Καλό σου μήνα .
Σουπερ το κομματακι!!!
καλυτερα να ειχα ζησει τα μισα απο τον ερωτα αυτον...
θα μου ειχε μεινει η γλυκια γευση του κι οχι αυτη που εχω τωρα...
Από τα αγαπημένα του Κραουνάκη!
Καλημέρα :)
Τι τραγούδι Θεέ μου...
Δημοσίευση σχολίου